ITPP2/443-1500/12/KT - Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z umową Spółki, przedmiot Jej działalności obejmuje:

* 45 (PKD 2004) Budownictwo;

* 50 (PKD 2004) Sprzedaż, obsługę i naprawę pojazdów samochodowych i motocykli, sprzedaż detaliczną paliw do pojazdów samochodowych;

* 50 10 A (PKD 2004) Sprzedaż hurtową pojazdów samochodowych;

* 50 10 B (PKD 2004) Sprzedaż detaliczną pojazdów samochodowych;

* 50 20 A (PKD 2004) Konserwację i naprawę pojazdów samochodowych;

* 50 20 B (PKD 2004) Pomoc drogową oraz pozostałą działalność usługową związaną z pojazdami samochodowymi;

* 50 30 A (PKD 2004) Sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych;

* 50 30 B (PKD 2004) Sprzedaż detaliczną części i akcesoriów do pojazdów samochodowych;

* 50 4 (PKD 2004) Sprzedaż, konserwację i naprawę motocykli oraz sprzedaż części i akcesoriów do nich;

* 51 51 (PKD 2004) Sprzedaż hurtową paliw stałych, ciekłych, gazowych oraz produktów pochodnych;

* 52 1 (PKD 2004) Sprzedaż detaliczną w niewyspecjalizowanych sklepach;

* 52 2 (PKD 2004) Sprzedaż detaliczną żywności, napojów i wyrobów tytoniowych w wyspecjalizowanych sklepach;

* 52 4 (PKD 2004) Sprzedaż detaliczną pozostałą nowych towarów w wyspecjalizowanych sklepach;

* 55 (PKD 2004) Hotele i restauracje;

* 60 24 (PKD 2004) Transport drogowy towarów;

* 63 3 (PKD 2004) Działalność związaną z turystyką;

* 71 1 (PKD 2004) Wynajem samochodów osobowych;

* 71 21 (PKD 2004) Wynajem pozostałych środków transportu lądowego;

* 71 22 (PKD 2004) Wynajem środków transportu wodnego;

* 71 34 (PKD 2004) Wynajem pozostałych maszyn i urządzeń.

Obecnie działalność gospodarczą faktycznie prowadzoną w ramach przedsiębiorstwa Spółki można podzielić w szczególności na:

Ponadto majątek Spółki obejmuje prawa do nieruchomości (własność i użytkowanie wieczyste), które nie są obecnie bezpośrednio wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

W 2006 r. Spółka zawarła z syndykiem umowę sprzedaży przedsiębiorstwa, potwierdzoną aktem notarialnym. Na jej podstawie Spółka nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55#185; Kodeksu cywilnego, które obejmowało w szczególności prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami stacji paliw. W skład przedsiębiorstwa, obok prawa własności gruntu, wchodziły: budynek gastronomiczno-sklepowy o powierzchni zabudowy 437 m#178;, myjnia, infrastruktura, zbiorniki i dystrybutory oraz parkingi. Stacja paliw była wyodrębnioną organizacyjnie strukturą przemysłową, a wszystkie składniki materialne stanowiły zorganizowaną, funkcjonalnie spójną strukturę, służącą prowadzonej sprzedaży detalicznej.

W 2010 r., z nieruchomości zakupionej od syndyka, Spółka wydzieliła działkę o powierzchni 0,4368 ha i sprzedała ją firmie L., która wybudowała tam własną stację paliw. W tym czasie Spółka zlikwidowała swoją stację paliw, jednakże nadal prowadziła na nieruchomości działalność gastronomiczną i handlową (sklep) oraz świadczyła usługi parkingowe. Następnie majątek został oddany w dzierżawę.

Przedsiębiorstwo nabyte od syndyka nie było jednostką samobilansującą się i było rozliczane w ramach całego przedsiębiorstwa Spółki, jednakże zapisy księgowe pozwalały na wyodrębnienie składników materialnych oraz zobowiązań tego przedsiębiorstwa. Rozliczenia księgowe i sprawy pracownicze prowadzone były w siedzibie Spółki. Nabyte przedsiębiorstwo nie posiadało samodzielnej (odrębnej) koncesji na sprzedaż paliw, ponieważ takie prawo posiada Spółka. Na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej, na potrzeby realizacji inwestycji drogowej, wywłaszczono nieruchomość, na której usytuowane jest przedsiębiorstwo nabyte od syndyka. Wysokość odszkodowania należnego Spółce nie została jednak dotychczas ustalona. Majątek przedsiębiorstwa znajduje się jeszcze w Jej posiadaniu. W planach realizacji inwestycji, w tym samym miejscu ma funkcjonować MOP (Miejsce Obsługi Podróżnych, składające się ze stacji paliw, baru, parkingu, itp. infrastruktury).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa towarów (sklepu, baru i parkingu przy stacji paliw, obejmujących prawo własności gruntów, budynków i budowli, jak też i terenów niezabudowanych) wynikająca z przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu, prawa własności nieruchomości i majątku ruchomego w zamian za odszkodowanie, obejmująca całość składników majątkowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa towarów (sklepu, baru i parkingu przy stacji paliw, obejmujących prawo własności gruntów, budynków i budowli, jak też i terenów niezabudowanych) wynikająca z przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu, prawa własności nieruchomości i majątku ruchomego w zamian za odszkodowanie, obejmująca całość składników majątkowych zorganizowanej części Jego przedsiębiorstwa, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu zaprezentowanego stanowiska, po powołaniu treści art. 5 ust. 1, art. 6 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka stwierdziła, iż pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Po powołaniu treści przepisu art. 2 pkt 27e powołanej ustawy wywiodła, iż na gruncie tej ustawy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje, jeżeli:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Spółka stwierdziła, że podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła zespół składników. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Spółka wskazała, iż powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona cechować pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Stwierdziła, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich, jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym istotna jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Po powołaniu przepisu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 z dnia 11 grudnia 2006 r.) Spółka wskazała, iż przepis ten, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, wprowadza możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa. Jednakże ustawodawca unijny nie daje żadnych wskazówek, które składniki przedsiębiorstwa muszą wchodzić w jego skład, aby można było potraktować je jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Spółka stwierdziła, że dokonując wykładni pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy uwzględnić wspólnotowe rozumienie pojęcia "całości lub części majątku", którym posługuje się art. 19 powołanej Dyrektywy, a skoro prawodawca unijny nie zdefiniował wprost ww. pojęcia, należy posiłkować się jego rozumieniem wskazanym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Po zacytowaniu fragmentu wyroku TSUE nr C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de I'enregistrement et des domaines Spółka zaznaczyła, iż w świetle tego orzeczenia, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Istotne znaczenie ma to, czy zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Wskazała, mając powyższe na uwadze, że określone przez ustawodawcę w treści art. 2 pkt 27e ustawy składniki majątkowe, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie zawsze muszą mieć charakter obligatoryjny pod warunkiem, iż zostaną zachowane pozostałe przesłanki wynikające z tego przepisu, tzn. składniki te są wyodrębnione organizacyjnie i finansowo oraz przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące te zadania.

Reasumując oceniła, iż w przedstawionych okolicznościach sprawy, przy uwzględnieniu treści art. 2 pkt 27e ustawy, art. 19 Dyrektywy oraz tez wynikających z powołanego powyżej orzeczenia TSUE należy przyjąć, że w niniejszym przypadku, przekazywane nieruchomości wraz z wyposażeniem stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ wyodrębniony organizacyjnie i finansowo zespół składników daje możliwość kontynuowania dotychczasowego przedmiotu działalności, jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące dane zadanie gospodarcze. Spółka stwierdziła, iż czynność ta - na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wskazała, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w rozstrzygnięciach organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2010 r. nr ITPP2/443-164/10/10-S/RS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, a także w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie sygn. akt SA/Ol 522/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do realizacji których służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Analiza powyższego przepisu wskazuje, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki prowadzonej w ramach przedsiębiorstwa, jest:

W 2006 r. Spółka zawarła z syndykiem umowę sprzedaży przedsiębiorstwa, potwierdzoną aktem notarialnym. Na jej podstawie nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, które obejmowało w szczególności prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami stacji paliw. W skład przedsiębiorstwa, obok prawa własności gruntu, wchodziły: budynek gastronomiczno-sklepowy o powierzchni zabudowy 437 m#178;, myjnia, infrastruktura, zbiorniki i dystrybutory oraz parkingi. Stacja paliw była wyodrębnioną organizacyjnie strukturą przemysłową, a wszystkie składniki materialne stanowiły zorganizowaną, funkcjonalnie spójną strukturę, służącą prowadzonej sprzedaży detalicznej.

W 2010 r., z nieruchomości zakupionej od syndyka, Spółka wydzieliła działkę o powierzchni 0,4368 ha i sprzedała ją firmie L., która wybudowała tam własną stację paliw. W tym czasie Spółka zlikwidowała swoją stację paliw, jednakże nadal prowadziła na nieruchomości działalność gastronomiczną i handlową (sklep) oraz świadczyła usługi parkingowe. Następnie majątek został oddany w dzierżawę. Przedsiębiorstwo nabyte od syndyka nie było jednostką samobilansującą się i było rozliczane w ramach całego przedsiębiorstwa Spółki, jednakże zapisy księgowe pozwalały na wyodrębnienie składników materialnych oraz zobowiązań tego przedsiębiorstwa. Rozliczenia księgowe i sprawy pracownicze prowadzone były w siedzibie Spółki. Nabyte przedsiębiorstwo nie posiadało samodzielnej (odrębnej) koncesji na sprzedaż paliw, ponieważ takie prawo posiada Spółka. Na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej, na potrzeby realizacji inwestycji drogowej, wywłaszczono nieruchomość, na której usytuowane jest przedsiębiorstwo nabyte od syndyka. W planach realizacji inwestycji, w tym samym miejscu ma funkcjonować Miejsce Obsługi Podróżnych, składające się ze stacji paliw, baru, parkingu, itp. infrastruktury.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy - jak wynika z treści wniosku - zbywane składniki majątkowe (sklep, bar i parking przy stacji paliw oraz majątek ruchomy) wraz z prawem własności gruntów, budynków i budowli, jak też terenów niezabudowanych, których dostawa ma nastąpić w wyniku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie, będą wyodrębnione w prowadzonym przedsiębiorstwie Spółki w sposób organizacyjny, finansowy i funkcjonalny, to będą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym - jak słusznie wskazano w zaprezentowanym stanowisku - w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 6 ust. 1 ww. ustawy, jednakże planowana transakcja nie będzie - wbrew twierdzeniu Spółki - zwolniona od podatku na podstawie tego przepisu, a wyłączona spod działania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w oparciu o to uregulowanie. Wobec powyższego, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy zbywane w ramach tej czynności składniki stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.