ITPP2/443-1418/12/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 grudnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sąd Rejonowy wystosował zlecenie egzekucyjne z dnia 11 maja 2012 r. celem sprzedaży przez Pana, jako komornika, bez przetargu dowodów rzeczowych wymienionych w postanowieniu, znajdujących się w magazynie dowodów rzeczowych i przekazania uzyskanej kwoty na konto sum depozytowych sądu (m.in. papierosów ok. 6.500 paczek oraz zapalniczek 65 szt.). Na mocy sentencji ww. postanowienia, wymienione przedmioty, ze względu na brak możliwości wskazania ich właścicieli, zostały złożone do depozytu sądowego. Ze względu na okoliczności faktyczne nie można ustalić podmiotu (właściciela ruchomości), który jako podatnik podatku od towarów i usług byłby uprawniony do wystawienia faktury VAT, lub w imieniu którego mógłby Pan wystawić fakturę. W trybie egzekucyjnej sprzedaży ruchomości wynikające z art. 865 k.p.c. towary te sprzedaje Pan przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takim ruchomościami, po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości (ceny jednostkowe ujawnione na każdym opakowaniu). Oferty sprzedaży papierosów, ze względu na brak możliwości wystawienia faktury VAT, nie są przyjmowane przez przedsiębiorców prowadzących tego typu działalność handlową. Ceny zbytu papierosów, co do zasady, nie mogą przekraczać wysokości określonej na ich opakowaniu. Mogą być ewentualnie powiększone jedynie o koszt banderoli legalizacyjnej zakupionej przez podatnika od urzędu skarbowego na mocy przepisów o podatku akcyzowym. W związku z powyższym zwrócił się Pan o wskazanie trybu pozwalającego na wprowadzenie do obrotu zajętych ruchomości z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, aby cena ujawniona na opakowaniu stanowiła cenę brutto uwzględniającą ww. podatek. Brak możliwości zbycia tych ruchomości uszczupli przychód skarbu państwa o ok. 30.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonując czynności egzekucyjne, może Pan wystawić fakturę VAT w imieniu nieokreślonego podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, jako płatnik podatku od towarów i usług nie może wystawić faktury VAT za nieznanego podatnika. Nie może również wystawić faktury za podatnika, który nie figuruje w rejestrze podatników podatku od towarów i usług (w tym także w imieniu Sądu Rejonowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 231, poz. 1376 z późn. zm.), komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, że czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

Ustęp 4 tegoż artykułu stanowi, że komornik, poza zadaniami określonymi w ust. 3, ma prawo:

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że komornicy sądowi w zakresie, w jakim stosują środki przymusu zastrzeżone dla władzy publicznej, wykonują władztwo publiczne wynikające z funkcji organu egzekucyjnego, w konsekwencji są uznawani za organ władzy publicznej i tym samym są objęci regulacją art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast czynności wykonywane przez komorników sądowych w pozostałym zakresie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

* jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Do dnia 31 grudnia 2012 r. § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowił, iż organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Stosownie do ust. 2 powyższego paragrafu, fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

W myśl ust. 3 tego paragrafu, za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nich upoważnione.

Zgodnie z art. 865 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), zajęte ruchomości nie używane, stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik na wniosek strony może sprzedać przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach o 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości.

W myśl art. 866¹ powyższego Kodeksu, zajęte ruchomości, których sprzedaż wymaga zezwolenia, komornik sprzeda za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie albo sprzeda je temu przedsiębiorstwu. Do wyceny ruchomości przepis art. 865 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że sąd zlecił Panu sprzedaż towarów stanowiących dowody rzeczowe (m.in. papierosów, zapalniczek) i przekazanie uzyskanej kwoty na konto sum depozytowych. Przedmioty ze względu na brak możliwości wskazania ich właścicieli zostały złożone do depozytu sądowego. Nie można ustalić podmiotu (właściciela ruchomości), który jako podatnik podatku od towarów i usług byłby uprawniony do wystawienia faktury VAT lub w imieniu, którego mógłby Pan wystawić ten dokument. Oferty sprzedaży papierosów, ze względu na brak możliwości wystawienia faktury VAT, nie są przyjmowane przez przedsiębiorców prowadzących tego typu działalność handlową. Ceny zbytu papierosów, co do zasady, nie mogą przekraczać wysokości określonej na ich opakowaniu. Mogą być ewentualnie powiększone jedynie o koszt banderoli legalizacyjnej zakupionej przez podatnika od urzędu skarbowego na mocy przepisów o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro będzie Pan dokonywał dostawy towarów, to zobowiązany będzie, jako funkcjonariusz publiczny działający przy sądzie rejonowym, do wystawienia faktur VAT dokumentujących ich sprzedaż, z podaniem w miejscu sprzedawcy własnych danych i zaznaczeniem w treści faktury, iż sprzedaż odbywa się w trybie postępowania egzekucyjnego.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, a załączone do niego kserokopie dokumentów nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.