ITPP2/443-1300/10/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do transakcji zbycia działki przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 14 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do transakcji zbycia działki przeznaczonej pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1991 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie stolarstwa i jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług. W latach 1988-2007 Zarząd Dróg dokonał zajęcia 275 m ² z Pana działki na budowę drogi. W 1998 r. część gruntu o powierzchni 87 m ² zajęta pod drogę publiczną na mocy art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.), przeszła na własność województwa. Przedmiotem sporu pozostała część działki o pow. 188 m ^2. W 2008 r. Sąd Rejonowy oraz Sąd Okręgowy zasądził od Zarządu Dróg odszkodowanie za bezumowne korzystanie z tej działki. W dniu 16 kwietnia 2009 r. zostało podpisane porozumienie, na mocy którego Zarząd Dróg zobowiązał się płacić miesięcznie za bezumowne korzystanie z działki. W dniu 15 kwietnia 2010 r. Zarząd Dróg wystąpił z pozwem o przeniesienie na własność zajętej działki o powierzchni 188 m ^2, proponując cenę w kwocie 6.391,00 zł W toku rozprawy zaproponował Pan swoją cenę, plus 22 % podatku od towarów i usług. Pełnomocnik kupującego sugerował, że nie wystąpi konieczność opłacenia podatku od towarów i usług. Od ustalenia prawidłowego stanu faktycznego zależy uzyskanie należności za odsprzedaną działkę. Od dnia złożenia wniosku, do chwili obecnej nie nastąpiła sprzedaż gruntu.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do następującej kwestii.

Czy w związku ze sprzedażą części gruntu, będącego częścią nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza, będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług w wysokości 23 %.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w bieżącym roku w wysokości 23 %. Wskazał Pan, powołując się na art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, iż przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel z nakazu organu władzy (t.j. przymusowo), jest czynnością zrównaną z dostawą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym treścią art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, stanowi ono odpłatną dostawę towarów. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Analiza powołanego wyżej przepisu prowadzi do wniosku, iż zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż od 1991 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie stolarstwa i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W latach 1988-2007 Zarząd Dróg dokonał zajęcia 275 m ² z Pana działki - wykorzystywanej dotychczas w prowadzonej działalności gospodarczej - pod budowę drogi. W 1998 r. część gruntu o powierzchni 87 m ^2, zajęta pod drogę publiczną na mocy art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r., przeszła na własność województwa. Przedmiotem sporu jest część działki o pow. 188 m ^2. W 2008 r. Sąd Rejonowy oraz Sąd Okręgowy zasądził od Zarządu Dróg odszkodowanie za bezumowne korzystanie z Pana działki. W dniu 16 kwietnia 2009 r. zostało podpisane porozumienie, na mocy którego Zarząd Dróg zobowiązał się płacić miesięcznie za bezumowne korzystanie z działki. W dniu 15 kwietnia 2010 r. Zarząd Dróg wystąpił z pozwem o przeniesienie na własność zajętej działki o powierzchni 188 m ^2, proponując cenę, w kwocie 6.391,00 zł nieuwzględniającą kwoty podatku.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż przeniesienie przez Pana na rzecz Zarządu Dróg, prawa do dysponowania przedmiotowym gruntem jak właściciel w zamian za odszkodowanie będzie zrównane z dostawą towaru i w konsekwencji będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy grunt - jak wskazano we wniosku - jest terenem niezabudowanym przeznaczonym pod budowę drogi, dostawa nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, 23% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.