ITPP2/443-1309/13/RS - Możliwość wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizn w formie rzeczowej otrzymanych przez polskie stowarzyszenie od stowarzyszenia z siedzibą w Holandii oraz od osób fizycznych z Polski, a także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia energii elektrycznej, gazu, usług telekomunikacyjnych, księgowych, ochrony, materiałów biurowych, środków czystości, dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1309/13/RS Możliwość wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizn w formie rzeczowej otrzymanych przez polskie stowarzyszenie od stowarzyszenia z siedzibą w Holandii oraz od osób fizycznych z Polski, a także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia energii elektrycznej, gazu, usług telekomunikacyjnych, księgowych, ochrony, materiałów biurowych, środków czystości, dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 3 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania otrzymanych z Holandii i Polski darowizn oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem według ustalonej proporcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 lutego 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania otrzymanych z Holandii i Polski darowizn oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem według ustalonej proporcji.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące stany faktyczne.

Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego. Prowadzi nieodpłatną działalność statutową niepodlegającą opodatkowaniu. Korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym, ponieważ całość dochodów przeznacza na cele statutowe. Jest zarejestrowane jako podatnik VAT czynny. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, tj. wynajmuje pomieszczenie i prowadzi sklep, w którym sprzedaje przedmioty darowizny - otrzymane od stowarzyszenia z Holandii i osób fizycznych z Polski. Dostawy darowizn z Holandii (rzeczy używanych i nowych, m.in. odzieży, mebli, zabawek, AGD) mają miejsce kilka razy w roku. Jednorazowa wartość darowizny, wg wyceny Holendrów, wynosi od 7 tys. do 10 tys, EURO. Stowarzyszenie otrzymuje list spedycyjny z wyszczególnieniem darowanych towarów i ich ceną. Stowarzyszenie z Holandii oraz Stowarzyszenie z Polski nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT UE. Darowizny od osób fizycznych z Polski mają charakter incydentalny. Transakcje związane z otrzymaniem darowizn nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Stowarzyszenie dokonuje sprzedaży przedmiotów darowizn zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności, jak i na rzecz przedsiębiorców, przy czym cały obrót ewidencjonowany jest przy pomocy kasy rejestrującej. Całość sprzedaży opodatkowana jest stawką podstawową 23%. Poza sprzedażą i wynajmem osiąga przychody z następujących źródeł:

* 1% podatku dochodowego od osób fizycznych,

* ze źródeł publicznych (PFRON, Powiatowy Urząd Pracy, Urząd Miejski),

* działalności finansowej (odsetki bankowe od lokat),

* darowizn od osób fizycznych i podmiotów gospodarczych,

* opłat za zagubione książki (Stowarzyszenie prowadzi bibliotekę podręczników szkolnych).

Stowarzyszenie posiada nieruchomość, w której mieści się jego biuro, prowadzona jest działalność statutowa (m.in. prowadzenie i inicjowanie działalności społecznie użytecznej w dziedzinach: pomocy społecznej, aktywizacji zawodowej osób wykluczonych, kobiet, młodzieży i niepełnosprawnych, kultury, oświaty) i działalność gospodarcza (wynajmuje jedno pomieszczenie oraz sklep, w którym prowadzi sprzedaż opodatkowaną). Stowarzyszeniu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym, że przeważającym rodzajem działalności jest pomoc społeczna, w celu wyodrębnienia wartości zakupów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych od zakupów dotyczących działalności statutowej (energia elektryczna, gaz itp.) Stowarzyszanie ustaliło proporcję służącą wyliczeniu podatku naliczonego do odliczenia. Proporcja ta ustalona została z wyodrębnienia z całości powierzchni budynku jego części przypadającej na działalność opodatkowaną (sklep i wynajmowane pomieszczenie). Proporcję ustalono w następujący sposób: z ogólnej powierzchni nieruchomości (1.031,80 m2) powierzchnia sklepu i wynajmowanego pomieszczenia (763,60 m2) stanowi 74% i takim procentowym współczynnikiem odliczono VAT z faktur kosztowych. Powodem, dla którego ustalono proporcję był brak możliwości bezpośredniego przyporządkowania kosztów do czynności podlegających opodatkowaniu i niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania.

* Czy transakcje związane z otrzymywaniem darowizn od stowarzyszenia z Holandii, jak i osób fizycznych z Polski, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

* Czy Stowarzyszenie ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia energii elektrycznej, gazu, usług telekomunikacyjnych, księgowych, ochrony, materiałów biurowych, środków czystości, dostarczania wody i odprowadzania ścieków - czy też musi zastosować proporcję - w celu wyodrębnienia czynności podlegających opodatkowaniu i niepodlegających opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje związane z otrzymaniem darowizn od stowarzyszenia z Holandii, jak i osób fizycznych z Polski, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stowarzyszeniu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o ustaloną proporcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

a.

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.

osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2.

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z powyższych przepisów wynika, że przemieszczenie towarów z innego państwa członkowskiego UE traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski tylko wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

* następuje przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

* dokonujący dostawy jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywca podatnikiem podatku od towarów i usług (nie dotyczy osób prawnych),

* dostawa towarów odbywa się za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zasady odliczania podatku naliczonego związanego z wykonywaniem czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zostały uregulowane szczegółowo w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie ust. 3 tego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Przepis art. 90 ust. 6 ustawy stanowi, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie:

1.

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

2.

usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Stosownie do treści ust. 10 analizowanego artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1.

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%,

2.

nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza cyt. wyżej przepisów prowadzi do stwierdzenia, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy oraz następnych ustępach tego artykułu, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z treści wniosku - Stowarzyszenie otrzymuje z Holandii darowizny (rzeczy nowe i używane), ich nabycie - z uwagi na nieodpłatny charakter - nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Również otrzymanie darowizn tych towarów od osób fizycznych z Polski nie jest żadną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 powołanej ustawy. W konsekwencji, czynności polegające na otrzymaniu darowizn w formie rzeczowej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku nabywanych towarów i usług związanych z bieżącym utrzymaniem nieruchomości należy wskazać, że skoro Stowarzyszenie jest w stanie określić procentowo, jaka powierzchnia budynku jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług z bieżącym utrzymaniem ww. obiektu, jedynie w takim zakresie w jakim podatek ten związany jest z czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl