ITPP2/443-136/07/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 24 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za wystarczające dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za wystarczające dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka sprzedaje swoje wyroby czynnym podatnikom podatku od towarów i usług z krajów członkowskich. Dostawy dokonywane są za pośrednictwem firm transportowych. W momencie odbioru towaru przez firmę transportową w dokumentach firmy pozostaje odcinek dokumentu CMR, na którym przewoźnik potwierdza przyjęcie przesyłanego towaru. W ślad za wysyłką do kontrahenta jest wysyłane tzw. "Potwierdzenie dostawy" oraz kopia faktury. Zdarza się, iż nabywca towaru nie odsyła Spółce dokumentu CMR, na którym poświadcza nabycie towaru - tłumacząc się koniecznością posiadania tego dokumentu w swoich dokumentach - ale zawsze odsyła "Potwierdzenie dostawy" i kopię podpisanej faktury, na której zostały wyspecyfikowane poszczególne sprzedawane wyroby. Dokumenty te są w posiadaniu Spółki przed dniem złożenia deklaracji podatkowej za dany okres. Ponadto Spółka posiada dokumenty potwierdzające korespondencję mailową z kontrahentem miedzy innymi "Zamówienie na wyroby", dowody zapłaty za dostarczone wyroby w postaci przelewów oraz rachunek za dokonaną usługę od przewoźnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dokumenty posiadane przez Spółkę potwierdzające wysyłkę do zagranicznego adresata, na których nabywca poświadczył odbiór towaru, należy uznać za wystarczający dowód wywozu towarów, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz czy Spółka powinna posiadać kopię dokumentu CMR podpisaną przez odbiorcę, czy wystarczy tzw. "potwierdzenie spedytora" o dostarczeniu przesyłki do miejsca przeznaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa wewnątrzwspólnotowa opodatkowana jest stawką 0%, przy czym z preferencyjnej stawki można skorzystać tylko wtedy, gdy zostaną spełnione określone wymogi tj. dostawa jest dokonywana na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika podatku od towarów i usług UE w innym państwie członkowskim, towary opuszczą kraj z którego są wysyłane, a dostawca posiada dowody świadczące o tym, że towary opuściły terytorium kraju oraz dostawca i nabywca posługują się ważnym numerem nadanym dla celów podatku od towarów i usług UE.

Ustawodawca w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług określił dowody - są nimi te dokumenty, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju czyli: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, kopia faktury dostawy, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przypadku gdy wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące kosztów transportu oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Spółka uważa, iż list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu pomiędzy wysyłającym a przewoźnikiem, zgodnie z którym przewoźnik zobowiązuje się do dostarczenia towaru pod wskazany przez wysyłającego adres, a dokument "Potwierdzenie dostawy" podpisany przez nabywcę towaru stanowi poświadczenie wraz z podpisaną przez nabywcę kopią faktury, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia i stanowią dowód na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów

* podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z uwagi na fakt, iż towar nie będzie osobiście dostarczany przez Spółkę lecz przez przewoźnika muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi). Dokumentem przewozowym jest list przewozowy CMR,

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Od 1 czerwca 2005 r. w ramach art. 42 ust. 3 skreślono pkt 4 stanowiący do 31 maja 2005 r. jeden z koniecznych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju tj. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ww. ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym zamówienie,

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji podatkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest w posiadaniu następujących dokumentów: odcinek dokumentu CMR, na którym przewoźnik potwierdza przyjęcie przesyłanego towaru, "Potwierdzenie dostawy", kopia faktury ze specyfikacją poszczególnych wyrobów, dokument potwierdzający korespondencję mailową z kontrahentem, tj. "Zamówienie na wyroby", dowody zapłaty za dostarczone wyroby (przelew) oraz rachunek za dokonaną usługę od przewoźnika.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 powołanej ustawy.

Jeżeli dowody wykonania dostaw wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 42 ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Są to dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ww. ustawy pełniące funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Zatem jedynie ewentualne braki dokumentacji określonej w art. 42 ust. 3 ustawy, mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11. Ponadto przepis art. 42 ust. 3, określając odstępstwa od jego stosowania, odsyła tylko do ust. 4 i 5, a nie do ust. 11 cytowanej ustawy o podatku od towarów usług.

Należy stwierdzić, że dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają charakter posiłkowy i co do zasady mogą stanowić jedynie uzupełnienie podstawowego, obowiązkowego katalogu dokumentów wymienionych w ust. 3 w sytuacji, gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów w ramach WDT.

Zdaniem Spółki posiadany odcinek dokumentu CMR wraz z dokumentem "Potwierdzenie dostawy" podpisanym przez nabywcę stanowi dowód na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wskazać należy, iż dokument CMR jest wyłącznie dokumentem stanowiącym o zawarciu umowy przewozu oraz o przyjęciu towaru przez przewoźnika - zgodnie z art. 9 Konwencji sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i protokół podpisania (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238).

Zgodnie z Konwencją (art. 5) - list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik.

Podatnik chcąc zastosować preferencyjną stawkę 0% w odniesieniu do WDT winien to udowodnić. Chcąc to udokumentować powinien w taki sposób postępować (zorganizować przesyłkę), aby w konsekwencji powyższego otrzymać zwrotnie potwierdzony list przewozowy. To w jego gestii leży poczynienie wszelkich niezbędnych kroków mających na celu udokumentowanie dostarczenia przesyłki.

Jeżeli zatem Spółka zobowiązała kontrahenta (odbiorcę) do odesłania potwierdzonego listu przewozowego (CMR egzemplarz drugi), dokumentującego otrzymanie towarów stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a odbiorca ze wskazanych we wniosku przyczyn (konieczność posiadania tego dokumentu w swojej dokumentacji) nie uczynił tego - w tak przedstawionym stanie faktycznym znajduje zastosowanie uzupełnienie dokumentacji podstawowej o wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy dokumenty pomocnicze (uzupełniające).

Jak wynika z opisu zawartego we wniosku Spółka posiada "Potwierdzenie dostawy", które odbiorca zawsze odsyła, stanowiące dowód, iż towary zostały doręczone do kontrahenta. Ponadto posiada korespondencję mailową miedzy innymi "Zamówienie na wyroby", dowody zapłaty za dostarczone wyroby w postaci przelewów, rachunek za dokonaną usługę od przewoźnika.

Zatem w tak opisanym stanie faktycznym Spółka posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.