ITPP2/443-188/13/AP - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na organizacji przez uczelnię otwartych sesji egzaminacyjnych międzynarodowego certyfikatu z języka obcego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-188/13/AP Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na organizacji przez uczelnię otwartych sesji egzaminacyjnych międzynarodowego certyfikatu z języka obcego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu 5 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania czynności polegających na organizacji otwartych sesji egzaminacyjnych międzynarodowego certyfikatu z języka obcego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania czynności polegających na organizacji otwartych sesji egzaminacyjnych międzynarodowego certyfikatu z języka obcego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uczelnia w swojej siedzibie organizuje otwarte sesje egzaminacyjne międzynarodowego certyfikatu z języka obcego. Podpisała umowę z podmiotem "X" posiadającym uprawnienia do nadawania niniejszego certyfikatu, w której zostały ustalone warunki przeprowadzania otwartych sesji egzaminacyjnych. W myśl tej umowy stała się Akredytowanym Ośrodkiem Egzaminacyjnym, którego kierowaniem zajmuje się Koordynator ds. Egzaminów - pracownik Uczelni.

Proces rekrutacji, organizacji i nadania certyfikatu wygląda następująco:

1.

Kandydaci zgłaszają do Uczelni deklarację przystąpienia do otwartej sesji egzaminacyjnej. Mogą również deklarować chęć przystąpienia do ww. egzaminu bezpośrednio do firmy "X".

2.

Na podstawie otrzymanych deklaracji organizowana jest w Uczelni otwarta sesja egzaminacyjna. Koordynator wysyła do "X" zamówienie na papierowe testy egzaminacyjne, które dostarczane są do Uczelni za pośrednictwem kuriera.

3.

Zadaniem Uczelni jest przeprowadzenie sesji egzaminacyjnej, tj. powiadomienie kandydatów, udostępnienie sali, nadzór w czasie egzaminu oraz odesłanie prac kandydatów i dokumentów egzaminacyjnych do "X", gdzie odbywa się zarówno korekta, jak i ocena prac egzaminacyjnych - żaden z testów nie jest sprawdzany w siedzibie Uczelni.

4.

Po dokonaniu sprawdzenia, firma "X" wydaje certyfikaty uczestnikom egzaminu, które są przekazywane za pośrednictwem Uczelni.

Zgodnie z umową wszyscy kandydaci deklarujący przystąpienie do egzaminu wnoszą opłaty do Uczelni np. 200 zł. Uczelnia dokonuje płatności do firmy "X" (na podstawie faktury) za testy egzaminacyjne oraz za wydanie Certyfikatu w kwocie 150 zł. Kwota w wysokości 50 zł jest opłatą manipulacyjną, z której pokrywany jest koszt opłaty kurierskiej przy odsyłaniu prac i dokumentów egzaminacyjnych oraz nadzór w czasie egzaminu. W przypadku zażądania faktury VAT Uczelnia wystawia dokument na otrzymaną kwotę.

Zgodnie z uchwałą Senatu Uczelni "Student kończący lektorat z języka obcego, powinien uzyskać certyfikat znajomości języka obcego na poziomie B2". Przedmiotowy certyfikat spełnia te wymogi, lecz jest jednym z możliwych do uzyskania w Polsce. Potwierdzona znajomość języków obcych daje również studentowi prawo do ubiegania się do ministra o stypendium naukowe (art. 187 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym).

Niezależnie od zajęć dydaktycznych, zwanych "lektoratem", objętych planem studiów, Uczelnia prowadzi odpłatne kursy językowe, których uczestnicy mogą fakultatywnie przystąpić do niniejszego egzaminu. W związku z powyższym Uczelnia, za odpłatnością, umożliwia uzyskanie certyfikatu przez następujące grupy usługobiorców:

I.

studentów i doktorantów stacjonarnych Uczelni (studiujących nieodpłatnie - koszty kształcenia finansowane są z dotacji budżetowej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego), którzy wnoszą wyłącznie opłatę za egzamin,

II.

studentów i doktorantów niestacjonarnych Uczelni (studiujących odpłatnie), którzy niezależnie od czesnego wnoszą opłatę za egzamin,

III.

uczestników odpłatnych kursów językowych prowadzonych przez Uczelnię, które mogą kończyć się (fakultatywnie) uzyskaniem przedmiotowego certyfikatu, gdzie przestąpienie do egzaminu możliwe jest za dodatkowa opłatą,

IV.

uczestników odpłatnych kursów językowych prowadzonych przez Uczelnię, które kończą się (obligatoryjnie) przystąpieniem do przedmiotowego egzaminu - opłata stanowi element ceny za kurs,

V.

studentów i doktorantów studiujących na innych uczelniach, którzy wnoszą do Uczelni opłatę wyłącznie za egzamin,

VI.

inne osoby (pracowników Uczelni i innych firm, jak również inne osoby fizyczne) nie wymienione w I-V, którzy wnoszą do Uczelni opłatę wyłącznie za egzamin,

Zgodnie z art. 13 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, głównym zadaniem Uczelni jest kształcenie w celu zdobywania i uzupełnienia wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy niniejsze usługi świadczone przez Uczelnię na rzecz kandydatów przystępujących do egzaminów, są zwolnione od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392).

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa polegająca na umożliwieniu uzyskania przez kandydatów wymienionych w grupie I certyfikatu potwierdzającego znajomość języka obcego, jest usługą kształcenia zwolnioną od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia i stanowi usługę pomocniczą, pomimo tego że usługa podstawowa (finansowana z dotacji budżetowej Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego) nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Uczelnia stwierdziła, iż uzyskanie przez kandydatów certyfikatu nie stanowi celu samego w sobie, jest formą udokumentowania znajomości języka obcego, którą kandydat zdobył w ramach kształcenia na Uczelni.

Według Uczelni, ww. usługa świadczona dla kandydatów wymienionych w grupach od II do IV, jest usługą kształcenia zwolnioną na podstawie ww. przepisu i stanowi usługę pomocniczą. Uzyskanie przez tych kandydatów certyfikatu nie stanowi celu samego w sobie, jest formą udokumentowania znajomości języka obcego, którą kandydat zdobył w ramach kształcenia (niezależnie od formy) na Uczelni.

Odnośnie kandydatów wymienionych w grupach od V i VI, Uczelnia jest zdania, iż usługa jest opodatkowana stawką podstawową, gdyż nie stanowi usługi pomocniczej do usługi zwolnionej od podatku na podstawie powołanego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi ust. 2a powyższego artykułu, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a.

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,

b.

uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo - rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

* oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Ustęp 1 pkt 28 ww. artykułu stanowi, że zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29.

W art. 43 ust. 17 ustawy postanowiono, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1.

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29,31,32 i 33 lit. a lub,

2.

ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie z ust. 17a powyższego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Jak wynika z § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do § 13 ust. 8 cyt. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26 stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługę podstawową.

Na mocy § 13 ust. 9 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 19, 20, 24, 25 i 26, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1.

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, lub

2.

ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Uwzględniając powyższe przepisy należy uznać, że usługi dodatkowe są również zwolnione od podatku pod warunkiem, że są ściśle związane z usługami podstawowymi lub są elementem usługi kompleksowej.

Przepisy powyższe stanowią odzwierciedlenie przepisów art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s.1) zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Należy także zauważyć, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie, pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (przykładowo wyrok Trybunału z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV).

Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 (art. 132 Dyrektywy 112) powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (pkt 27 ww. wyroku).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Uczelnia w swojej siedzibie organizuje otwarte sesje egzaminacyjne międzynarodowego certyfikatu z języka obcego. Podpisała umowę z podmiotem "X" posiadającym uprawnienia do nadawania niniejszego certyfikatu, w której zostały ustalone warunki przeprowadzania otwartych sesji egzaminacyjnych. W myśl tej umowy stała się Akredytowanym Ośrodkiem Egzaminacyjnym, którego kierowaniem zajmuje się Koordynator ds. Egzaminów - pracownik Uczelni. Zgodnie z umową wszyscy kandydaci deklarujący przystąpienie do egzaminu wnoszą opłaty do Uczelni, która dokonuje płatności do firmy "X" (na podstawie faktury) za testy egzaminacyjne oraz za wydanie Certyfikatu.

Zgodnie z uchwałą Senatu Uczelni "Student kończący lektorat z języka obcego, powinien uzyskać certyfikat znajomości języka obcego na poziomie B2". Przedmiotowy certyfikat spełnia te wymogi, lecz jest jednym z możliwych do uzyskania w Polsce. Potwierdzona znajomość języków obcych daje również studentowi prawo do ubiegania się do ministra o stypendium naukowe. Niezależnie od zajęć objętych planem studiów, tzw. "lektoratów", Uczelnia prowadzi odpłatne kursy językowe, których uczestnicy mogą fakultatywnie przystąpić do niniejszego egzaminu. Uczelnia, za odpłatnością, umożliwia uzyskanie certyfikatu przez następujące grupy usługobiorców:

I.

studentów i doktorantów stacjonarnych Uczelni (studiujących nieodpłatnie), którzy wnoszą wyłącznie opłatę za egzamin,

II.

studentów i doktorantów niestacjonarnych Uczelni (studiujących odpłatnie), którzy niezależnie od czesnego wnoszą opłatę za egzamin,

III.

uczestników odpłatnych kursów językowych prowadzonych przez Uczelnię, które mogą kończyć się (fakultatywnie) uzyskaniem przedmiotowego certyfikatu, gdzie przestąpienie do egzaminu możliwe jest za dodatkowa opłatą,

IV.

uczestników odpłatnych kursów językowych prowadzonych przez Uczelnię, które kończą się (obligatoryjnie) przystąpieniem do przedmiotowego egzaminu - opłata stanowi element ceny za kurs,

V.

studentów i doktorantów studiujących na innych uczelniach, którzy wnoszą do Uczelni opłatę wyłącznie za egzamin,

VI.

inne osoby (pracowników Uczelni i innych firm, jak również inne osoby fizyczne) nie wymienione w I-V, którzy wnoszą do Uczelni opłatę wyłącznie za egzamin,

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane regulacje prawne wskazać przede wszystkim należy, że ustawodawca powiązał opodatkowanie podatkiem od towarów i usług z wystąpieniem określonych zdarzeń, tj. dostawą towaru lub świadczeniem usług. Dla opodatkowania istotne jest to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. O stosowaniu określonej stawki podatku decyduje zatem charakter danej czynności.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki podatku decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Mając powyższe na uwadze, jak również opisane we wniosku okoliczności wskazać należy, że w przypadku, gdy odbiorcą świadczonych przez Uczelnię usług są studenci i doktoranci stacjonarni i niestacjonarni oraz osoby uczestniczące w organizowanych przez Uczelnię kursach językowych, uznać należy, że usługi te stanowią czynności pomocnicze w stosunku do usług podstawowych (w zakresie kształcenia), a zatem winny być opodatkowane według zasad obowiązujących dla świadczenia głównego. Jak wynika z powołanych na wstępie przepisów, usługi świadczone przez uczelnie w zakresie kształcenia korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zatem realizowane świadczenia pomocnicze (polegające na organizacji sesji egzaminacyjnych) również korzystają ze zwolnienia od podatku.

Natomiast ze zwolnienia od podatku od towarów i usług nie korzystają opisane czynności świadczone na rzecz studentów i doktorantów innych uczelni oraz innych osób, które nie uczestniczą w organizowanych przez Uczelnię kursach językowych, a jedynie przystępują do egzaminu w celu uzyskania certyfikatu z języka obcego. Czynności tych nie można bowiem uznać za usługi mające charakter pomocniczy w stosunku do usług w zakresie kształcenia, w związku z tym jako wyłączone z § 13 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku. Z tych też względów podlegają one opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl