ITPP2/443-222/13/EB - Prawo spółdzielni mieszkaniowej do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z termomodernizacją budynków wchodzących w skład zasobów spółdzielni.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "P..." - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "P...".

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi działalność statutową w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (lokale mieszkalne i użytkowe), a także produkcji energii cieplnej na potrzeby własne oraz na sprzedaż dla odbiorców zewnetrznych (około 15%) wg cen zatwierdzonych przez Urząd Regulacji Energetyki. Przychody ze sprzedaży energii cieplnej odbiorcom zewnętrznym oraz usług związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali użytkowych są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Natomiast przychody ze sprzedaży usług dotyczących lokali mieszkalnych są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Spółdzielnia rozlicza podatek naliczony stosując proporcję zgodnie art. 90 ustawy. Nieodliczony podatek zalicza do kosztów i rozlicza na poszczególne wyodrębnione nieruchomości, wskaźnikiem wyliczonym w stosunku do powierzchni lokali. W dniu 29 grudnia 2010 r. zawarła umowę z Zarządem Województwa na dofinansowanie projektu pn. "P...". Projekt dotyczy trzech budynków mieszkalnych wielorodzinnych, wybudowanych z wielkiej płyty, położonych na osiedlu w miejscowości E. przy: ul. G. nr (...) (nieruchomość jednobudynkowa), ul. G. nr (...) (nieruchomość jednobudynkowa), ul. G. nr (...) (nieruchomość wielobudynkowa). Realizowany projekt polega na:

* dociepleniu ścian osłonowych (usunięciu azbestu, wymianie wypełnień balustrad balkonowych, dociepleniu ścian zewnętrznych podłużnych budynku, dyspozycji kolorystycznej elewacji ścian podłużnych),

* remoncie instalacji elektrycznej,

* remoncie klatek schodowych,

* wymianie wind,

* remoncie instalacji gazowej,

* wykonaniu podjazdów dla osób niepełnosprawnych

W budynkach objętych projektem nie występują lokale użytkowe. Powyższe roboty zostały wykonane przez firmy świadczące usługi budowlane, elektryczne i gazowe. Wszystkie zakupy udokumentowane są fakturami odrębnie dla każdego budynku. Do wydatków kwalifikowanych przyjęto nieodliczony podatek od towarów i usług, wynikający z ogólnej proporcji. Zarząd Województwa podpisując umowę zaakceptował wydatki kwalifikowane, w tym ww. podatek. Projekt o dofinansowanie jest w trakcie realizacji i zgodnie z umową będzie zakończony do dnia 30 czerwca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia stosując wskaźnik obliczony na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, prawidłowo rozlicza nieodliczony podatek na poszczególne nieruchomości, a tym samym, czy zakwalifikowanie nieodliczonego podatku do kosztów we wniosku o dofinansowanie ze środków europejskich jest zasadne.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, że przychody ze sprzedaży objętej podatkiem od towarów i usług (w tym przychody z najmu lokali użytkowych), dotyczące mienia wspólnego, rozlicza na poszczególne nieruchomości wskaźnikiem liczonym na podstawie powierzchni lokali, postępuje właściwie rozliczając tym samym wskaźnikiem na wszystkie nieruchomości nieodliczony podatek, wynikający z zastosowania ogólnej proporcji obliczonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółdzielnia stwierdziła, że zarządza 70 nieruchomościami, w tym 14 składających się wyłącznie z lokali mieszkalnych i 56 składających się z lokali mieszkalnych i usługowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powołanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do odliczenia podatku i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Spółdzielni nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z remontem budynków mieszkalnych wielorodzinnych, bowiem - jak wskazano w treści wniosku - w ww. budynkach nie występują lokale użytkowe lecz wyłącznie lokale mieszkalne, które służą jedynie czynnościom zwolnionym od podatku od towarów i usług. Wobec powyższego proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - nie ma zastosowania, niezależnie od tego, w jaki sposób Spółdzielnia rozlicza na poszczególne nieruchomości przychody uzyskane ze sprzedaży objętej podatkiem.

Końcowo wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.