ITPP2/443-212/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia14 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika w transakcji sprzedaży działki gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika w transakcji sprzedaży działki gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 listopada 2005 r. nabyła Pani wraz z mężem po #189; nieruchomość gruntową o pow. 1.23,99 ha, składającą się z działek o nr...,... oraz..., niezabudowaną, nieuzbrojoną, posiadającą dostęp do drogi publicznej. W momencie zakupu nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Planem tym objęta została przez Radę Miasta w dniu 1 marca 2007 r. z przeznaczeniem na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą lub bliźniaczą. Na podstawie decyzji z dnia 21 października 2013 r. z ww. działek powstało 12 działek i 2 działki "drogowe". Nie składała Pani wniosku o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o jego uchwaleniu, obejmująca przedmiotowe działki, zapadła bez Pani udziału. Dla przedmiotowych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Działki nie były przedmiotem dzierżawy, najmu, ani żadnej innej czynności o podobnym charakterze. W momencie dokonania zakupu nie miała Pani zamiaru sprzedawać ww. działki. Mąż zaproponował, aby wolnych środków nie deponować na rachunku bankowym, ale przeznaczyć je na zakup ziemi, ponieważ jest to lepszy sposób ulokowania kapitału. W momencie zakupu podzielała Pani zdanie męża, dlatego zdecydowała się na zakup ww. nieruchomości. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Posiada inne działki budowlane niż wyżej wymienione, które traktuje, jako lokatę kapitału. W chwili obecnej nie nosi się Pani z zamiarem ich dalszej sprzedaży, ale nie wyklucza jej w przyszłości. W przeszłości nie kupowała działek z zamiarem ich dalszej sprzedaży. W chwili obecnej nie zamierza kupować i sprzedawać innych działek niż wymienione powyżej. Do dnia dzisiejszego nie podjęła kroków zmierzających do uzbrojenia działki. Ponieważ nie jest zorientowana co do szczegółów związanych z obrotem nieruchomościami, zdecydowała się z mężem powierzyć sprzedaż przedmiotowej działki osobie zajmującej się handlem nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy w opisanym stanie faktycznym dokonanie sprzedaży gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy doliczyć podatku od towarów i usług, ponieważ w myśl art. 15 ust. 2 ustawy nie prowadzi działalności gospodarczej w sposób zorganizowany i ciągły, nie można zatem traktować go, jako podatnika VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednakże aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być ona wykonana przez podatnika tego podatku. Podatnikami VAT są osoby prowadzące działalność gospodarczą w myśl. art. 15 ust. 1 ustawy. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wskazała Pani w opisie stanu faktycznego, nie nabyła działki w celu jej dalszej odsprzedaży. Nie była ona wykorzystywana w działalności gospodarczej. Udziały w tej działce są jedynie składnikami majątków osobistych, który zamierza zbyć. Podkreślenia wymaga również fakt, że podział dużej działki na 12 mniejszych mieści się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży. Zdaniem Pani, sprzedaż działki, której jest współwłaścicielem, nie jest sprzedażą w świetle ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą działek. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek będzie działała Pani w charakterze handlowca. Przedmiotowa nieruchomość w momencie nabycia nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a jej przeznaczenie na teren budowlany nastąpiło bez Pani udziału. Z treści wniosku wynika także, że nie występowała Pani z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie dokonywała uzbrojenia działek, a także nie udostępniała ich osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu. Ponadto, nie dokonywała żadnych innych czynności charakteryzujących działanie handlowca. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek korzystać Pani będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynność stanowić będzie działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że planowana sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań-sprzedaż, którą Pani planuje, nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.