ITPP2/443-1715/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 8 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia dokumentu VAT-23 i wpłacenia podatku w terminie 14 dni w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem wózków widłowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia dokumentu VAT-23 i wpłacenia podatku w terminie 14 dni w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem wózków widłowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, wynajmu i naprawy wózków widłowych. Dokonuje zakupów wózków widłowych i części do nich w innych krajach Unii Europejskiej. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT, otrzymuje fakturę od kontrahenta unijnego i rozlicza transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w deklaracji VAT-7. Wózki widłowe, które kupuje napędzane są silnikiem o pojemności większej niż 48 centymetrów sześciennych i nie podlegają rejestracji w Polsce. Po zakupie kwalifikuje je Pan jako towary handlowe, jednak zdarzają się sytuacje kiedy klient nie jest zainteresowany zakupem wózka, tylko jego wynajmem. Wówczas dokonuje Pan przekształcenia towaru handlowego w środek trwały i dokonuje jego wynajmu. Czasami taka sytuacja zdarza się kilka, a czasami kilkanaście miesięcy po zakupie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, wózki widłowe są kwalifikowane do innych środków transportu, lecz ich zakup w celach handlowych nie obliguje do zapłaty podatku VAT w ciągu 14 dni i złożenia informacji VAT-23 z uwagi na to, iż jako nabywca wózków nie będzie ich użytkownikiem.

Wskazał Pan, że wózki widłowe, które kupuje celem dalszej odsprzedaży, stanowią towary handlowe (co potwierdzają zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów). Jako nabywca nie użytkuje ich na terytorium kraju (są wystawiane na sprzedaż) - w deklaracji rozlicza transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Według Pana, ocena, czy wózek widłowy podlega rozliczeniu w ramach art. 103 ust. 3 i 4 ustawy i zapłaty podatku w ciągu 14 dni powinna być dokonana w momencie jego nabycia, a odzwierciedleniem tego są zapisy dokonywane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odrębną operacją jest przekształcenie wózka widłowego z towaru handlowego w środek trwały, która - Pana zdaniem - nie wywołuje żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług. Kolejnym czynnikiem, który nie obliguje do stosowania art. 103 ust. 3 i 4 ustawy jest fakt, iż w momencie wynajmowania nie jest Pan użytkownikiem wózka widłowego, tylko polski kontrahent (przez użytkowanie rozumie Pan fizyczne wykorzystywanie wózków w związku prowadzoną działalnością gospodarczą).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

Przez nowe środki transportu - stosownie do treści art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy - rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 99 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Przepis ust. 3 ustawy stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z ust. 5 tego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

W kontekście powołanych regulacji istotne jest ustalenie znaczenia pojęcia "środek transportu". Ustawa o podatku od towarów i usług precyzuje jedynie, jakie pojazdy lądowe, jednostki pływające oraz statki powietrzne uważane są za nowe środki transportu. Definicję ww. pojęcia, ale użytego w innym kontekście, zawiera art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 77, poz. 1), obowiązujący od dnia 1 lipca 2011 r. Stanowi on, że "środek transportu", o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenie służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystywania w celu transportu.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

Definicja pojęcia "pojazd" znajduje się w art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), zgodnie z którym jest to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, którym jest przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zarówno powołane przepisy unijne, jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, definiują środki transportu w oparciu o pojęcie "pojazdu", przy czym nie zawierają definicji tego pojęcia. Przyjmując w tej sytuacji definicję wynikającą z ustawy - Prawo o ruchu drogowym, należy zauważyć, że podstawą do uznania maszyny lub urządzenia za pojazd, jest fakt, czy jest przeznaczony do poruszania się po drodze. Ponadto z definicji zawartej w art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, jednoznacznie wynika, że aby uznać pojazd za nowy środek transportu konieczne jest nie tylko spełnienie warunków dotyczących pojemności i mocy, ale również nieprzekroczenie określonego przebiegu lub wskazanego okresu czasu liczonego od momentu jego pierwszej rejestracji (obowiązku pierwszej rejestracji) w celu dopuszczenia do ruchu drogowego. Wskazanie przez ustawodawcę warunku wiążącego się z dopuszczeniem pojazdu do ruchu drogowego potwierdza zatem fakt, iż nowym środkiem transportu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie może być "pojazd" niepodlegający obowiązkowi rejestracji i tym samym nieprzeznaczony do poruszania się po drodze.

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, wynajmu i naprawy wózków widłowych, których nabycia dokonuje w innych krajach Unii Europejskiej. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT, otrzymuje fakturę od kontrahenta unijnego i rozlicza transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w deklaracji VAT-7. Wózki widłowe napędzane są silnikiem o pojemności większej niż 48 centymetrów sześciennych i nie podlegają rejestracji w Polsce. Po zakupie kwalifikuje je Pan jako towary handlowe, jednak zdarzają się sytuacje kiedy klient nie jest zainteresowany zakupem wózka, tylko jego wynajmem. Wówczas dokonuje Pan przekształcenia towaru handlowego w środek trwały i dokonuje jego wynajmu.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisane we wniosku wózki widłowe - wbrew Pana stanowisku - nie są nowymi środkami transportu, o których mowa w powołanych wyżej przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie można ich uznać za pojazdy przeznaczone do poruszania się po drodze. W przedmiotowej sprawie nie mają zatem zastosowania regulacje art. 103 ustawy, w związku z czym nie ma Pan obowiązku przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23. Jednocześnie należy wskazać, iż zmiana przeznaczenia towaru handlowego (wózka widłowego) na środek trwały nie powoduje zmiany momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu jego nabycia, wobec tego nie ma Pan obowiązku dokonania korekt uprzednio złożonych deklaracji.

Wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy zakup przedmiotowych wózków widłowych stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania, a fakt rozliczania przedmiotowych transakcji na zasadach WNT przyjęto jako element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.