ITPP2/443-1440/14-S/18/AP - Prawo do odliczenia VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami służbowymi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt I FSK 113/16 (data wpływu wyroku 30 listopada 2017 r.) oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 577/15 (data wpływu prawomocnego wyroku 5 stycznia 2018 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 19 stycznia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami służbowymi - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami służbowymi.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 28 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak ITPP2/443-1440/14/AP, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami służbowymi.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 28 stycznia 2015 r. znak ITPP2/443-1440/14/AP, wniósł pismem z 16 lutego 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. znak ITPP2/4512-1-14/15/AD stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na wydaną interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 8 września 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 577/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku organ złożył skargę kasacyjną z dnia 23 października 2015 r. znak ITPP2/4512-3-42/15/AP/137/15, która została odrzucona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt I FSK 113/16.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami służbowymi wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie produkuje i sprzedaje pojazdy szynowe, których dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Posiada samochody służbowe, z których korzystają pracownicy w celu realizacji zadań służbowych bezpośrednio związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (sprzedażą opodatkowaną). Zasady korzystania przez pracowników z samochodów służbowych określa zarządzenie wewnętrzne w sprawie samochodów służbowych obowiązujące w Spółce (dalej: Regulamin). Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, Spółka dokonała podziału samochodów służbowych na takie, które są przypisane do indywidualnych użytkowników i oprócz wykorzystywania do celów służbowych potencjalnie możliwe jest ich wykorzystanie przez pracowników również do celów prywatnych (tzw. samochody służbowe imienne i samochody służbowe działowe imienne) oraz takie, które są powierzone danemu działowi (nie są przypisane do konkretnego użytkownika) i mogą być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (tzw. samochody służbowe działowe - wykorzystywane wyłącznie w ramach danego działu oraz samochody służbowe ogólnozakładowe). Przy czym niniejszy wniosek odnosi się wyłącznie do samochodów służbowych działowych.

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, samochody służbowe działowe przypisane są do konkretnych działów Spółki (tj. Zakładu Produkcyjnego, Zakładu Serwisowania, Zakładu XXX oraz Zakładu XX) i w ramach działów są wykorzystywane przez pracowników tych działów, którzy w ramach powierzonych im obowiązków pracowniczych wykonują głównie usługi serwisowe, naprawcze i modernizacyjne w terenie, dotyczące sprzedanych uprzednio przez Spółkę towarów (pojazdów szynowych). Stosownie do postanowień Regulaminu, obowiązuje zakaz używania samochodów służbowych działowych do celów prywatnych - samochody te służyć mają wyłącznie działalności gospodarczej Spółki. Każdy pracownik działowy, który do wykonania danego zlecenia pobrał samochód służbowy działowy, jest zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia, w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego do celów prywatnych.

Spółka prowadzi ewidencję przebiegu samochodów służbowych działowych, zgodnie z przepisami art. 86a ustawy o VAT oraz dokonała zgłoszenia do właściwego urzędu skarbowego o zamiarze wykorzystania samochodów służbowych działowych wyłącznie do działalności gospodarczej (formularz VAT-26). Osobą odpowiedzialną za użytkowany samochód służbowy działowy oraz jego wykorzystywanie zgodnie z Regulaminem jest kierownik danej komórki organizacyjnej, do której przypisany jest samochód. Kierownik tej komórki wyznacza osobę koordynującą prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz wykazu osób uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych działowych. Ponadto, kierownik danej komórki organizacyjnej lub wyznaczona przez niego osoba decyduje o wydaniu samochodu służbowego działowego dla pracownika w celu wykonania obowiązków służbowych.

Zgodnie z treścią Regulaminu, w przypadku wyjazdów poza teren Spółki w celu wykonania zleconych prac, przekazanie pracownikowi i zwrot samochodu służbowego działowego następuje w siedzibie Spółki.

Jednocześnie w praktyce, ze względu na specyfikę pracy pracowników działowych używających samochodów służbowych działowych (np. praca serwisowa głównie w terenie i naprawy awarii realizowane na szerokim obszarze terytorialnym) oraz ze względu na ograniczoną liczbę miejsc parkingowych na parkingu firmowym Spółki, pracownicy mogą mieć wskazane inne miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych działowych poza parkingiem firmowym. Rozwiązanie takie pozwala na zapewnienie lepszej dyspozycyjności pracowników działowych, np. w przypadkach, kiedy konieczny jest wyjazd służbowy w godzinach nocnych (kiedy utrudnione byłoby przekazanie takiego samochodu pracownikowi w siedzibie Spółki), w ramach którego to wyjazdu pracownicy działowi, którym udostępniono samochody służbowe działowe, odbywają przejazdy do miejsca, w którym przewidziano prace serwisowe, naprawcze czy remontowe. Miejsce przewidzianych prac serwisowych bądź naprawczych znajduje się często poza miejscowością gdzie Spółka posiada siedzibę i inne miejsca garażowania/parkowania wyznaczone przez Spółkę mogą znajdować się bliżej, w dogodniejszej lokalizacji w stosunku do miejsca naprawy niż parking firmowy przy siedzibie Spółki. Należy przy tym wskazać, że wobec swoich kontrahentów (nabywców produkowanych towarów), Spółka zazwyczaj gwarantuje szeroką dostępność usług serwisowych, remontowych oraz naprawczych, co w praktyce oznacza konieczność zapewnienia przez nią obecności jej pracowników w różnych rejonach kraju w godzinach pracy określonych przez kontrahentów (które nie zawsze pokrywają się z godzinami pracy pracowników Spółki, w tym również pracowników zarządzających flotą samochodową na parkingu firmowym przy siedzibie Spółki).

Wyznaczenie miejsc garażowania/parkowania poza parkingiem firmowym jest podyktowane również względami ekonomicznymi. Wdrożenie takiego rozwiązania przekłada się na oszczędność kosztów związanych ze zmniejszeniem odległości podróży pracowników działowych do miejsca realizacji obowiązków służbowych oraz oszczędność czasu pracowników działowych.

Spółka podkreśliła, że dojazdy z wyznaczonego miejsca garażowania do miejsca prowadzenia prac serwisowych bądź naprawczych, dokumentowane są w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej do celów VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano następujące informacje:

1. Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

2. Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu, co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

3. Samochody służbowe użytkowane przez pracowników działowych to:

* samochody osobowe, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), jak również

* samochody inne niż samochody osobowe (posiadające homologację NI), w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 3 lub więcej, a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.

4. Jeśli chodzi o wspomniane "inne miejsca garażowania/parkowania samochodów", to w praktyce mogą to być zarówno parkingi ogólnodostępne (w związku z którymi Spółka nie ponosi wydatków z tytułu korzystania z nich), parkingi płatne (w związku z którymi Spółka może ponosić wydatki dokumentowane odpowiednimi dowodami), jak również inne miejsca znajdujące się w lokalizacji dogodnej do podjęcia zleconych przez Spółkę na polecenie kontrahenta prac serwisowych, naprawczych lub modernizacyjnych (za zgodą Spółki mogą to być w danym przypadku również parkingi położone w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników działowych, którym zlecono wykonanie określonych prac. Spółka nie planuje przy tym sytuacji, w których pracownicy działowi uzyskiwaliby zgodę na stałe (codzienne) pozostawianie pojazdów w tego typu miejscach, w szczególności niezależnie od zleconych danemu pracownikowi prac/zaplanowanych wyjazdów służbowych lub ich braku).

5. Spółka podjęła działania zabezpieczające wykonanie przyjętych zasad korzystania z samochodów służbowych, wykluczających użycie samochodów służbowych przez pracowników Spółki do celów innych niż działalność gospodarcza, w tym w szczególności:

* wskazała w zarządzeniu wewnętrznym zawierającym zasady korzystania przez pracowników z samochodów służbowych (dalej: Regulamin), że (i) samochody działowe mogą być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej oraz że (ii) obowiązuje zakaz korzystania z samochodów działowych do celów prywatnych,

* każdy pracownik działowy, który do wykonania zleceń pobiera samochód służbowy działowy, jest zobowiązany do złożenia stosownego oświadczenia, w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego działowego do celów prywatnych. Ewentualne naruszenie zasad korzystania z samochodów służbowych (w szczególności naruszenie zakazu wykorzystywania samochodów służbowych działowych do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki) stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i podlega sankcjonowaniu zgodnie z przepisami kodeksu pracy,

* wyznaczyła osoby odpowiedzialne za użytkowane samochody działowe oraz ich wykorzystanie zgodnie z Regulaminem - osobą taką jest każdorazowo kierownik danej komórki organizacyjnej, do której przypisany jest samochód działowy. Kierownik tej komórki wyznacza osobę koordynującą prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz wykazu osób uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych działowych. Ponadto, kierownik danej komórki organizacyjnej lub wyznaczona przez niego osoba decyduje o wydaniu w danych przypadkach samochodu służbowego działowego dla pracownika w celu wykonania obowiązków służbowych,

* prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT oraz posiada wykaz osób uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych działowych,

* sprawuje systematyczną kontrolę nad prawidłowością stosowania wspomnianego powyżej Regulaminu oraz prawidłowością prowadzenia ewidencji przebiegu wymienionych pojazdów. W szczególności, wyznaczone osoby (jak wskazano powyżej) dokonują bieżącej weryfikacji m.in. w zakresie kompletności danych wskazywanych w ewidencji, kontroli jej bieżącego uzupełniania, jak również weryfikacji zasadności wykonywanych wyjazdów przez pracowników Spółki (np. dokonując weryfikacji zgodności wyjazdów ze złożonymi zleceniami wykonania prac) oraz poprawności wykazywania określonego przebiegu pojazdów (tj. zgodności przebiegu pojazdu z odległościami do deklarowanych miejsc wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników), itp.,

* w konsekwencji, pracownicy działowi będą mieli pełną świadomość, iż ewentualne złamanie przez nich zakazu wykorzystywania samochodów do celów prywatnych (np. dokonywanie jazd prywatnych w miejsca inne niż wyznaczone miejsca wykonywania działań serwisowych, naprawczych, modernizacyjnych) będzie łatwe do zidentyfikowania przez Spółkę (a w konsekwencji wiązało się będzie dla nich z konsekwencjami wynikającymi z naruszenia obowiązków pracowniczych) - z uwagi na szczegółowy charakter prowadzonej przez Spółkę ewidencji (w której każdorazowo odpowiednie osoby zobowiązane są wpisać szczegółowe dane dotyczące celu i miejsca wyjazdu, pozwalające na łatwe sprawdzenie przez wyznaczonych pracowników Spółki zgodności wyjazdu ze zleconymi przez Spółkę pracami/wyjazdami służbowymi, jak również weryfikację czy zadeklarowany przebieg pojazdu w celu ich wykonania odpowiada faktycznemu dystansowi do miejsca wykonywania prac), jak również z uwagi na systematycznie dokonywaną przez Spółkę weryfikację sposobu wykorzystania samochodów przez pracowników,

* kompletność danych ewidencji weryfikowana jest okresowo również przez pracowników Spółki zajmujących się rozliczeniami VAT.

Tym samym, sposób wykorzystania pojazdów będących przedmiotem zapytania, określony zwłaszcza w ustalonych przez Spółkę zasadach ich używania (w tym w szczególności w Regulaminie i w oświadczeniach wymaganych od pracowników działowych), jak również prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu oraz działania zaradcze i kontrolne podejmowane przez Spółkę, obiektywnie wykluczać będą użycie samochodów do celów niezwiązanych z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

6. Spółka nie korzysta z dodatkowych urządzeń śledzących przebieg trasy poszczególnych samochodów służbowych działowych (gdyż przepisy o VAT takiego obowiązku na Spółkę nie nakładają).

Jednocześnie, jak wskazano w poprzednich punktach, Spółka sprawuje stały nadzór nad zasadami używania samochodów służbowych działowych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, co możliwe jest m.in. dzięki przestrzeganiu stosowania przez pracowników Regulaminu, składaniu oświadczeń przez pracowników o niewykorzystywaniu samochodów działowych do celów prywatnych, prowadzenie szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu pozwalającej na weryfikację celu wyjazdów (tj. ich zgodności ze zleceniami wykonania prac składanymi przez Spółkę) oraz miejsca wyjazdów (tj. zgodność pokonanych odległości z miejscem wykonywania prac przez pracowników), jak również systematyczne kontrole w tym zakresie prowadzone przez wyznaczone przez Spółkę osoby (jak wskazano powyżej).

7. Informacje przedstawione przez Spółkę w punktach pkt 5 i 6 powyżej, wskazują na działania mające na celu wykluczenie użycia samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza, zdaniem Spółki wyraźnie potwierdzając, że dokłada ona należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia samochodów służbowych do celów prywatnych.

8. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej Spółki dotyczy zasad odliczenia podatku VAT naliczonego od wszelkich wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez pracowników działowych. W szczególności, wydatki, których dotyczyć może wniosek to:

* wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów (np. zakup samochodu czy też części służących do wytworzenia samochodu);

* wydatki z tytułu nabycia lub importu części składowych do tych pojazdów (np. zakup szyb do samochodu czy opon);

* wydatki z tytułu nabycia paliw wykorzystywanych do napędu tych pojazdów;

* wydatki z tytułu naprawy lub konserwacji tych pojazdów;

* wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (np. opłaty za parking).

* Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej głównie produkuje i sprzedaje pojazdy szynowe, których dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z Regulaminem samochody służbowe działowe mogą być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi działowymi wykorzystywanymi przez pracowników działowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym stanie faktycznym jest uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z samochodami służbowymi działowymi, wykorzystywanymi przez pracowników działowych. Poniżej Spółka prezentuje argumenty uzasadniające jej stanowisko.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Jednocześnie, zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie, jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zdaniem Spółki, powyższe przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy o VAT znajdują zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na fakt, że samochody służbowe działowe są wykorzystywane przez pracowników działowych wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Spółka wskazała, że udostępnienie wybranemu pracownikowi działowemu samochodu służbowego działowego w celu realizacji określonych zadań służbowych oraz powierzenie mu określonych obowiązków związanych z jego eksploatacją, w tym w zakresie parkowania samochodu służbowego na wyznaczonym parkingu lub miejscu garażowym, wynika z charakteru pracy wykonywanej przez danego pracownika i jest ściśle związane z realizacją przez niego obowiązków służbowych. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że przejazdy wykonywane przez pracownika działowego samochodem służbowym działowym z wyznaczonego miejsca garażowania/parkowania samochodu służbowego działowego (wyznaczonego poza siedzibą Spółki) do miejsca samego wykonywania czynności związanych z naprawą czy serwisowaniem towarów (pojazdów szynowych) w ramach zleconej naprawy/serwisu, stanowią bezpośrednio realizację obowiązków służbowych przez pracownika działowego.

Z perspektywy Spółki, garażowanie/parkowanie samochodu służbowego działowego poza parkingiem firmowym jest gospodarczo uzasadnione i przekłada się na oszczędność kosztów oraz oszczędność czasu pracowników. Zdaniem Spółki, nie jest ekonomiczne racjonalne parkowanie samochodu służbowego działowego na parkingu firmowym, w przypadku, gdy obszar pracy pracowników działowych znajduje się bliżej wyznaczonego miejsca garażowania/parkowania, szczególnie uwzględniając zakres terytorialny, na którym realizowane są prace przez pracowników oraz godziny, w których takie prace muszą być wykonane (wymagające nierzadko wyjazdu pracowników w środku nocy by dotrzeć na czas do miejsca prowadzenia prac). Dzięki wyznaczaniu dodatkowych miejsc garażowania/parkowania pracownicy działowi mają możliwość szybkiego reagowania na zgłaszane przez kontrahentów zlecenia (jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka zazwyczaj gwarantuje szeroką dostępność usług serwisowych, remontowych oraz naprawczych dla nabywców produkowanych przez nią pojazdów, co w praktyce oznacza konieczność zapewnienia przez nią obecności jej pracowników w różnych rejonach kraju w godzinach pracy określonych przez kontrahentów, które nie zawsze pokrywają się z godzinami pracy pracowników Spółki, w tym również pracowników zarządzających flotą samochodową na parkingu firmowym przy siedzibie Spółki, którzy mogliby o danej porze wydać pracownikom działowym samochody służbowe działowe).

Tym samym, zdaniem Spółki, przejazdy samochodem służbowym działowym do i z wyznaczonego miejsca parkowania/garażowania do miejsca samego wykonywania czynności związanych z naprawą czy serwisowaniem towarów (pojazdów szynowych) przez pracowników działowych są realizowane w jej interesie gospodarczym i nie mogą być uznane za wykorzystanie przez pracowników działowych pojazdów służbowych działowych do ich celów prywatnych.

Spółka podkreśliła, że Regulamin przewiduje wyraźny zakaz wykorzystywania samochodów służbowych działowych do celów prywatnych przez pracowników działowych. Jednocześnie, każdy pracownik działowy jest zobowiązany do złożenia oświadczenia, w którym zobowiązuje się nie korzystać z samochodu służbowego działowego do celów prywatnych. Tym samym, ewentualne naruszenie wskazanego zakazu przez pracowników działowych stanowiłoby naruszenie obowiązków pracowniczych, które jest sankcjonowane zgodnie z przepisami kodeksu pracy. Brak wykorzystywania samochodu służbowego działowego do celów prywatnych gwarantuje również szczegółowa ewidencja przebiegu pojazdu prowadzona przez Spółkę, zgodnie z przepisami art. 86a ustawy o VAT. W ewidencji tej ujmowane są również przejazdy samochodem służbowym działowym do i z wyznaczonego miejsca parkowania/garażowania do miejsca samego wykonywania czynności związanych z naprawą czy serwisowaniem towarów (pojazdów szynowych) przez pracowników działowych.

Jednocześnie, zgodnie z treścią Regulaminu kierownik danego działu/komórki organizacyjnej odpowiedzialny jest za nadzór nad przypisanym do danego działu samochodem oraz zapewnienie jego wykorzystania zgodnie z zasadami przewidzianymi w Regulaminie.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt I FSK 113/16 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 577/15.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r., mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian była przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 353 z 28.12.2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jak wynika z ww. regulacji, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia, przez wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%. Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na podstawie art. 86 ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Według art. 1 pkt 1 wskazanej wcześniej ustawy nowelizującej, od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzono art. 2 pkt 34 zawierający definicję pojazdów samochodowych, przez które rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Artykuł 2 pkt 40 ustawy - Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że "samochód osobowy to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. - stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - nie można było dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to samochody wymienione w tym przepisie.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Jak wskazano już wyżej do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego utrzymaniem (takich jak np. koszty przeglądów i napraw) nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, samochód ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego tego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów dla tych celów.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków związanych z opisanymi samochodami służbowymi. Ze stanu faktycznego należy bowiem wnioskować, że wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady używania tych samochodów określone w ustalonych przez Spółkę regulacjach wewnętrznych, prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu oraz działania zaradcze i kontrolne podejmowane przez Spółkę, obiektywnie wykluczały użycie samochodów do celów niezwiązanych z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zatem spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.