ITPP2/443-1616/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% czynności sprzedaży niezabudowanych działek gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% czynności sprzedaży niezabudowanych działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą. W dniu 28 listopada 1998 r., na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego, nabyła od osoby fizycznej własność do nieruchomości gruntowej niezabudowanej o powierzchni 14.520 m², grunty orne i sady z przeznaczeniem na budowę siedziby Spółki. Nieruchomość, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego ważnym w dniu nabycia, przeznaczona była pod zabudowę rzemieślniczo-usługowo-handlową. Grunt w związku z przeznaczeniem został przez Spółkę przyjęty i zaewidencjonowany w ewidencji środków trwałych w grupie 0 jako grunt.

W dniu 5 stycznia 2012 r. Wojewoda zawiadomił Spółkę oraz wydał decyzję ustalającą na części ww. nieruchomości gruntowej lokalizację przedsięwzięcia EURO 2012 pn. P. Tym samym zatwierdził podział nieruchomości gruntowej i z mocy prawa stała się ona (w części objętej tą decyzją) własnością Skarbu Państwa i działającego w jego imieniu Wojewody - zgodnie z przepisami art. 24a Ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 i w trybie tej ustawy.

Wywłaszczona nieruchomość w dniu składania wniosku posiada opis w księdze wieczystej jako "Zurbanizowane tereny niezabudowane".

Pozostałe dwie działki do zdarzenia przyszłego, tj. dokonania ich sprzedaży, przylegają z obu stron do wywłaszczonej części nieruchomości.

Działki przeznaczone do sprzedaży w dniu składania wniosku posiadają opis w księdze wieczystej jako "sady", "grunty orne", są niezabudowane i nie mają uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność przyszłej sprzedaży będzie opodatkowana stawką 23%, zgodnie z art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nastąpi przeniesienie prawa własności do nieruchomości gruntowej za wynagrodzeniem, nabytego na podstawie umowy sprzedaży, i w momencie dokonania sprzedaży będzie miała miejsce dostawa towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Pomimo tego, że czynność ta w momencie nabycia była zwolniona z podatku od towarów i usług i nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, to w związku z aktualnie obowiązującymi przepisami prawa, w momencie sprzedaży wystąpi obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług wg stawki 23%.

Zgodnie bowiem z brzmieniem przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów, jakim jest także dostawa nieruchomości gruntowej niezabudowanej będącej w przyszłości przedmiotem transakcji sprzedaży za wynagrodzeniem. W ocenie Spółki, należy ww. czynność opodatkować wg stawki 23%, gdyż nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ze względu na zmianę przeznaczenia w wyniku decyzji wywłaszczeniowej na część nieruchomości (decyzja administracyjna Wojewody) oraz realizacji na niej przedsięwzięcia inwestycyjnego (P.).

Grunty te w związku z budową infrastruktury kolejowej, zmieniły swoje przeznaczenie bez zmiany swego charakteru. Zdaniem Spółki, bez wpływu na stawkę podatku jest również fakt, iż nabywcą będzie spółka zagraniczna działająca wg prawa norweskiego.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości gruntowej w tak przedstawionym stanie faktycznym będzie opodatkowana podstawową stawką podatku 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Przepis powyższy wskazuje, że o przeznaczeniu nieruchomości gruntowej stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Bez znaczenia pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z przepisu tego wynika również, że generalnie opodatkowane podatkiem są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane, a także niezabudowane stanowiące tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, niestanowiących terenów budowlanych w rozumieniu tego przepisu, są zwolnione od podatku (dotyczy to m.in. gruntów leśnych, rolnych, itp.).

Wskazać jednocześnie należy, że regulacja art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit.b.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego artykułu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

W świetle art. 2 pkt 5 tej ustawy, przez inwestycję celu publicznego należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Analiza przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa dwóch niezabudowanych działek gruntu, w sytuacji gdy nie są one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie dotyczy ich decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (według opisu podanego we wniosku decyzja ta obejmuje wywłaszczoną część nieruchomości), wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% ale będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.