ITPP2/443-153/08/AP - Możliwość uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w deklaracjach VAT w stosunku do pozostałych na składzie wyrobów, tzn. nie pobranych i nie fakturowanych do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przesunięcie towarów z Polski na skład konsygnacyjny we Francji, w sytuacji gdy podatnik nie rejestruje się dla potrzeb podatku od wartości dodanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w deklaracjach VAT transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji przesunięcia towarów z kraju na skład konsygnacyjny we Francji w stosunku do towarów niezafakturowanych do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przesunięcie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania w deklaracjach VAT transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji przesunięcia towarów z kraju na skład konsygnacyjny we Francji w stosunku do towarów niezafakturowanych do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przesunięcie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę z kontrahentem z Francji, zgodnie z którą będzie dostarczał swoje wyroby do magazynu - składu konsygnacyjnego zarządzanego przez tego kontrahenta. Składowanie wyrobów w tym magazynie ma zapewnić kontrahentowi stały dostęp do wyrobów potrzebnych mu w procesie produkcyjnym. W momencie wprowadzenia do składu wyroby pozostawać będą własnością Wnioskodawcy, a nabywca stanie się ich właścicielem w momencie pobrania wyrobów ze składu. Fakt pobrania towarów z magazynu będzie dokumentowany przez Wnioskodawcę fakturą wystawioną na pobraną ilość. Przewiduje się, iż zgodnie z planowaną umową towary składowane będą w magazynie w terminie do 3 miesięcy. Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów od przewoźnika potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do składu na terenie Francji. Wnioskująca Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast nie zamierza rejestrować się na terenie Francji dla celów rozliczania podatku od wartości dodanej, gdyż przepisy tam obowiązujące nie wymagają tego w przedmiotowym przypadku. Kontrahent Wnioskodawcy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE na terenie Francji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie należy wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w deklaracjach VAT (VAT-7, VAT UE) w stosunku do pozostałych na składzie wyrobów, tzn. niepobranych i niefakturowanych do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przesunięcie towarów z Polski na skład konsygnacyjny we Francji, w sytuacji gdy podatnik nie rejestruje się dla potrzeb podatku od wartości dodanej...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług za wewnątrzwspólnotową dostawę uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Powyższe wskazuje, że przesunięcie wyrobów Wnioskodawcy z Polski do składu we Francji uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek podatkowy w WDT zgodnie z art. 20 ust. 1 i 2 ustawy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów chyba, że przed upływem tego terminu podatnik wystawi fakturę, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W stosunku do towarów pobranych przez kontrahenta i zafakturowanych do 15. dnia następnego miesiąca, Wnioskodawca winien wykazać WDT odpowiednio do daty wystawienia faktury wskazując numer VAT UE kontrahenta.

Zdaniem Spółki dostawę pozostałych na składzie wyrobów należy wykazać jako WDT 15. dnia następnego miesiąca i ująć w tej dacie w deklaracjach. Pobranie tych wyrobów ze składu przez kontrahenta i wystawienie faktur po dniu powstania obowiązku podatkowego nie zostaje wykazane w deklaracjach, gdyż spowodowałoby to zdublowanie wartości dostaw.

Dodatkowo Spółka nie przewiduje braku spełnienia warunku określonego w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Może natomiast wystąpić sytuacja, w której nie zostanie wypełniony warunek zawarty w ust. 1 pkt 1 tego artykułu, w takim przypadku ustawa nie przewiduje jednakże konsekwencji wymienionych w art. 42 ust. 12. Nie ma więc podstaw prawnych do wykazania dostawy jako krajowej w sytuacji nie wystawienia faktur dla kontrahenta w terminie do 15. dnia następnego miesiąca. Na opodatkowanie WDT nie pozwala też konstrukcja deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 3 za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Artykuł 13 ust. 6 określa, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97.

Co do zasady obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.

Według ust. 2 powyższej regulacji, w przypadku gdy przed upływem ww. terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W ust. 3 natomiast zapisano, że jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Artykuł 42 ust. 12 ustawy określa, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym, zgodnie z ust. 13, upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów. Powyższe przepisy, stosownie do ust. 14 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

W przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym ma zaistnieć sytuacja przemieszczenia towaru z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego (Francji) na skład konsygnacyjny, przy czym wywiezione towary do czasu pobrania ich z magazynu przez kontrahenta, pozostaną własnością Spółki. Towar pobrany ze składu będzie dokumentowany fakturą. Spółka wskazała, iż nie będzie zarejestrowanym podatnikiem na terenie Francji. W związku z tym przemieszczenie towarów z kraju do składu konsygnacyjnego na terenie Francji nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w wykonaniu art. 13 ust. 3 ustawy, gdyż przemieszczane towary nie będą służyć czynnościom wykonywanym przez Spółkę jako podatnika. Pomimo, iż wywóz poza terytorium kraju nastąpi wcześniej, dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy będzie miała miejsce w chwili pobrania towaru przez nabywcę (z magazynu), ponieważ w tym momencie nastąpi przeniesienie na niego prawa do rozporządzania tymi towarami. W przedmiotowym przypadku nastąpi więc wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Moment powstania obowiązku podatkowego będzie się wiązał z momentem pobrania towaru ze składu przez francuskiego nabywcę.

Stosownie do ogólnej zasady obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. A zatem w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nabywca pobrał towar ze składu. Jeśli faktura zostanie przez Wnioskodawcę wystawiona przed tym dniem, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia. Należy nadmienić, iż dokonanie dostawy towarów (w momencie pobrania ich ze składu przez nabywcę) nakłada na Wnioskodawcę obowiązek wystawienia faktury w terminie 7 dni od wydania towaru zgodnie z zapisem § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.). Dlatego też obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstanie z chwilą wystawienia faktury.

Reasumując, w stosunku do wyrobów, których kontrahent nie pobrał (pozostających na składzie), w świetle powołanych regulacji nie powstanie obowiązek podatkowy do momentu wyprowadzenia ich ze składu przez nabywcę. Natomiast w momencie pobrania towarów przez kontrahenta, następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i aby w deklaracjach wykazać tę dostawę według stawki 0%, Spółka musi spełnić warunki wymienione w powołanym art. 42 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.