ITPP2/443-1297/12/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 26 maja 2008 r. właścicielem nieruchomości jest osoba fizyczna, na podstawie umowy darowizny zawartej pomiędzy Zdzisławem Z. a Przemysławem Z. Podatek od darowizny, na podstawie art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, nie został pobrany. Wartość przedmiotu darowizny wynosiła 30.000,00 zł. Jest to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działki nr 151 o pow. 1.100 m^2. Dla nieruchomości nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (uchwała z dnia 29 czerwca 2010 r.), jest to obszar rolniczej przestrzeni produkcyjne i prowadzenia działalności rolniczej. W ewidencji gruntów działka jest oznaczona jako nieużytki. Dłużnik figuruje w ewidencji podatników w Urzędzie Skarbowym jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, w ciągu ostatnich pięciu lat składał deklaracje w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, "deklaracje podatkowe związane z działalnością gospodarczą" oraz wioski VAT-24 (stan na 23-lipca 2012 r.). Dłużnik wezwany do udzielenia informacji oświadczył, iż:

* nie prowadzi działalności gospodarczej,

* nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT,

* nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług,

* teren nieruchomości jest terenem przeznaczonym pod zabudowę,

* nieruchomość nie była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej,

* nie ponosił wydatków na jej "ulepszenie",

* nieruchomość nie jest wydzierżawiana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji (licytacji) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego w pozycji 61 wniosku art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, stan faktyczny nieruchomości opisany przez biegłego sądowego wskazuje, iż jej sprzedaż w trybie egzekucji jest zwolniona od "opodatkowania" podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż od dnia 26 maja 2008 r. dłużnik jest właścicielem nieruchomości, którą otrzymał na podstawie umowy darowizny. Wartość przedmiotu darowizny wynosiła 30.000,00 zł. Jest to nieruchomość gruntowa niezabudowana, składająca się z działki o pow. 1.100 m². Nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, jest to obszar rolniczej przestrzeni produkcyjnej i prowadzenia działalności rolniczej. W ewidencji gruntów działka jest oznaczona jako nieużytki. Dłużnik figuruje w ewidencji podatników w urzędzie skarbowym jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, w ciągu ostatnich pięciu lat składał deklaracje w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, "deklaracje podatkowe związane z działalnością gospodarczą" oraz wioski VAT-24 (stan na 23-lipca 2012 r.). Dłużnik wezwany do udzielenia informacji oświadczył, iż nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, teren nieruchomości jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, nieruchomość nie była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej i nie jest wydzierżawiana.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, by sprzedaż działki należącej do dłużnika, wskazywała iż działa On w charakterze handlowca. Przedmiotowy grunt został nabyty w drodze darowizny, a z treści wniosku nie wynika, aby dłużnik wykonał jakiekolwiek czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając ww. działkę gruntu dłużnik będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w trybie egzekucji jest zwolniona od podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.