ITPP2/443-145/09/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży działki pochodzącej z majątku osobistego - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży działki pochodzącej z majątku osobistego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 marca 2006 r. otrzymał Pan wraz z żoną od brata w formie darowizny dwie działki. Jedną z nich o powierzchni 0,48 ha, a drugą o powierzchni 2,05 ha. Na początku grudnia 2007 r., w związku z zamiarem budowy domu, wystąpił Pan do gminy o warunki zabudowy na budowę 4 domów, gdyż chciał zaspokoić swoje potrzeby mieszkaniowe i w przyszłości potrzeby dzieci. Jednak zasoby finansowe nie pozwoliły na sfinansowanie budowy ze środków własnych, więc postanowił Pan część działki sprzedać. Po ustanowieniu warunków zabudowy, na działce o powierzchni 3800 m ² zamierza Pan rozpocząć budowę domu, natomiast pozostałą część działki o powierzchni 1000 m ² sprzedać. Od dnia ustanowienia darowizny do chwili złożenia wniosku na ww. gruntach nie jest prowadzona jakakolwiek działalność rolnicza, czy też gospodarcza. Nadmienił Pan, że nigdy nie korzystał z dopłat bezpośrednich, czy też innych dotacji rolniczych do produkcji rolnej, gdyż produkcja taka nie była tam prowadzona. Działki, które powstaną w wyniku podziału są niezabudowane, nie występował Pan o ich przekwalifikowanie, uzbrojenie terenu itp., nie wykonywał także żadnych czynności przygotowujących je do sprzedaży. Wcześniej nie nabywał Pan i nie zbywał nieruchomości. Podkreślił Pan, iż jest to czynność jednorazowa, podyktowana sytuacją ekonomiczną rodziny. Poinformował, że od dnia 6 czerwca 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy remontowo-budowlanej, będąc z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług i płatnikiem składek ZUS, a przedmiotowe grunty nie mają nic wspólnego z ww. działalnością gospodarczą.

Poinformował Pan także, że dnia 29 maja 2008 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, którą otrzymał dnia 13 sierpnia 2008 r., jednak powyższa interpretacja została wydana w oparciu o błędny stan faktyczny, ponieważ błędnie Pan przyjął, że samo posiadanie działek rolnych i krzewów ozdobnych z możliwością dalszej rozsady na potrzeby własne stanowi o prowadzeniu działalności rolniczej, a tym samym sprzedaż działki rolnej, to sprzedaż części gospodarstwa rolnego, tak też podał Pan w zapytaniu o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki pochodzącej z majątku osobistego małżonków podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie stanowi ona części zorganizowanego gospodarstwa rolnego, nie była prowadzona na niej działalność gospodarcza oraz jest to czynność o charakterze jednorazowym. Wnioskodawca wskazał, iż z treści art. 15 ustawy wynika, że podatnikami są również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. W przypadku planowanej przez niego sprzedaży brak jest okoliczności wskazujących na zamiar wykonywania takich sprzedaży w sposób częstotliwy. Ze względu na sposób nabycia nieruchomości (darowizna od brata) intencją w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży, a przysporzenie majątku osobistego rodziny. Jednorazową sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty, które nie służyły prowadzonej działalności gospodarczej - w ocenie Wnioskodawcy - nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym opodatkować tym podatkiem. Na poparcie swojego stanowiska wskazał Pan wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06, z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FSS 3/07 (wydany w składzie siedmiu sędziów) oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: z dnia 18 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06, z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/2006, z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1688/2006, z dnia 17 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 1688/2006. Podniósł Pan, że także w orzecznictwie ETS wykształcił się pogląd, że sprzedaż majątku osobistego, nie wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, a należącego do osoby fizycznej, nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu (vide: J. Martin, L. Karpiesiuk "VAT w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości" str. 98-109 oraz 166-167). Takie wnioski zostały również wyrażone przez NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r., w którym Sąd stwierdził, że "jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT". Sąd podkreślił przy tym na konieczność dokonywania prowspólnotowej wykładni przepisów prawa krajowego. W Pana ocenie można zatem uznać, że działalnością gospodarczą jest przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły w pewnym okresie czasu. W świetle powyższego uważa Pan za prawidłowe stanowisko, że sprzedaż działki nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie danej transakcji za opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, który stanowi, iż przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego zauważyć należy, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, tj. w sposób jednorazowy jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji pojęcia "zamiar". W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć, dokonując tych czynności. Z grona podatników nie wyłącza się osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

Zatem aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że otrzymał Pan w formie darowizny dwie działki o łącznej powierzchni 2,53 ha. W związku z zamiarem budowy domu, wystąpił Pan do gminy o warunki zabudowy na budowę 4 domów, gdyż chciał Pan zaspokoić potrzeby mieszkaniowe swoje i w przyszłości potrzeby mieszkaniowe dzieci. Posiadane zasoby finansowe nie pozwoliły jednak na sfinansowanie budowy ze środków własnych, więc postanowił Pan część gruntu o pow. 1000 m ² sprzedać, a na pozostałej części o pow. 3800 m ² wybudować dom. Na gruntach tych nie była prowadzona jakakolwiek działalność rolnicza, czy też gospodarcza, nie korzystał Pan z dopłat bezpośrednich i innych dotacji rolniczych, nie występował o ich przekwalifikowanie i uzbrojenie, jak też nie wykonywał żadnych czynności przygotowujących je do sprzedaży. Wcześniej nie nabywał Pan i nie sprzedawał nieruchomości. Wskazał Pan, że jest to czynność jednorazowa, podyktowana sytuacją ekonomiczną rodziny.

W tym miejscu wskazać należy, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednak w przedmiotowej sprawie nie można uznać Pana za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że dostawa działki pochodzącej z majątku osobistego, o ile - jak Pan wskazał - nie była prowadzona na niej działalność rolnicza, ani też nie wykorzystywał Pan jej do pozostałej działalności gospodarczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie zaznacza się, iż w odniesieniu do tego samego gruntu (działkę o pow. 0,48 ha i 2.05 ha) tut. organ wydał w dniu 13 sierpnia 2008 r. interpretację indywidualną, w której przesądził - w odmiennie przestawionym przez Pana stanie faktycznym - że planowana dostawa działek, jako dostawa działek wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w działalności rolniczej, winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko to zostało podtrzymane w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2009 r., oddalającym skargę na ww. interpretację.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie będzie miała mocy wiążącej o ile właściwy organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania podatkowego ustali odmienny od przedstawionego w przedmiotowym wniosku stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń