ITPP2/443-1504/12/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 lutego 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1504/12/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 lutego 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności, z tytułu których Spółka otrzymuje środki finansowe od UEFA za udział zawodników w meczach towarzyskich rozgrywanych przed mistrzostwami oraz w ostatecznych rozgrywkach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności, z tytułu których Spółka otrzymuje środki finansowe od UEFA za udział zawodników w meczach towarzyskich rozgrywanych przed mistrzostwami oraz w ostatecznych rozgrywkach.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sportu - piłki nożnej (klub sportowy). Zawiera z zawodnikami kontrakty o profesjonalne uprawianie piłki nożnej. W okresie obowiązywania kontraktów, zawodnicy co do zasady rozgrywają mecze w barwach własnego klubu. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, w której zostają powołani do kadry narodowej, reprezentującej Polskę, np. w mistrzostwach Europy oraz w meczach eliminacyjnych rozgrywanych przed tymi mistrzostwami. W takiej sytuacji każdy klub jest zobowiązany zwolnić powołanego do kadry zawodnika z jego obowiązków względem klubu na czas niezbędny do wykonywania jego obowiązków wynikających z powołania do reprezentacji kraju. Powyższy obowiązek wynika z regulacji FIFA, UEFA i PZPN. Klub, który nie wykona tego obowiązku, naraża się na odpowiedzialność dyscyplinarną określoną w przepisach związkowych. Zgodnie z przepisami związkowymi, klubom nie przysługuje w zamian żadna rekompensata. W związku z ostatnimi Mistrzostwami Europy w piłce nożnej (czerwiec-lipiec 2012 r.), a także meczami towarzyskimi rozgrywanymi przed tymi Mistrzostwami (EURO 2012), Spółka była zmuszona do zwolnienia na ich czas z obowiązków kilku zawodników, którzy zostali powołani do reprezentacji kraju przez trenera. Trener reprezentacji krajowej funkcjonuje w strukturze PZPN. Podczas wykonywania obowiązków wynikających z powołania do reprezentacji kraju zawodnicy pozostają pod opieką PZPN (PZPN jest w tym czasie odpowiedzialny za organizację treningów itp.). Polska, jako gospodarz Mistrzostw, nie uczestniczyła w meczach eliminacyjnych - uczestniczyła w tych spotkaniach jedynie towarzysko. W meczach eliminacyjnych uczestniczyły reprezentacje krajów niebędących organizatorami Mistrzostw. Jeszcze przed Mistrzostwami Europy, w 2011 r. UEFA zawarła porozumienie z Europejskim Stowarzyszeniem Klubów (ECA). Strony porozumienia ustaliły między innymi, że UEFA, jako podmiot osiągający zyski w związku z organizacją Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej, co cztery lata będzie dokonywała podziału zysków uzyskanych z tych mistrzostw pomiędzy stowarzyszenia krajowe (w Polsce - PZPN), które z kolei przekażą je do swoich klubów, które przyczyniły się do sukcesu EURO 2012 albo narodowych reprezentacji piłki nożnej w ogólności. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami, UEFA zobowiązała się wygospodarować z zysku z EURO 2012 i przeznaczyć do podziału łączną kwotę 100 milionów euro, z czego 40 milionów miało zostać podzielone pomiędzy reprezentacje uczestniczące w eliminacjach, a także Polskę i Ukrainę a 60 milionów przeznaczono do podziału pomiędzy kluby, których zawodnicy uczestniczyli w ostatecznych rozgrywkach (meczach rozgrywanych podczas EURO 2012). Kwota należna każdemu klubowi była uzależniona:

* w przypadku tej części kwoty do podziału, którą UEFA przeznaczyła dla klubów uczestniczących w eliminacjach do Mistrzostw (w przypadku Polski i Ukrainy - w meczach towarzyskich rozgrywanych przed Mistrzostwami) - od liczby zawodników uczestniczących w poszczególnych meczach i liczby rozegranych meczy;

* w przypadku tej części kwoty do podziału, którą UEFA przeznaczyła do podziału pomiędzy kluby, których zawodnicy uczestniczyli w ostatecznych rozgrywkach - od liczby zawodników powołanych do krajowej reprezentacji i liczby dni, w których krajowa reprezentacja utrzymała się w Mistrzostwach, a także od kategorii, do której UEFA przyporządkowała kluby należące do danego kraju.

Do podstawy obliczenia należnej danemu klubowi kwoty byli brani pod uwagę wszyscy zawodnicy powołani do reprezentacji na dany mecz, nawet jeśli nie uczestniczyli w samej grze.

We wrześniu 2012 r. Spółka otrzymała od PZPN z ww. tytułu kwotę 170.712,00 euro. PZPN uczestniczył przy tym jedynie jako pośrednik, który przekazał Spółce kwotę otrzymaną na ten cel od UEFA. Siedzibą UEFA jest Szwajcaria, a siedzibą PZPN jest Polska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa, za którą Spółka otrzymała od UEFA za pośrednictwem PZPN wynagrodzenie, jest opodatkowana w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wykonał on na rzecz żadnego podmiotu żadnej usługi, w związku z czym otrzymana od UEFA za pośrednictwem PZPN we wrześniu 2012 r. kwota nie może mieć charakteru wynagrodzenia za usługę. Gdyby jednak organ wydający interpretację stwierdził, że Spółka wykonała czynność opodatkowaną, to jest ona opodatkowana w kraju siedziby UEFA, a więc w Szwajcarii. W związku z tym podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu tej transakcji będzie UEFA.

Spółka, po powołaniu treści art. 5 ust. 1, art. 28a oraz art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazała, iż ustawa nie definiuje pojęcia siedziby działalności gospodarczej. Jego definicja znajduje się w art. 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z ww. przepisem, "miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika" jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia, w celu ustalenia miejsca, o którym mowa wyżej, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewnością określić miejsca siedziby działalności gospodarczej podatnika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem.

W związku z tym, że decyzje dotyczące zarządzania UEFA zapadają w Szwajcarii, będącej krajem siedziby UEFA, zdaniem Spółki, świadczona na jej rzecz usługa jest opodatkowana w Szwajcarii. W konsekwencji usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu transakcji jest UEFA. Spółka powinna jednak wystawić UEFA fakturę VAT, zgodnie z § 26 rozporządzenia z dnia 28 marca 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wobec tego, iż złożony w 2012 r. wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w 2012 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), przepisy § 5, 7-22 i § 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka zawiera z zawodnikami kontrakty o profesjonalne uprawianie piłki nożnej. W związku z Mistrzostwami Europy w piłce nożnej a także meczami towarzyskimi rozgrywanymi przed tymi Mistrzostwami, była zmuszona do zwolnienia na ich czas z obowiązków kilku zawodników, którzy zostali powołani do reprezentacji kraju przez trenera. Powyższy obowiązek wynika z regulacji FIFA, UEFA i PZPN. W 2011 r. UEFA zawarła porozumienie z Europejskim Stowarzyszeniem Klubów (ECA), zgodnie z którym UEFA, jako podmiot osiągający zyski w związku z organizacją Mistrzostw Europy w piłce nożnej, co cztery lata będzie dokonywała podziału zysków uzyskanych z tych mistrzostw pomiędzy stowarzyszenia krajowe (w Polsce - PZPN), które z kolei przekażą je do swoich klubów, które przyczyniły się do sukcesu EURO 2012 albo narodowych reprezentacji piłki nożnej w ogólności. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami, UEFA zobowiązała się wygospodarować z zysku z EURO 2012 i przeznaczyć do podziału łączną kwotę 100 milionów euro, z czego 40 milionów miało zostać podzielone pomiędzy reprezentacje uczestniczące w eliminacjach, a także Polskę i Ukrainę a 60 milionów przeznaczono do podziału pomiędzy kluby, których zawodnicy uczestniczyli w ostatecznych rozgrywkach (meczach rozgrywanych podczas EURO 2012). We wrześniu 2012 r. Spółka otrzymała od PZPN z ww. tytułu kwotę 170.712,00 euro. PZPN uczestniczył przy tym jedynie jako pośrednik, który przekazał Spółce kwotę otrzymaną na ten cel od UEFA. Siedzibą UEFA jest Szwajcaria, a siedzibą PZPN jest Polska.

W interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-1505/12/AK przesądzono, iż w sytuacji, gdy Klub zobowiązany był do zwolnienia zawodników w związku z powołaniem ich do kadry narodowej, w przedmiotowej sprawie ziściła się przesłanka przewidziana w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, doszło zatem do odpłatnego świadczenia usług.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż skoro UEFA spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy i ma siedzibę w kraju innym niż Polska, miejscem świadczenia i opodatkowania wykonywanych przez Spółkę usług, o których mowa we wniosku - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę (tekst jedn.: Szwajcaria). W konsekwencji, usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. W tej sytuacji, zgodnie z wcześniej cytowanym przepisem § 26 ust. 1 i 2 rozporządzenia, świadczenie przedmiotowych usług Spółka powinna dokumentować fakturą VAT, bez wykazania stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Jakkolwiek słusznie Spółka zidentyfikowała miejsce świadczenia i opodatkowania usług, o których mowa we wniosku, z uwagi na fakt, iż zasadniczo w Jej ocenie nie wykonała żadnej usługi, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż przez przepisy prawa podatkowego - w myśl art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) - należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe - zgodnie z definicją art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej - to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W tym kontekście stwierdzić należy, iż kwestia określenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia transakcji na terytorium Szwajcarii, jako autonomicznego zagadnienia porządku prawnego obowiązującego w tym kraju, wykracza poza ramy wyznaczone w ww. przepisach Ordynacji podatkowej. Tym samym tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska Spółki w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl