ITPP2/443-226/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności zamiany gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności zamiany gruntów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiadała dwie działki oddzielone drogą, które miała zamiar połączyć w jedną całość. W związku z powyższym zwróciła się do Urzędu Miasta, będącego właścicielem "dzielącej" drogi, o zamianę gruntów. W dniu 6 grudnia 2012 r. prezydent Miasta zatwierdził projekt podziału działek, w wyniku którego droga zostanie przeniesiona w inne miejsce, a dwie działki, będące w jej posiadaniu, zostaną połączone w jedną całość. Zamiany działek dokonano na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 15 marca 2013 r. W ramach umowy zamiany Urząd Miasta przekazał spółce grunt pod drogę, zaś Spółka przeniosła na rzecz Urzędu Miasta część swojej działki znajdującej się na obrzeżach. W dniu podpisania aktu notarialnego nie było planu zagospodarowania przestrzennego, ani decyzji o warunkach zabudowy zamienianych działek. W ewidencji gruntów działka, będąca w posiadaniu Spółki, była oznaczona jako pastwisko, a grunt stanowiący własność Urzędu Miasta miał oznaczenie: "dr" (droga). Po podpisaniu aktu notarialnego w dniu 19 marca 2013 r. w ewidencji gruntów oznaczenie działki przeniesionej przez Spółkę na rzecz Urzędu Miasta zostało zmienione z pastwiska na drogę. Na połączonych działkach Spółka zamierza wybudować budynek gospodarczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę Spółka powinna zastosować w momencie zamiany gruntów, tj. w dniu 15 marca 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do końca marca 2013 r., przewidywał zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przepisu tego wynikało, że zwolnieniem objęta była dostawa, której przedmiotem był teren (grunt) niezabudowany i jednocześnie był to teren (grunt) o przeznaczeniu innym niż budowlany, czy też przeznaczony pod zabudowę. Przepisy ustawy o VAT w tym brzmieniu nie definiowały pojęcia "terenu budowlanego" lub "terenu przeznaczonego pod zabudowę". Nie wynikało z nich też, jakimi kryteriami należało się kierować przy ustalaniu przeznaczenia terenów. Istniała więc konieczność sięgnięcia do innych, niepodatkowych przepisów. Takie stanowisko zajmowały zgodnie organy podatkowe i sądy administracyjne uznając, że dla ustalenia zakresu zwolnienia przewidzianego treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (a tym samym dla określenia przeznaczenia gruntu będącego przedmiotem dostawy), należało kierować się danymi wynikającymi z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bądź z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast w razie braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu konieczne było dla klasyfikacji terenu niezabudowanego sięgnięcie do zapisów ewidencji gruntów i budynków (vide: wyrok NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10). Albowiem ewidencja gruntu była dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samej nieruchomości, a tym samym miała ona walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Taki pogląd wyraził również Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 14 czerwca 2013 r. nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639. W świetle powyższego, jeżeli dany teren, będący przedmiotem dostawy, był przeznaczony pod jakąkolwiek zabudowę, to taka dostawa nie mogła korzystać ze zwolnienia od opodatkowania w trybie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Przedmiotem dostawy dokonywanej na rzecz Urzędu Miasta była część działki, która zgodnie z danymi wynikającymi z ewidencji gruntów, była sklasyfikowana na dzień sporządzenia aktu notarialnego jako pastwisko. Na scalonych działkach (na tej wcześniej zakupionej i na tej nabytej od Urzędu Miasta w ramach umowy zamiany z 2013 r.) w przyszłości podatnik planuje wybudować budynek gospodarczy. Na podstawie § 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), użytki rolne dzielą się m.in. na: grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty pod stawami oraz rowy.

Skoro więc, przedmiotem zamiany przez podatnika był grunt sklasyfikowany w oparciu o dane wynikające z ewidencji gruntów jako użytki rolne, to dostawa takiego gruntu korzystała ze zwolnienia od podatku w trybie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. (vide: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 października 2012 r. nr IBPP3/443-684/12/ASz). Dodatkowo trzeba podkreślić, że o prawie do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy decydowało przeznaczenie nieruchomości w momencie dokonania dostawy (vide: wyrok WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 154/11, orzeczenie prawomocne).Tym samym późniejsze zmiany dokonane przez Urząd Miasta w ewidencji gruntów (tekst jedn.: sklasyfikowanie działki "zakupionej" od podatnika jako działki przeznaczonej pod budowę drogi) pozostają bez znaczenia dla określenia przeznaczenia gruntu na dzień sporządzenia aktu notarialnego przenoszącego własność zamienianych nieruchomości. W chwili podpisywania aktu notarialnego działka zamieniana przez podatnika miała według ewidencji gruntów status użytku rolnego, a tym samym istniały warunki do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT. Ponadto, dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia nie był również istotny późniejszy zamiar wybudowania przez podatnika na połączonych działkach budynku gospodarczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania czynności zamiany gruntów przez Urząd Miasta, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną w ww. zakresie powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.