ITPP2/443-1463/11/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 17 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku, obowiązku podatkowego do czynności udzielanych pożyczek i sposobu ich dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku, obowiązku podatkowego do czynności udzielanych pożyczek i sposobu ich dokumentowania.

W złożonym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła na czas określony kilka umów pożyczek na łączną kwotę 1.000.000,00 zł. Pożyczkodawca, jak i pożyczkobiorca, są spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością (nie wspólnikami) oraz podatnikami podatku od towarów i usług. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usługa. Do przedmiotu działalności pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy nie należy działalność finansowa, ani żadna forma prowadzenia działalności pośrednictwa finansowego. Pożyczkodawca sporządza fakturę VAT określając usługę jako pośrednictwo finansowe, zgodnie z klasyfikacją PKWiU.

Spółka zawarła również na czas określony kilka umów pożyczek na łączną kwotę 1.000.000,00 zł. w których pożyczkobiorcami są osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej i nie będące wspólnikami pożyczkodawcy. Nie sporządza faktur VAT. Do przedmiotu działalności Spółki nie należy działalność finansowa, ani żadna forma prowadzenia działalności pośrednictwa finansowego. Pożyczki udzielane są na rzecz osób fizycznych posiadających stałe miejsce zamieszkania w Polsce oraz na rzecz podmiotów krajowych.

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii:

Zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać sporządzona faktura VAT, w której należy oznaczyć usługę jako pośrednictwo finansowe zgodnie z PKWiU i zastosować zwolnienie od podatku niezależnie jaki jest przedmiot działalności (PKD) pożyczkodawcy. Zdaniem Spółki, powtarzalność czynności nie ma znaczenia dla obowiązku podatkowego, jak i okoliczność, że przedmiot działalności gospodarczej Spółki (PKD) nie zawiera pośrednictwa finansowego. Obowiązek podatkowy wynika z oznaczenia usługi wg PKWiU w treści faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zatem do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia, beneficjenta danej czynności i występowanie bezpośredniego związku między usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem między innymi ust. 4 i ust. 5.

W myśl ust. 4 powołanego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie do zapisu zawartego w treści art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Na mocy ust. 11 powyższego artykułu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Powyższe zwolnienie - w oparciu o ust. 13 powyższego artykułu - stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei z treści ust. 14 ww. artykułu wynika, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W oparciu o ust. 15 tegoż artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Na mocy art. 106 ust. 1 ustaw, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z ust. 4 powyższego artykułu, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Stosowanie do § 5 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zawarła na czas określony, kilka umów pożyczek. Pożyczkobiorcami są podmioty krajowe oraz osoby fizyczne posiadające stałe miejsce zamieszkania w Polsce nieprowadzące działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności Spółki nie jest działalność finansowa, ani pośrednictwo finansowe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczek w świetle regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, przy czym - zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będą ze zwolnienia od podatku, bez względu na przedmiot prowadzonej działalności w PKD. Zatem Spółka nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku a dla udokumentowania czynności udzielanych pożyczek na rzecz podmiotów prowadzących działalność, zobowiązana będzie do wystawienia faktur VAT, natomiast na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności, jedynie na ich żądanie. W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia nie odwołuje się do symbolu PKWiU - wbrew stanowisku Spółki - w treści faktury nie należy wskazywać symbolu PKWiU, lecz stosownie do zapisu § 5 ust. 7 pkt 2 ww. rozporządzenia, przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Obowiązek podatkowy, przy świadczeniu usług polegających na udzielaniu pożyczek na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji kiedy nie będzie wystawiana faktura VAT, powstanie z momentem wykonania takiej usługi, a w przypadku kiedy zapłata odsetek będzie dokonana przed wykonaniem usługi, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą ich otrzymania. W sytuacji udzielanych pożyczek na rzecz osób fizycznych, na żądanie których zostanie wystawiona faktura VAT oraz podmiotów gospodarczych, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi. Jeżeli zapłata odsetek zostanie dokonana przed tym terminem, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania odsetek.

Zatem z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy dla czynności udzielania pożyczek nie zależy od powtarzalności wykonywania tych czynności, czy od posiadanego wpisu PKD. Obowiązek ten nie wynika również z zawartego w treści faktury symbolu PKWiU.

W związku z powyższym stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.