ITPP2/443-180/11/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 15 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 lipca 2009 r. Gmina podpisała z Województwem umowę o dofinansowanie projektu, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013, działania 2.1 - "Wzrost potencjału turystyki", poddziałania 2.1.3 - "Infrastruktura sportowo-rekreacyjna", ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Inwestycja polega na zagospodarowaniu terenu miejskiego obiektami sportowo-rekreacyjnymi przy Miejskim Ośrodku Sportu i Rekreacji, na potrzeby rozwoju turystyki. Jest zadaniem własnym Gminy, obejmującym budowę nowych obiektów wielofunkcyjnych oraz obiektów małej architektury, tj.:

* boiska piłkarskiego dla młodzieży, o nawierzchni syntetycznej,

* kortów tenisowych, w okresie zimowym służących jako plac pod rozstawienie sezonowego lodowiska 30x20 m,

* placu zabaw dla dzieci młodszych,

* boiska wielofunkcyjnego gier zespołowych dzieci młodszych (do lat 12),

* terenu rekreacyjnego ze stolikami do szachów terenowych, wyznaczonym miejscem do gry w kule oraz minigolfem.

Obiekty te zostaną wyposażone w niezbędny sprzęt i urządzenia. Inwestycja na terenie MOSiR podniesie jakość świadczonych usług turystycznych oraz zapewni turystom atrakcyjną ofertę turystyczną. Teren będzie ogólnodostępny bez żadnych opłat, jedynie wstęp na lodowisko będzie płatny (będą sprzedawane bilety wstępu na lodowisko przez MOSiR). Przychody pokryją częściowo koszty funkcjonowania lodowiska. MOSiR jest jednostką budżetowo-organizacyjną Gminy, która zgodnie ze swoim statutem zarządza obiektami znajdującymi się na obszarze swej działalności. Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przekazanie inwestycji na rzecz MOSiR nastąpiło na podstawie nieodpłatnego użyczenia. Realizacja projektu nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku od towarów i usług, którego wysokość została ujęta w kategorii kosztów kwalifikowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przy realizacji ww. projektu, będącego zadaniem własnym, nie może odzyskać poniesionego kosztu podatku od towarów i usług. Gmina wskazała, iż nie jest podatnikiem tego podatku, a pozyskane środki nie są uważane za środki, o których mowa w § 7 ust. 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestia ta uregulowana była w analogiczny sposób w rozdziale 9 powołanego przez Gminę rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), oraz § 7 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zrealizowała, w ramach zadań własnych, projekt polegający na zagospodarowaniu terenu miejskiego obiektami sportowo-rekreacyjnymi, mający na celu podniesienie jakości świadczonych usług turystycznych oraz zapewnienie turystom atrakcyjnej oferty turystycznej, obejmujący budowę nowych obiektów wielofunkcyjnych oraz małej architektury (tj. boiska piłkarskiego, kortów tenisowych, w okresie zimowym wykorzystanych jako plac pod rozstawienie sezonowego lodowiska, placu zabaw, boiska wielofunkcyjnego do gier zespołowych, terenu rekreacyjnego ze stolikami do szachów terenowych, wyznaczonym miejscem do gry w kule oraz minigolfem). Inwestycja została przekazana przez Gminę na rzecz MOSiR na podstawie nieodpłatnego użyczenia. Realizacja projektu nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną. Ww. obiekty będą ogólnodostępne bezpłatnie, z wyjątkiem wstępu na lodowisko (za który opłaty będą pobierane przez MOSiR).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację przedmiotowego projektu. Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o które się ubiega, nie stanowi środków, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.