ITPP2/443-1530/12/AP - Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokali użytkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokali użytkowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży lokali użytkowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 października 1999 r. zawarł Pan ze spółką "M" umowę przedwstępną, a w dniu 9 grudnia 1999 r. umowę właściwą, w sprawie realizacji inwestycji, której przedmiotem jest wybudowanie przez tę spółkę Kupieckiego Centrum Handlowego wraz z wydzielonymi lokalami użytkowymi i wspólnymi obiektami infrastruktury towarzyszącej, w celu przekazania tych lokali. W umowie zawarto zasady finansowania inwestycji. Do dnia 31 grudnia 2000 r. przekazał Pan na poczet inwestycji kwotę 51.975,00 zł i nie odliczył podatku naliczonego, gdyż nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT - kwotę zaksięgował brutto. Od dnia 1 stycznia 2001 r. zarejestrował się jako podatnik. Na inwestycję wydatkował kwotę netto 55.011,17 zł + 22% VAT, który odliczył w deklaracji VAT- 7.

W dniu 22 sierpnia 2001 r. otrzymał Pan protokół przekazania lokali nr 172 i 190 do użytku i na tej podstawie je użytkował (posiadał Pan w spółce "M" udziały). Po zakończeniu inwestycji w dniu 7 lutego 2002 r. w powyższych lokalach rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie handlu. Lokale wprowadził do ewidencji środków trwałych w lutym, na ogólną sumę 106.986,17 zł. Działalność w ww. lokalach prowadził do dnia 8 lipca 2008 r. Od dnia rozpoczęcia użytkowania, tj. 7 lutego 2002 r. do dnia 8 lipca 2008 r., nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, a w dniu 31 lipca 2008 r. wycofał powyższe lokale z ewidencji środków trwałych.

Dnia 31 sierpnia 2008 r. zawarł Pan umowę najmu na ww. lokale. Za dzierżawę wystawiał faktury VAT. Umowa dzierżawy trwała do dnia 30 października 2012 r. W dniu 27 stycznia 2009 r., na podstawie aktu notarialnego, nabył Pan wraz z żoną przedmiotowe lokale użytkowe za kwotę ogółem brutto 115.557,25 (w tym lokale 100.500,64 zł, grunt 15.056,10 zł), do majątku wspólnego. Powyższe sumy zostały uregulowane do 2002 r. na poczet realizacji tej inwestycji. Firma "M" dokonała sprzedaży lokali w 2009 r., gdyż wcześniej nie była właścicielem gruntu (dzierżawiła od Miasta). Dopiero po nabyciu gruntu sprzedała lokale udziałowcom.

W dniu 26 listopada 2012 r., wspólnie z żoną, sprzedał Pan lokale aktem notarialnym za kwotę 90.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od umowy sprzedaży (akt notarialny z dnia 26 listopada 2012 r.) ma Pan zapłacić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazującego w poz. 61 wniosku art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, od sprzedaży nie zapłaci podatku, gdyż wycofał lokale dnia 31 lipca 2008 r. z ewidencji środków trwałych i minęły dwa lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z tym, iż wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2012 r. oceny prawnej dokonano w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w tym okresie.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str.1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy stanowi, iż państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE), w szczególności jednej z następujących transakcji:

* dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

* dostawa terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu nawet jednorazowo, ale działając w charakterze producenta, handlowca, usługodawcy.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ichczęści w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Artykuł 29 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 7 lutego 2002 r. do 8 lipca 2008 r. prowadził Pan działalność handlową w lokalach znajdujących się w budynku centrum handlowego, które użytkował w związku z partycypacją w kosztach budowy i posiadaniem udziałów w tym budynku. Na poczet budowy wpłacił Pan dwie zaliczki (w 2000 r. i 2001 r.), przy czym tylko od drugiej dokonał odliczenia podatku naliczonego, gdyż dopiero od 1 stycznia 2001 r. dokonał rejestracji dla celów rozliczania VAT. W okresie użytkowania nie ponosił wydatków na ulepszenie lokali, a w dniu 31 lipca 2008 r. wycofał je z ewidencji środków trwałych. Własność lokali nabył Pan w dniu 27 stycznia 2009 r. wraz z żoną do majątku wspólnego. W okresie od dnia 31 sierpnia 2008 r. do dnia 30 października 2012 r. wydzierżawiał je, dokumentując tę czynność fakturami VAT. W dniu 26 listopada 2012 r. ww. lokale zostały sprzedane.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy na wstępie wyjaśnić, iż fakt wycofania przedmiotowych lokali z ewidencji środków trwałych i nabycie ich do majątku prywatnego Pana i żony, nie przesądza w tym przypadku, że przy ich sprzedaży nie działał Pan w charakterze podatnika. Istotne znaczenie miały bowiem okoliczności towarzyszące nabyciu tych lokali, a także dalsze ich wykorzystywanie. Zauważyć należy, że mimo, iż własność lokali (w sensie cywilistycznym) została nabyta do majątku osobistego, to w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nabył je Pan i wykorzystywał na cele prowadzonej działalności handlowej, a następnie dzierżawy. W całym okresie posiadania lokali w żaden sposób nie wykorzystywał ich Pan do celów osobistych.

Zatem sprzedaż tych lokali stanowiła czynność podlegającą przepisom ww. ustawy. Korzystała jednakże ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nastąpiła po upływie 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

W konsekwencji, uwzględniając treść art. 29 ust. 5 ustawy, sprzedaż udziału w gruncie w części przynależnej ww. lokalom, również objęta była zwolnieniem od podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.