ITPP2/443-1427/11/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Urząd Marszałkowski jest samorządową jednostką budżetową, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Dokonuje sprzedaży zarówno w zakresie usług administracji publicznej, jak i w ramach czynności zawartych na podstawie umów cywilnoprawnych (m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości, dzierżawy gruntów, sprzedaży nieruchomości, oddania gruntów w użytkowanie wieczyste). Urząd odprowadza należny podatek od towarów i usług między innymi od opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione pomiędzy dniem 1 maja 2004 r. a dniem 31 grudnia 20l0 r. Zgodnie z art. 71 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, opłaty z tytułu użytkowania wieczystego są opłatami rocznymi i płacone są do dnia 31 marca każdego roku, przez cały okres trwania tego prawa. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste zostało jednoznacznie uznane za dostawę towaru. Również za dostawę towaru uznano czynność związaną z przeniesieniem prawa wieczystego użytkowania gruntów. Przepisy te obowiązują od dnia 1 grudnia 2008 r. Przed tym terminem czynność ta była "fakturowana" jako dostawa towarów zgodnie z dominującą linią orzecznictwa, co zostało potwierdzone uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSP 1/06. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste następuje w drodze umowy, w której ustala się okres trwania użytkowania oraz cel na jaki nieruchomość została oddana. Postanowienia umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste podlegają ujawnieniu w księdze wieczystej. Zgodnie z art. 19 ust. 16b ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, gdyż zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się opłatę pierwszą oraz opłaty roczne. Od 1 stycznia 2011 r. nastąpiły zmiany obowiązujących stawek podatkowych. W tym przypadku stawka wzrosła z 22% do 23%. Z uwagi na to, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiło w okresie, gdy obowiązywała stawka 22%, a art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług mówi, iż w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 201l r. sygn. ILPP1/443-403/11-4/AW potwierdził, iż w przypadku ustanowionego między dniem 1 maja 2004 r. a dniem 31 grudnia 2010 r. prawa użytkowania wieczystego, opłaty powinny być opodatkowane stawką 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą stawek podatku od dnia 1 stycznia 2011 r. Urząd Marszałkowski powinien odprowadzić podatek od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, po zapoznaniu się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, powinien odprowadzić podatek należny od opłat z tytułu użytkowania wieczystego za 2011 r., ustanowionego w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.