ITPP2/443-187/10/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 3 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka dokonała zbycia działki zabudowanej nowo wybudowanym domem mieszkalnym, naliczając stosownie do obowiązujących przepisów podatek od towarów i usług 7%. Aktualnie zamierza zbyć na rzecz tego samego klienta odrębną działkę gruntu, przylegającą do poprzedniej działki zabudowanej domem, w celu powiększenia obszaru gruntu związanego z własnością domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od tak dokonanej sprzedaży Spółka winna naliczyć podatek od towarów i usług wg stawki 7%, czy 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że sprzedaż dodatkowej działki jest ściśle związana z poprzednią sprzedażą działki zabudowanej domem mieszkalnym i dzieje się to w celu zwiększenia obszaru gruntu związanego z domem, na rzecz tego samego nabywcy, należy zastosować 7% stawkę podatku.

Dodatkowo Spółka zwróciła uwagę, że działka, która będzie przedmiotem sprzedaży, znajduje się w obszarze objętym zabudową mieszkaniową, zatem potraktowanie jej jako sprzedaży związanej z budownictwem mieszkaniowym jest uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowana jest dostawa tylko tych, które są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zbyć na rzecz klienta, któremu wcześniej dokonała sprzedaży działki zabudowanej nowym domem mieszkalnym, odrębną działkę gruntu, przylegającą do uprzednio sprzedanej działki, w celu powiększenia obszaru gruntu związanego z własnością domu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt. Jak Spółka wskazała we wniosku, przedmiotowa nieruchomość znajduje się na obszarze objętym zabudową mieszkaniową. Zatem przy planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej, Spółka nie może zastosować stawki w wysokości 7%, gdyż do sprzedaży gruntu niezbudowanego ustawodawca nie przewidział zastosowania preferencyjnej stawki. Sprzedaż ta nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż działka jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, w konsekwencji stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki 22%.

Odnosząc się do stanowiska Spółki, wskazać należy, iż bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest fakt, że wcześniej dokonano sprzedaży gruntu z budynkiem mieszkalnym, do której zastosowano stawkę 7%. Zdarzenie to miało miejsce wcześniej i było przedmiotem odrębnej dostawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.