ITPP2/443-195/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - ¬¬¬¬ przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 31 marca 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (k.m. 6397/12) prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności budynków warsztatowo-garażowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 marca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym (k.m. 6397/12) prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z prawem własności budynków warsztatowo-garażowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi (osobie fizycznej). W toku prowadzonego postępowania została zajęta i sprzedana w dniu 26 czerwca 2013 r. w drodze licytacji publicznej nieruchomość "budynkowa" zlokalizowana w miejscowości O., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (działka ewidencyjna nr...). Przedmiotowa nieruchomość o pow. 0,2111 ha stanowi własność Skarbu Państwa, została oddana do użytkowania wieczystego dłużnika do dnia 4 grudnia 2089 r. Nieruchomość jest zabudowana budynkami warsztatowo-garażowymi, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest na cele S2PR - "działalności produkcyjnej" i znajduje się w strefie "B" ochrony konserwatorskiej. Wykorzystywana jest dla potrzeb zakładu, którego dłużnik jest właścicielem. Dłużnik złożył oświadczenie, że był podatnikiem w zakresie podatku VAT do listopada 2012 r. W dniu 4 października 2012 r. została wszczęta przeciwko dłużnikowi egzekucja z ww. nieruchomości. Po wszczęciu egzekucji z przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez dłużnika wydzierżawiana, ani wynajmowana. Dłużnik nie poniósł od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nakładów na jej ulepszenie (rozbudowę), które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej oraz nie dzierżawił jej osobom trzecim. Dłużnik również wskazał, że przy zakupie ww. nieruchomości nie uiszczał podatku VAT, gdyż nabycie nie było objęte tym podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

* Czy przy sprzedaży ww. nieruchomości należącej do dłużnika w drodze licytacji zobowiązany będzie Pan odprowadzić VAT.

* W przypadku pozytywnej odpowiedzi na ww. pytanie, w jakiej wysokości należy VAT odprowadzić.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ww. nieruchomości należy uiścić podatek od jej sprzedaży w wysokości 23%. Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, komornik, który dokonuje czynności egzekucyjnych wobec podatnika VAT, jest płatnikiem tego podatku. Ma to miejsce w przypadku sprzedaży majątku przejętego w drodze egzekucji. Trafnie również wskazał Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 15 grudnia 2006 r. sygn. akt III CZP 115/06, że jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, sprzedaż nieruchomości w wyniku egzekucji sądowej podlega podatkowi od towarów i usług, którego płatnikiem jest komornik, zaś okoliczność, że sprzedaż rzeczy w wyniku egzekucji sądowej jest odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, potwierdza art. 18 u.p.t.u. Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi: "Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Potwierdził to również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2011 r. sygn. akt I FSK 1064/10, w którym - jak się wskazuje - ustanowienie organu egzekucyjnego - w tym komornika sądowego - płatnikiem podatku od towarów i usług ma zapewnić odprowadzenie należnego podatku od sprzedaży w ramach postępowania egzekucyjnego, a zatem w sytuacji, gdy istnieją podstawy do przyjęcia, że podatnik będący niesolidnym dłużnikiem nie będzie skory do uiszczenia podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w toku egzekucji. W planie podziału sumy uzyskanej przez egzekucję z nieruchomości, jako sumę ulegająca podziałowi - jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów - należy więc wymienić kwotę uzyskaną z egzekucji, odpowiadającą cenie sprzedaży nieruchomości, pomniejszoną o podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2013 r., uzasadnienia prawnego oceny przedstawionego stanowiska dokonano na podstawie przepisów obowiązujących w tym okresie.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 - wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w wyniku wszczętego w dniu 4 października 2012 r. postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi (osobie fizycznej) sprzedał Pan w dniu 26 czerwca 2013 r. nieruchomość o pow. 0,2111 ha stanowiącą własność Skarbu Państwa (oddaną w użytkowanie wieczyste dłużnikowi do dnia 4 grudnia 2089 r.). Nieruchomość zabudowana była budynkami warsztatowo-garażowymi, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była na cele S2PR - "działalności produkcyjnej" i znajdowała się w strefie "B" ochrony konserwatorskiej. Wykorzystywana była na potrzeby zakładu dłużnika. Ze złożonego przez dłużnika oświadczenia wynika, że był podatnikiem VAT do listopada 2012 r. Po wszczęciu egzekucji nieruchomość nie była wydzierżawiana, ani wynajmowana. Od momentu jej nabycia dłużnik nie poniósł nakładów na ulepszenie (rozbudowę), które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej oraz nie dzierżawił jej osobom trzecim. Przy jej zakupie nie uiszczał VAT (nabycie nie było objęte tym podatkiem).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż budynków warsztatowo-garażowych nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dokonywana była w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Wbrew stanowisku zawartemu we wniosku nie była opodatkowana stawką 23%, ale korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ w chwili nabycia dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W świetle § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. zwolniona od podatku była również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.