ITPP2/443-163/13/EB - Prawo nadleśnictwa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z prowadzeniem edukacji przyrodniczo-leśnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzeniem edukacji przyrodniczo-leśnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z prowadzeniem edukacji przyrodniczo-leśnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nadleśnictwo realizuje ustawowe działania z zakresu edukacji przyrodniczo-leśnej społeczeństwa w ramach pozaprodukcyjnych funkcji lasu (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach). Prowadzi ww. edukację dla dzieci i młodzieży w formie bezpłatnych zajęć terenowych w sali edukacyjnej, będącej obiektem infrastruktury Nadleśnictwa. W ramach działalności edukacyjnej wydawane są również bezpłatnie publikacje w formie broszur oraz nabywane są pomoce dydaktyczne w postaci książek, kart pracy, wyklejanek, malowanek, które przeznaczone są dla uczestników zajęć. Zajęcia prowadzone są wyłącznie przez pracowników Nadleśnictwa, w zakresie ich obowiązków służbowych. Potrzeba prowadzenia stałej i powszechnej edukacji leśnej społeczeństwa wynika z założeń "Polityki Leśnej Państwa" (1997 r.) oraz "Kierunków rozwoju edukacji leśnej społeczeństwa" i "Wytycznych do tworzenia programu edukacji leśnej społeczeństwa w nadleśnictwie" przyjętych na podstawie Zarządzenia Nr 57 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych (9 maja 2003 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśnictwo ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od kosztów poniesionych na edukację przyrodniczo-leśną.

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć podatek naliczony od poniesionych kosztów na edukację przyrodniczo-leśną, ponieważ prowadzi działania takie jak:

* wyjaśnianie zasad użytkowania lasu, sposobów ochrony lasu oraz roli i znaczenia podstawowych funkcji lasu,

* kształtowanie umiejętności dostrzegania zależności i powiązań, jakie występują między poszczególnymi organizmami oraz między organizmami a środowiskiem ich życia,

* zaszczepienie potrzeby przestrzegania norm i nakazów w stosunku do ekosystemów leśnych w postępowaniu jednostek i całego społeczeństwa,

* zrozumienie i docenienie pracy leśnika, czyli jego działalności w lesie zapewniającej: trwałość lasów, ciągłość dostarczania surowców leśnych, zwiększanie lesistości kraju, zachowanie bogactwa rodzimej przyrody,

* uwrażliwienie społeczeństwa na problemy ochrony pożarowej lasów,

* podniesienie kultury zachowania się w lesie.

Ww. działania edukacyjne zwiększą świadomość w społeczeństwie i przyczynią się do zachowania substancji lasów a więc i do pozyskania drewna przeznaczonego do sprzedaży. Edukacja leśna społeczeństwa ma na celu upowszechnienie wiedzy o środowisku leśnym i zrównoważonej gospodarce leśnej, ponadto zmierza do budowania zaufania społecznego do działalności zawodowej leśników, a także promocji gospodarki leśnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powołanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.), trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu (...).

Stosownie do art. 8 powołanej ustawy, gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

Na podstawie art. 33 ust. 1 cytowanej ustawy, Lasami Państwowymi kieruje Dyrektor Generalny przy pomocy dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.

Zgodnie z ust. 3 pkt 5 cytowanego artykułu, Dyrektor Generalny w szczególności nadzoruje i koordynuje m.in. zadania w zakresie kształcenia kadr dla leśnictwa oraz popularyzacji wiedzy leśnej.

W myśl § 1 zarządzenia nr 57 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie wytycznych prowadzenia edukacji leśnej społeczeństwa w Lasach Państwowych, wprowadza się do stosowania w Lasach Państwowych:

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Nadleśnictwo realizuje ustawowe działania z zakresu edukacji przyrodniczo-leśnej społeczeństwa, poprzez edukację dzieci i młodzieży w formie bezpłatnych zajęć. Zajęcia prowadzone są wyłącznie przez pracowników Nadleśnictwa w zakresie obowiązków służbowych. W ramach ww. działalności przekazywane są bezpłatnie publikacje w formie broszur. Nadleśnictwo nabywa pomoce dydaktyczne w postaci książek, kart pracy, wyklejanek, malowanek, które przeznaczone są dla uczestników zajęć. Potrzeba prowadzenia stałej i powszechnej edukacji leśnej społeczeństwa wynika z założeń "Polityki Leśnej Państwa", "Kierunków rozwoju edukacji leśnej społeczeństwa" i "Wytycznych do tworzenia programu edukacji leśnej społeczeństwa w nadleśnictwie" przyjętych na podstawie Zarządzenia Nr 57 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych.

Jak wynika z powyższego, realizacja zadań z zakresu edukacji przyrodniczo-leśnej prowadzonej przez Nadleśnictwo w formie nieodpłatnych zajęć dla dzieci i młodzieży oraz przekazywanie nieodpłatnie broszur informacyjnych, jest jednym z wielu zadań nałożonych przepisami ustawy o lasach, realizowanych w ramach obowiązku prowadzenia trwale zrównoważonej gospodarki leśnej. Zatem - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - brak jest podstaw do uznania, że poniesione wydatki są/będą związane w sposób choćby pośredni ze sprzedażą drewna lub jakąkolwiek inną sprzedażą (towarów lub usług) opodatkowaną, prowadzoną przez Nadleśnictwo. Wobec tego, w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, Nadleśnictwu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją tego zadania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.