ITPP2/443-152/12-2/17-S/AK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez oddział przedsiębiorstwa zagranicznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 889/14 (data wpływu prawomocnego wyroku 10 stycznia 2017 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez oddział przedsiębiorstwa zagranicznego - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez oddział przedsiębiorstwa zagranicznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prawa irlandzkiego prowadzi działalność gospodarczą w różnych dziedzinach, z których jedna dotyczy świadczenia usług księgowych dla podmiotów z terenu Unii Europejskiej. Działalność ta podlega opodatkowaniu VAT. Jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług. Na terytorium Polski prowadzi działalność gospodarczą w formie Oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, utworzonego na podstawie art. 85 i następnych ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Do kwietnia 2009 r. Spółka wykonywała usługi księgowe wyłącznie na rzecz klientów mających siedziby na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Polski. Sprzedaż ta była dokonywana z zastosowaniem irlandzkiego NIP Spółki i nie podlegała opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług. Począwszy od kwietnia 2009 r. Spółka świadczy usługi księgowe także na rzecz polskich podmiotów. Usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od kwietnia 2009 r. cała sprzedaż (świadczenie usług księgowych) jest fakturowana przy użyciu polskiego NIP.

Dla celów prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, Spółka ponosi w Polsce wydatki m.in. z tytułu najmu powierzchni biurowej, zakupu materiałów biurowych, środków trwałych z wyłączeniem samochodów osobowych, usług szkoleniowych, telekomunikacyjnych, pocztowych, transportowych oraz leasingu samochodów osobowych. Wydatki te są związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę. Posiada dokumenty, z których wynika związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy dokonywaniu ww. zakupów a wykonywaniem usług księgowych opodatkowanych VAT poza terytorium Polski (zarówno tych, które do kwietnia 2009 r. były fakturowane przez Spółkę przy użyciu irlandzkiego NIP, jak i tych, które od kwietnia 2009 r. są fakturowane przy użyciu polskiego NIP).

W dniu 23 stycznia 2009 r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. zakupy, związane z dokonywaną sprzedażą, podlegającą opodatkowaniu VAT poza terytorium Polski, w tym:

* z faktur wystawionych ze wskazaniem polskiego NIP Spółki, oraz

* z faktur dotyczących najmu powierzchni biurowej, pierwotnie wystawionych ze wskazaniem irlandzkiego NIP Spółki, z uwzględnieniem not korygujących dodających polski NIP.

Zgodnie ze stanowiskiem Spółki, wyrażonym we wniosku, w obu przypadkach przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na tak postawione pytania, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (działający w imieniu Ministra Finansów) w interpretacjach indywidualnych z dnia 8 kwietnia 2009 r. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Następnie pismami z dnia 28 kwietnia 2009 r. Spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany obu interpretacji. Spółka, nie zgadzając się z powyższymi rozstrzygnięciami, wniosła skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, jednak Sąd w wyrokach z dnia 3 grudnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 554/09 oraz I SA/Gd 555/09) uznał, że Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku, ponieważ nie dokonuje czynności opodatkowanych na terytorium Polski. Nie zgadzając się z rozstrzygnięciami sądu I instancji wniosła skargi kasacyjne do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyrokach z dnia 1 czerwca 2011 r. (sygn. akt I FSK 859/10 i I FSK 860/10) również uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W uzasadnieniach wydanych przez siebie wyroków, NSA potwierdził stanowisko sądu I instancji, zgodnie z którym przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie upoważniają do odliczenia podatku w sytuacji, gdy podatnik nie wykazuje w ogóle podatku należnego. Wskazał, iż w sytuacji gdy "podatnik na terytorium Polski dokonuje jedynie zakupów, a nie dokonuje czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, to traktowany jest jako konsument ponoszący ekonomiczny ciężar podatku, nawet jeżeli zakupy miały związek z działalnością gospodarczą, ale wykonywaną wyłącznie poza granicami kraju". Jednocześnie, analizując art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy NSA wskazał, iż "z zasady neutralności podatku VAT i jego terytorialności wynika, że jeżeli podatnik chce skorzystać na danym terytorium z prawa do odliczenia podatku naliczonego, to na tymże terytorium musi też wykazać podatek należny".

W lutym 2008 r. Spółka obciążyła swojego pracownika z tytułu skorzystania z usługi przewozu taksówką na cele prywatne i wystawiła fakturę VAT (zawierającą polski NIP) na kwotę 22,50 zł brutto, dokumentującą dokonanie powyższej transakcji. Podatek należny wynikający z tej transakcji (tj. odpłatnego świadczenia usługi na terytorium kraju, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) wykazała w deklaracji VAT-7 za luty 2008 r.

W świetle wyroków NSA, działalność Spółki w Polsce dzieli się więc na dwa okresy:

* od rozpoczęcia działalności gospodarczej w Polsce (rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce) do dokonania pierwszej sprzedaży opodatkowanej VAT na terytorium Polski (tj. do lutego 2008 r.);

* od dokonania pierwszej sprzedaży opodatkowanej VAT na terytorium Polski (tj. od lutego 2008 r.) do chwili obecnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, w świetle uzyskanych przez Spółkę wyroków NSA, Spółce przysługuje prawo do odliczenia i uzyskania zwrotu podatku naliczonego, wymienionego w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynikającego z zakupów dokonanych przed lutym 2008 r., tj. przed okresem rozliczeniowym, za który Spółka wykazała w deklaracji VAT-7 podatek należny?

* Czy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, w świetle uzyskanych przez Spółkę wyroków NSA, Spółce przysługuje prawo do odliczenia i uzyskania zwrotu podatku naliczonego, wymienionego w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynikającego z zakupów dokonanych od lutego 2008 r., tj. od okresu rozliczeniowego, za który Spółka wykazała w deklaracji VAT-7 podatek należny?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wydanych w jej sprawie wyroków NSA należy uznać, że przysługuje mu prawo do odliczenia i uzyskania zwrotu podatku naliczonego, wymienionego w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, wynikającego z zakupów dokonanych przed lutym 2008 r., tj. przed okresem rozliczeniowym, za który Spółka wykazała w deklaracji VAT-7 podatek należny oraz z zakupów dokonanych od lutego 2008 r., tj. od okresu rozliczeniowego, za który wykazała w deklaracji VAT-7 podatek należny.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Nie ulega wątpliwości, że Spółka (jako podmiot zarejestrowany dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce) jest podatnikiem polskiego VAT, co potwierdził NSA w wydanych wyrokach, stwierdzając, iż "spółka irlandzka będąca podmiotem zagranicznym i podatnikiem podatku od wartości dodanej, z racji prowadzenia działalności gospodarczej w formie Oddziału na terytorium RP, jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT".

Jednakże, w związku z faktem, iż do lutego 2008 r. na terytorium Polski dokonywała jedynie zakupów i nie wykazywała w ogóle podatku należnego z tytułu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, to skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 nie było możliwe. Jak bowiem wskazał NSA, aby "odliczyć podatek naliczony wymieniony w analizowanym przepisie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, musi zaistnieć podatek należny z tytułu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, tj. odpłatnej dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów."

Zdaniem Spółki, z momentem wykazania podatku należnego na terytorium Polski po raz pierwszy (co nastąpiło w deklaracji VAT-7 za luty 2008 r.) powyższa przesłanka została spełniona. Tym samym od tego momentu może korzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z wykonywaniem czynności (usług) nieopodatkowanych polskim VAT ze względu na ich miejsce świadczenia (tj. usług podlegających opodatkowaniu poza terytorium Polski).

W ocenie Spółki, analiza art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy przez pryzmat wyroków NSA prowadzi do wniosku, że może skorzystać z wynikającego z art. 86 ust. 8 pkt 1 prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z działalnością opodatkowaną VAT poza terytorium Polski i dokonywanych przed lutym 2008 r., tj. przed okresem rozliczeniowym, w deklaracji, za który po raz pierwszy wykazała w swojej deklaracji VAT-7 odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stwierdziła, że art. 86 ust. 8 pkt 1 nie określa żadnych warunków w odniesieniu do okresu, w jakim miałyby być dokonywane zakupy, z których wynika VAT naliczony podlegający odliczeniu. Zdaniem Spółki, należy więc uznać, że ewentualne zakwestionowanie prawa do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie, wyłącznie z tego względu, iż wynikał on z zakupów dokonanych zanim w rozliczeniu Spółki zaistniał podatek należny, stanowiłoby naruszenie zasady neutralności VAT, która u podatników wykonujących czynności opodatkowane przejawia się przede wszystkim w możliwości obniżenia podatku należnego przy sprzedaży o podatek naliczony przy zakupach oraz możliwością uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Taką interpretację art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy w kontekście zasady neutralności potwierdził NSA wskazując, iż "z zasady neutralności podatku VAT i jego terytorialności wynika, że jeżeli podatnik chce skorzystać na danym terytorium z prawa do odliczenia podatku naliczonego, to na tymże terytorium musi też wykazać podatek należny".

Użyte przez NSA sformułowania "Spółka (...) mogłaby korzystać z odliczenia" oraz "jeżeli podatnik chce skorzystać na danym terytorium z prawa do odliczenia podatku naliczonego", w opinii Spółki, wskazują na przyjętą przez NSA wykładnię art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, zgodnie z którą wskazany przez NSA wymóg "zaistnienia podatku należnego" jest konieczny jedynie do uzyskania przez podatnika technicznej możliwości realizacji prawa do odliczenia na podstawie tego przepisu. W ocenie Spółki, wykazanie podatku należnego po raz pierwszy nie decyduje o powstaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego w ogóle, lecz jedynie umożliwia podatnikowi skorzystanie z tego prawa.

Mając na uwadze przytoczone uzasadnienia wyroków NSA, w ocenie Spółki, należy uznać, że w związku z wykazaniem sprzedaży opodatkowanej VAT na terytorium Polski (odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z działalnością opodatkowaną VAT poza terytorium Polski i dokonanych przed lutym 2008 r., tj. przed okresem rozliczeniowym, w deklaracji, za który Spółka po raz pierwszy wykazała w swojej deklaracji VAT-7 odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT na terytorium kraju.

Jak podkreślił NSA, możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy ma charakter warunkowy. Zdaniem Spółki, w świetle wyroków NSA należy uznać, że realizacja prawa do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy jest uzależniona od łącznego spełnienia się następujących warunków:

W ocenie Spółki, nie ma żadnych wątpliwości, że w jej sytuacji są spełnione warunki określone powyżej w punktach 3) i 4). Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, podatek naliczony, o którego odliczenie pyta Spółka, wynika z zakupu na terytorium Polski towarów i usług, które są m.in. związane z prowadzoną działalnością w zakresie świadczenia usług księgowych, opodatkowaną VAT poza terytorium Polski, a Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy dokonywaniu ww. zakupów a świadczeniem przedmiotowych usług.

W konsekwencji, dla oceny, czy w analizowanym stanie faktycznym możliwe jest skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, konieczne jest ustalenie, czy są również spełnione warunki wskazane w punktach 1) i 2) powyżej.

Odnosząc się do przesłanki określonej w pkt 1, tj. statusu podatnika VAT w rozumieniu ustawy zauważyć należy, że w przypadku Spółki niewątpliwie jest ona spełniona. Spółka powołała treść art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz wskazała, iż kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału przedsiębiorcy zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). W myśl art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 tejże ustawy, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ww. ustawy, oddział może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych unormowań, przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Natomiast rejestracja dla celów rozliczenia podatku VAT oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, należy uznać, że zarówno spółka-matka (posiadająca siedzibę na terenie Unii Europejskiej), jak i jej oddział mający siedzibę na terytorium Polski i zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce - posiadają status podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, o ile prowadzą działalność gospodarczą. Mając zatem na uwadze powyższe oraz fakt, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem swojego oddziału w zakresie świadczenia usług księgowych, żadnych wątpliwości nie powinien wzbudzać status Spółki jako podatnika polskiego VAT.

Powyższe znajduje pełne potwierdzenie w wyrokach wydanych przez NSA w sprawie Spółki, w których NSA stwierdził, że "nie budzi wątpliwości kwestia, że spółka irlandzka będąca podmiotem zagranicznym i podatnikiem podatku od wartości dodanej, z racji prowadzenia działalności gospodarczej w formie Oddziału na terytorium RP, jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT".

Kolejną przesłanką jest zaistnienie podatku należnego z tytułu czynności opodatkowanych na terytorium kraju, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak zauważył NSA analizując art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, "istotą tej regulacji jest prawo do obniżenia podatku należnego z tytułu czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT o podatek naliczony przy nabyciu (imporcie) towarów i usług związanych z wykonywaniem czynności nieopodatkowanych polskim podatkiem, bowiem wykonywanych poza terytorium kraju". Logiczną konsekwencją powyższego stanowiska NSA jest stwierdzenie, że w sytuacji, gdy podatnik nigdy nie wykazał podatku należnego z tytułu czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy, to nie może go obniżyć odliczając podatek naliczony. W związku z powyższym, w sytuacji, gdy podatnik jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku od towarów i usług, jednak na terytorium Polski dokonuje jedynie zakupów i nie wykazuje w ogóle podatku należnego z tytułu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, to "traktowany jest jako konsument ponoszący ekonomiczny ciężar podatku, nawet jeżeli zakupy miały związek z działalnością gospodarczą, ale wykonywaną wyłącznie poza granicami kraju".

W ocenie Spółki, wyroki NSA wydane w Jej sprawie wskazują na normę interpretacyjną art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, zgodnie z którą skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie tego przepisu nie jest możliwe tak długo, jak długo podatnik nie wykaże podatku należnego z tytułu czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. Z momentem wykazania (w jakiejkolwiek wysokości) podatku należnego na terytorium Polski po raz pierwszy podatnik przestaje być traktowany jako konsument i staje się pełnoprawnym podatnikiem polskiego podatku VAT, uprawnionym do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnym zakresie.

Stosując normę interpretacyjną wynikającą z wyroków NSA, zdaniem Spółki, należy więc uznać, że na skutek wykazania podatku należnego z tytułu odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w deklaracji VAT-7 za luty 2008 r., Spółka jako pełnoprawny podatnik polskiego podatku VAT może korzystać z pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Podsumowując Spółka stwierdziła, iż w przedstawionym stanie faktycznym spełnia wszystkie warunki, od których (zgodnie z wykładnią wskazaną przez NSA w powołanych wyrokach wydanych w sprawie Spółki) uzależniona jest możliwość skorzystania przez Spółkę z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy z tytułu zakupów związanych z działalnością opodatkowaną poza terytorium Polski i dokonywanych od lutego 2008 r., tj. od okresu rozliczeniowego, w deklaracji, za który po raz pierwszy wykazała w swojej deklaracji VAT-7 odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2012 r. znak ITPP2/443-152/12/AK, oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 937/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Spółki, od którego ta wniosła skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 642/13 uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia sądowi I instancji.

Po ponownym rozpoznaniu skargi, działając w warunkach związania wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 24 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 889/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację.

W skardze kasacyjnej z dnia 26 listopada 2014 r. tutejszy organ zakwestionował stanowisko sądu I instancji.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 53/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 10 stycznia 2017 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 24 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 889/14 uchylający zaskarżoną interpretację. W wyroku tym Sąd stwierdził, że bez względu na profil prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, przy braku zakwestionowania jej działań jako działań podatnika VAT, nie można podważać tego, że działała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podobnie, zdaniem Sądu, należy odnieść się do kwestii częstotliwości wykonywania usługi. Wykonanie danej czynności jednorazowo nie przesądza bowiem automatycznie, że z tego powodu dany podmiot nie może stać się podatnikiem VAT. Każdorazowo konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do konkretnej czynności występował w charakterze podatnika.

Sąd wskazał, że przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować w ten sposób, że podatnik, który nie posiada na terenie kraju siedziby działalności gospodarczej, a jedynie oddział, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w kraju siedziby oddziału z tytułu zakupów dokonywanych przez ten oddział, pozostających w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami, a oddział dokonuje jednocześnie na terenie kraju transakcji opodatkowanych.

Sąd zauważył, że we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej wskazano, że dla celów prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej Spółka ponosi w Polsce wydatki m.in. najmu powierzchni biurowej, zakupu materiałów biurowych, środków trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, usług szkoleniowych, telekomunikacyjnych, pocztowych, transportowych oraz leasingu samochodów osobowych. Wydatki te są związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę. Posiada dokumenty, z których wynika związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy dokonywaniu ww. zakupów a wykonywaniem usług księgowych opodatkowanych VAT poza terytorium Polski (zarówno tych, które do kwietnia 2009 r. były fakturowane przez Spółkę przy użyciu irlandzkiego NIP, jak i tych, które od kwietnia 2009 r. są fakturowane przy użyciu polskiego NIP).

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, w tym konkretnym przypadku, wykonując wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 889/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zasadność zwrotu podatku naliczonego (w tym jego kwoty), nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, bowiem taka ocena może być przeprowadzona jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy miejscowo organ podatkowy I instancji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.