ITPP2/443-139/10/AK - Dostawa lokali mieszkalnych a stawka podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy "lokali zakwaterowania turystycznego" stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy "lokali zakwaterowania turystycznego" stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie decyzji wydanej przez Burmistrza Miasta określającej warunki zabudowy działki, po wykonaniu stosownej dokumentacji projektowej, Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę obiektu: zespołu budynków usługowych zakwaterowania turystycznego z częścią mieszkalną wraz z infrastrukturą techniczną. Następnie przeniesiono decyzję ostateczną pozwolenia na budowę na Spółkę.

Zgodnie z tym pozwoleniem, Spółka realizuje budowę kompleksu 8 budynków, a stan faktyczny dotyczy dwóch już wybudowanych budynków. W budynkach tych wykonano 78 lokali o charakterze mieszkalnym i 3 lokale o charakterze biurowym, które wykorzystuje Spółka i nie są one przedmiotem zapytania do organu podatkowego. Łącznie w wybudowanych budynkach znajduje się 81 lokali. Według nomenklatury użytej w decyzji o pozwoleniu na budowę, w przedmiotowych budynkach znajdują się "lokale zakwaterowania turystycznego" w ilości 50 lokali, lokale mieszkalne w ilości 28 lokali i trzy lokale biurowe. Powyższe lokale zaprojektowano i wykonano jako samodzielne lokale mieszkalne różniące się jedynie w dokumentacji projektowej nazewnictwem. Każdy z tych lokali przeznaczony jest na całoroczny pobyt ludzi. Wyposażony jest w instalacje: ciepłej i zimnej wody użytkowej, sanitarną i kanalizacyjną zlokalizowaną w oddzielnym pomieszczeniu (łazienka z ubikacją), elektryczną centralnego ogrzewania, wentylacji mechanicznej pokoi, kuchni i łazienki. Dodatkowo lokale wyposażone są w instalację alarmową i domofonową. Każdy z lokali posiada samodzielny balkon lub taras, a do lokali zlokalizowanych na parterze przypisany jest ogródek przydomowy. Komfort mieszkańców w budynku, zakwalifikowanym jako budynek o trzech i więcej mieszkaniach (wg pisma Urzędu Statystycznego w Łodzi) podnosi zainstalowana winda. Budynki posiadają autonomiczne kotłownie opalane gazem ziemnym. Wszystkie ww. lokale przeznaczone są na całoroczny pobyt ludzi, a ich zaprojektowanie, wykonanie i przeznaczenie wyklucza inne funkcje użytkowe niż mieszkalne.

Spółka wskazała, iż budynki nie spełniają wymogów określonych dla budynków pensjonatowych, hotelowych, motelowych czy zakwaterowania grupowego - nie posiadają wydzielonej recepcji, nie ma możliwości oferowania wyżywienia zbiorowego, ani żadnych usług hotelowych. Wydzielone lokale składające się z jednej do trzech izb mieszkalnych stanowią odrębną autonomiczną całość przeznaczoną na zaspokojenie potrzeb bytowych ich mieszkańców. Wszystkie opisane powyżej lokale o charakterze mieszkalnym przeznaczone są na sprzedaż lub już zostały sprzedane - te oznaczone w dokumentacji projektowej jako mieszkania z zastosowaniem stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a te oznaczone w dokumentacji projektowej jako lokale zakwaterowania turystycznego z zastosowaniem stawki 22% i wszystkie będą lub są wykorzystywane przez ich nabywców do zamieszkania. Prawo własności lokali przenoszone jest na podstawie umów w formie aktu notarialnego. Ponadto, po sprzedaży nabywcom, dla każdego lokalu wyodrębnia się księgę wieczystą z ustanowionym dla danego lokalu udziałem w części wspólnej budynku i gruncie. Powierzchnia użytkowa każdego z lokalu nie przekracza 150 m².

Spółka podkreśla, iż mimo użycia różnego nazewnictwa w decyzji o pozwoleniu na budowę (tj. lokale mieszkalne oraz lokale zakwaterowania turystycznego), wszystkie umożliwiają całoroczne zaspokojenie potrzeb bytowych ich mieszkańców, powstały z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe i tak też są wykorzystywane. Lokale w przedmiotowych budynkach - w sensie funkcjonalnym - są lokalami samodzielnymi, służącymi jedynie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i w żadnym wypadku nie noszą charakteru "lokali użytkowych" - wg pojęć stosowanych w statystyce publicznej przez Główny Urząd Statystyczny - i nie służą jako lokale handlowe, usługowe, produkcyjne, różne gabinety, pracownie czy lokale wynajmowane na działalność kulturalno-społeczną i inną.

Każdy z wymienionych lokali (tj. mieszkalnych i zakwaterowania turystycznego) w momencie zbycia przez Spółkę ma oddzielnego, niezależnego, indywidualnego właściciela, który staje się członkiem wspólnoty mieszkaniowej. Każdy lokal posiada także wydzieloną księgę wieczystą.

Wszystkie lokale mają postać samodzielnych lokali przeznaczonych na stały pobyt ludzi. (tj. stanowią wydzielony trwałymi ścianami w obrębie budynków zespół izb przeznaczonych na pobyt ludzi). Posiadają one pełną funkcjonalność (tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, pomieszczenia sanitarne, aneksy kuchenne, pokoje) tak, aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Wskazane powyżej lokale przeznaczone są na sprzedaż i wykorzystywane będą przez ich nabywców do zamieszkania.

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że przeznaczenie wszystkich lokali, tj. zarówno mieszkalnych, jak i zakwaterowania turystycznego, będzie polegało na ich wykorzystywaniu na cele mieszkaniowe - całorocznie, to w tym kontekście ich nazewnictwo w dokumentacji budowlanej (projekcie budowlanym), czy pozwoleniu na budowę, nie powinno mieć znaczenia. Istotne jest faktyczne przeznaczenie i wykorzystanie lokali, którym w przypadku Spółki jest całoroczne zamieszkiwanie ich przez właścicieli.

W celu potwierdzenia właściwej klasyfikacji przedmiotowych budynków, jako budynków mieszkalnych dla celów podatku od towarów i usług, Spółka wystąpiła ze stosownym wnioskiem do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. W odpowiedzi na złożony wniosek otrzymała informację, z której wynika, że klasyfikacja przedmiotowych budynków powinna być uzależniona od przeznaczenia przeważającej części powierzchni użytkowej budynku. W wydanej informacji wskazano, iż wymienione w piśmie budynki, w których przeważająca część powierzchni użytkowej przeznaczona będzie na apartamenty (każdy z łazienką i kuchnią), wykorzystywane do celów mieszkalnych (mieszkania, w których nabywcy będą mogli na stałe przebywać), należy klasyfikować w grupowaniu PKOB grupa 112 klasa 1122 - "budynki o trzech i więcej mieszkaniach". Natomiast w przypadku, gdy przeważająca część powierzchni użytkowej budynków apartamentowych przeznaczona byłaby na lokale spełniające funkcję pensjonatu, hotelu, motelu lub podobnego budynku oferującego zakwaterowanie, to należałoby je klasyfikować w zakresie grupowania PKOB grupa 121 klasa 1211 - "budynki hoteli".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z jednolitym i identycznym stanem faktycznym lokali (stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym) można zastosować do ich sprzedaży 7% stawkę podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, decydujące znaczenie dla potrzeb określenia stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży apartamentów ma klasyfikacja PKOB. W konsekwencji, w świetle uzyskanej pismem Urzędu Statystycznego w Łodzi klasyfikacji PKOB, sprzedaż apartamentów stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym w opisywanych budynkach korzysta z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka powołała treść przepisów art. 41 ust. 12, ust. 12a, ust. 12b pkt 2 i art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzając, iż na gruncie przedstawionych regulacji, 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w przypadku dostawy budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 lub ich części (np. samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym) oraz w odniesieniu do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12. Z uwagi na fakt, iż ani w ustawie o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy, czy też w PKOB, nie została zawarta definicja samodzielnych lokali, Spółka wskazała na definicję zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), zgodnie z którą samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spółka podkreśliła, że apartamenty znajdujące się w wybudowanych budynkach spełniają powyższe warunki, każdy bowiem z apartamentów stanowi zespół izb wydzielonych trwałymi ścianami w obrębie budynku, przeznaczonych na pobyt stały ludzi. Ponadto, lokale te posiadają pełną funkcjonalność, tj. doprowadzono przyłącza wszystkich mediów, są ogrzewane, istnieją w nich pomieszczenia sanitarne (łazienki z ubikacją), izby mieszkalne (pokoje), aneksy kuchenne lub kuchnie tak, aby zaspokajać całoroczne potrzeby mieszkaniowe. Apartamenty te są wyodrębnione jako samodzielne nieruchomości, a po sprzedaży posiadają osobne księgi wieczyste z ustanowionymi dla nich udziałami w częściach wspólnych budynku i w gruncie. Tym samym, po ustanowieniu odrębnej własności, każdy z lokali staje się, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, odrębnym od budynku towarem i stanowić będzie samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu. Spółka wskazała ponadto, iż w informacji wydanej przez Urząd Statystyczny w Łodzi stwierdzono, że przedmiotowe budynki należy klasyfikować w ugrupowaniu PKOB grupa 112 klasa 1122 jako "budynki o trzech i więcej mieszkaniach" w przypadku łącznego spełnienia dwóch warunków:

W ocenie Spółki, w opisywanej sytuacji spełnione są dwa wyżej wymienione warunki. Przeważająca część powierzchni użytkowej budynków (97,5%) jest przeznaczona na apartamenty (każdy z łazienką i kuchnią), a apartamenty te mają postać samodzielnych lokali o charakterze mieszkalnym. Cechuje je pełna funkcjonalność mieszkalna, tj. posiadają one wszystkie media, są ogrzewane, posiadają wydzielone pomieszczenia sanitarne, aneksy kuchenne lub kuchnie, pokoje dzienne i sypialnie. Są one tym samym przystosowane do zaspokajania całorocznych potrzeb mieszkaniowych. Powyższa funkcjonalność lokali powoduje, że ich nabywcy mogą w nich na stałe przebywać, realizując swoje potrzeby bytowe. W konsekwencji, wobec spełniania warunków określonych przez Urząd Statystyczny dla klasyfikacji budynku w grupie PKOB 112 klasa 1122 - zdaniem Spółki - sprzedaż wyżej wymienionych lokali, jako części takich budynków, powinna być opodatkowana wg stawki 7%.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, klasyfikacja samych budynków ma znaczenie wtórne w zakresie określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży przedmiotowych apartamentów, a na gruncie przytoczonych regulacji uprawniony wydaje się pogląd, iż ustawodawca zrównał podatkowe traktowanie dostawy lokali w zakresie stawki podatku od towarów i usług, zarówno tych stanowiących część budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w dziale 11 PKOB, jak i lokali mieszkalnych będących częścią budynku niemieszkalnego, sklasyfikowanego w dziale 12 PKOB. W tym kontekście, charakter budynku, w którym znajduje się lokal o charakterze mieszkalnym nie ma podstawowego znaczenia dla możliwości zastosowania obniżonej stawki 7% przy sprzedaży apartamentów.

W ocenie Spółki, do obiektów budownictwa mieszkaniowego ustawa nie zalicza lokali użytkowych wchodzących w skład budynków mieszkalnych z działu 11 PKOB. Ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani prawo budowlane nie definiują pojęcia lokalu użytkowego. Jedynie pojęcie stosowane w statystyce publicznej używane przez Główny Urząd Statystyczny określa lokale użytkowe jako: "lokale wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej zajmowane na podstawie umowy najmu, a w budynkach ze wspólnotami mieszkaniowymi również lokale stanowiące wyodrębnione własności (lokale handlowe, usługowe, produkcyjne, różne gabinety, pracownie, a także lokale wynajmowane na biura, na działalność kulturalno-społeczną i inną), z których to lokali (z ich wynajmowania) jednostka osiągnęła dochód. Takie lokale w przedmiotowych budynkach nie występują. Spółka wskazała ponadto, że lokal zaprojektowany funkcjonalnie w celach mieszkalnych i wykorzystywany na cele mieszkalne jest w istocie lokalem mieszkalnym. Tak na przykład jest klasyfikowany dom studencki (akademik), który chociaż ma specyficzne zadanie zakwaterowania studentów na okres nauki w szkole wyższej, jest uznawany za obiekt budownictwa mieszkaniowego, bo taką funkcję w istocie spełnia.

Również do obiektów budowlanych objętych społecznym programem budownictwa mieszkaniowego zalicza się lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych, sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12. W dziale tym znajdują się różnego rodzaju budynki niemieszkalne, ale lokale mieszkalne znajdujące się w takich budynkach - zdaniem Spółki - są objęte społecznym programem budownictwa mieszkaniowego i mogą korzystać z 7% stawki podatku.

Spółka oświadczyła, że wszystkie wybudowane przez nią lokale, pomimo tego, że zostały różnie nazwane od strony zaprojektowania funkcji lokalu, służą tylko i wyłącznie do celów mieszkaniowych przez wyodrębnienie samodzielnych lokali, przeznaczonych na całoroczny, stały pobyt ludzi, z takim zespołem funkcji, który nie wyróżnia tych lokali niczym istotnym od "zwykłych" lokali mieszkalnych tam zaprojektowanych i wykonanych. To jest zarówno lokale nazwane mieszkalnymi, jak i zakwaterowania turystycznego, posiadają wyodrębnione ścianami w obrębie budynku zespoły izb, przeznaczonych tylko i wyłącznie na pobyt ludzi, posiadają pełną funkcjonalność; doprowadzenie do wszystkich lokali mediów odrębnie rozliczanych dla każdego lokalu, pomieszczenia sanitarne, aneksy kuchenne, pokoje dziennego pobytu i sypialnie. Wybudowane budynki nie posiadają natomiast żadnych elementów, które mogą być kojarzone z działalnością hoteli, moteli, pensjonatów. Nie występuje tu recepcja, restauracje, bary, pomieszczenia obsługi hotelowej lub inne tego rodzaju cechy, jakie musi posiadać budynek, aby spełniał funkcje hotelu lub pensjonatu. Wymienione lokale zakwaterowania turystycznego są lokalami zakwaterowania turystycznego tylko z nazwy, bowiem podstawową i wyłączną funkcją do jakiej są zaprojektowane i wybudowane jest funkcja mieszkaniowa. Żadna inna funkcja nie może być w tych lokalach wykonywana bez istotnej zmiany funkcji pomieszczeń i zmiany sposobu użytkowania.

Mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż wszystkich apartamentów obu budynków, stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym, w opisanym stanie faktycznym korzysta z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone do wysokości 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 41 ust. 12 powołanej ustawy, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl ust. 12a tego artykułu, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ww. ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Stosownie do treści ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z § 37 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Ponadto, z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na treść art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że lokal (część budynku), będący według zasad ogólnych Kodeksu cywilnego częścią składową nieruchomości gruntowej, zostaje z tego reżimu wyłączony na mocy przepisów szczególnych i staje się oddzielną nieruchomością, stanowiąc odrębny od budynku przedmiot obrotu cywilnoprawnego i odrębny przedmiot własności.

Definicję lokalu mieszkalnego, jak również prawną regulację obrotu lokalami (częściami budynków), stanowiącymi odrębny od budynku towar, stanowią przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Z treści art. 2 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu tejże ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 7 ust. 1 tej ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (ust. 2 powołanego artykułu).

Z powyższych przepisów wynika, iż odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokalu niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W złożonym wniosku wskazano, że przedmiotem dostawy są "lokale zakwaterowania turystycznego", które stanowią samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym, usytuowane w obiektach sklasyfikowanych w grupowaniu PKOB 112, klasa 1122 "budynki o trzech i więcej mieszkaniach".

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny w odniesieniu do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że o ile - jak wskazała Spółka - będące przedmiotem dostawy lokale - w myśl powołanych przepisów - mają charakter mieszkalny (stanowią mieszkania, w których nabywcy mogą na stałe przebywać), to dostawa ta korzysta z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem tutejszy organ podatkowy nie dokonywał oceny poprawności przedstawionych przez Spółkę klasyfikacji statystycznych przedmiotowych obiektów, a niniejszą interpretację wydano wyłącznie w oparciu o wskazane przez nią grupowanie, przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.