ITPP2/443-1278/11/AK - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

W dniu 19 września 2002 r. nabyła Pani wraz z mężem na podstawie umowy darowizny nieruchomość rolną niezabudowaną, nr działki 222/2 o obszarze 1,9300 ha. Darczyńcami byli Pani rodzice. W tym czasie nie było planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, jednak w dniu 6 czerwca 2007 r. został on uchwalony. W planie tym, teren działki 222/2 został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na początku 2010 r. postanowiła Pani wraz z mężem wybudować dom na darowanej działce. W związku z tym, iż powierzchnia działki była za duża, podzieliła Pani ziemię na mniejszy areał, korzystając z faktu, iż nieruchomość uzyskała status nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na podstawie decyzji burmistrza z dnia 8 września 2010 r. został zatwierdzony projekt podziału działki nr 222/2 na działki o numerach: 222/3; 222/4; 222/5; 222/6; 222/7; 222/8; 222/9; 222/10; 222/11; 222/12; 222/13; 222/14; 222/15; 222/16; 222/17. Działki gruntu oznaczone nr 222/6 i nr 222/7 w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego w części przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i w części pod teren zieleni izolacyjnej. Działka nr 222/3 oznaczona jest symbolem 2KDZ droga publiczna klasy zbiorczej, działka nr 222/8 symbolem 18KDD droga publiczna klasy zbiorczej i działka nr 222/9 symbolem 37KDW droga wewnętrzna. Pozostałe działki przeznaczone są w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Niezwłocznie po podziale działki, rozpoczęła Pani z mężem budowę domu jednorodzinnego na działce nr 222/17 o pow. 2.499 m ^2. Dwie działki chce Pani zostawić dzieciom, jako zabezpieczenie ich przyszłości. Trzy działki już zostały sprzedane, tj. działka nr 222/16 w dniu 3 grudnia 2010 r., działka nr 222/15 w dniu 15 lipca 2011 r. oraz działka nr 222/14 w dniu 8 lipca 2011 r. W momencie sprzedaży działek nie były one zabudowane. Środki finansowe, które uzyskała Pani z mężem w wyniku sprzedaży ww. działek, sukcesywnie przeznaczała na budowę domu, dzięki czemu nie zaistniała konieczność zaciągnięcia kredytu hipotecznego, który nadwyrężyłby budżet domowy. Przyczyną sprzedaży gruntów jest chęć poprawienia warunków bytu.

Nieruchomość, o której mowa we wniosku, była od chwili nabycia uprawiana wyłącznie na własne potrzeby (uprawa owsa, pszenicy, mieszanki). Nie była wykorzystywana przez Panią, ani męża w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na rynku nieruchomości działki oferowane będą jako działki budowlane, co wynika z aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego gminy.

Oprócz ww. nieruchomości posiada Pani, nabytą w dniu 13 maja 2002 r. w formie umowy darowizny od rodziców, nieruchomość rolną stanowiąca niezabudowaną działkę gruntu nr 184 o obszarze 2,5700 ha. Według aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego działka w części stanowi grunt rolny oraz grunt rolny z zakazem zabudowy. Ponadto w dniu 3 lipca 2002 r. zakupiła Pani wraz mężem nieruchomość rolną stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu nr 13 o obszarze 1,7700 ha, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowi grunt rolny. Nie planuje Pani dokonywać żadnych transakcji zbycia ww. nieruchomości a innych nie posiada.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie ww. nieruchomości nie podlegało i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu nieruchomosci nie działała Pani z zamiarem jej wykorzystania do działalności gospodarczej, tj. nie działała w charakterze podatnika VAT. Działki te stanowią majątek osobisty, który został nabyty w drodze darowizny, poza tym, przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze oraz nie były udostępniane, odpłatnie lub nieodpłatnie, innym osobom. Nie ponosiła Pani również żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości pod kątem sprzedaży (np. nie zniwelowała terenu, nie wykonała dróg wewnętrznych, nie doprowadzała mediów).

Wskazała Pani, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie było podnoszone, iż czynnikiem kluczowym dla oceny statusu danego podmiotu w ramach transakcji zbycia określonego majątku jest zamiar, jaki towarzyszył jego nabyciu. Jeżeli bowiem nabycie wynikało z zamiaru, który urzeczywistnił się w momencie zbycia, można stwierdzić, że dany podatnik działał w sposób zorganizowany, wykonując działalność handlową - nabycia rzeczy w celu ich odsprzedaży. Natomiast w przedmiotowym stanie faktycznym, nabycie nastąpiło w drodze umowy darowizny, a więc nie istniał żaden zamiar wykorzystania nieruchomości do działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość wchodzi w skład majątku osobistego, nie występowała Pani jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i podatnik VAT zarówno przy nabyciu działek, jak również w trakcie ich posiadania i odprzedaży. W konsekwencji planowane transakcje sprzedaży działek nie powinny być uznane za podlegające przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, iż nie będzie Pani w tym wypadku spełniała definicji podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, przez co nie zostaną spełnione również wymogi wskazane w definicji podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Jako element swojej argumentacji wskazała Pani na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 Dieter Armbrecht, wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, sygn. akt I FSK 1629/07 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 296/08), a także przytoczyła tezy wyroków NSA z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I FSK 1249/08, z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08, WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1950/07, sygn. akt III SA/Wa 153/08, sygn. akt III SA/Wa 3711/06 oraz z dnia 19 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 153/08.

W Pani ocenie, w przypadku "prywatnego" obrotu nieruchomościami do opodatkowania podatkiem od towarów i usług dochodzi jedynie wówczas, gdy sprzedaż nieruchomości była jednym celem uprzedniego ich nabycia. W konsekwencji, sprzedaż nawet znacznej ilości nieruchomości nie podlega opodatkowaniu, jeśli nieruchomości te nie zostały nabyte w celu odsprzedaży (najlepszym przykładem jest sprzedaż nieruchomości nabytych właśnie w drodze spadku czy darowizny). Sam fakt częstotliwego zbywania fragmentów majątku własnego nie wystarcza do uznania, że dochodzi do opodatkowania VAT. Dokonując oceny, czy dana sprawa podlega opodatkowaniu VAT, bierze się, oprócz najważniejszej sprawy, tj. zbadania w jakim celu nieruchomość została nabyta, wszelkie okoliczności sprawy. Te również - w Pani ocenie - wpływają na Jej korzyść, tj. po pierwsze bada się datę nabycia - 2002 r. Po niej można wnioskować, iż minęło 8 lat, aż podjęła Pani decyzję o wybudowaniu się na jednej z działek, bo dopiero wtedy sytuacja finansowa na to pozwoliła. Zdawała sobie Pani sprawę, iż podział działek i ich sprzedaż będzie wiązała się z opłatami adiacenckimi i planistycznymi. Po drugie, okoliczności nabycia - umowa darowizny. Po trzecie, przeznaczenie pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży działek - budowa własnego domu jednorodzinnego (środki finansowe zostają w majątku osobistym). Po czwarte - cel podziału działek (podział działek nastąpił tylko z powodu budowy własnego domu, gdyż darowany areał ziemi był zbyt duży na Pani potrzeby).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. W myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefioniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określając w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów jako przeniesienia własności towaru. Definiując w art. 15 ust. 1 ww. ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (77/388/EWG) (Dz. U. UE L 145 z późn. zm.), który stanowi, że "podatnik" oznacza każdą osobę prowadzącą niezależnie od miejsca zamieszkania, działalność gospodarczą określoną w ustępie 2, bez względu na cel, czy rezultaty tej działalności. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowi, że działalność gospodarcza, o której mowa w ustępie 1, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, w tym działalność górniczą i rolniczą oraz działalność w ramach wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest pojęciem szerszym od definicji zawartej w art. 4 ust. 2 Szóstej Dyrektywy, przewidując, iż w odniesieniu do wszystkich kategorii osób wymienionych w tym przepisie, z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy, czego nie zawiera definicja zawarta w art. 4 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Stwierdzić jednakże należy, iż jest to formuła wykorzystująca możliwość stworzoną dla państw członkowskich w art. 4 ust. 3 Szóstej Dyrektywy (art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE), w myśl którego państwa członkowskie mogą uznać za podatnika jakąkolwiek osobę, która przeprowadza sporadycznie transakcje związane z działalnością wymienioną w ustępie 2, w szczególności dokonuje dostawy gruntów budowlanych.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Przez działalność rolniczą - w myśl art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Dyspozycja art. 2 pkt 20 ww. ustawy określa, iż pod pojęciem produktów rolnych należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta on ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, w dniu 19 września 2002 r. nabyła Pani wraz z mężem na podstawie umowy darowizny nieruchomość rolną niezabudowaną, nr działki 222/2 o obszarze 1,9300 ha. Darczyńcami byli Pani rodzice. W tym czasie nie było planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, jednak w dniu 6 czerwca 2007 r. został on uchwalony. W planie tym, teren działki 222/2 został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na początku 2010 r. postanowiła Pani wraz z mężem wybudować dom na darowanej działce. Na podstawie decyzji burmistrza z dnia 8 września 2010 r. został zatwierdzony projekt podziału działki nr 222/2 na 15 mniejszych działek. Po podziale rozpoczęła Pani z mężem budowę domu jednorodzinnego na działce nr 222/17 o pow. 2.499 m ^2. Dwie działki chce Pani zostawić dzieciom, jako zabezpieczenie ich przyszłości. Trzy działki już zostały sprzedane, tj. działka nr 222/16, nr 222/15 oraz nr 222/14. Środki finansowe, które uzyskała Pani z mężem w wyniku sprzedaży ww. działek, sukcesywnie przeznaczała na budowę domu. Nieruchomość, o której mowa we wniosku, była od chwili nabycia uprawiana wyłącznie na własne potrzeby (uprawa owsa, pszenicy, mieszanki). Nie była wykorzystywana przez Panią, ani męża w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Oprócz ww. nieruchomości posiada Pani nabytą w dniu 13 maja 2002 r. w formie umowy darowizny od rodziców nieruchomość rolną stanowiąca niezabudowaną działkę gruntu nr 184 o obszarze 2,5700 ha. Według aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego działka w części stanowi grunt rolny oraz grunt rolny z zakazem zabudowy. Ponadto w dniu 3 lipca 2002 r. zakupiła Pani wraz z mężem nieruchomość rolną stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu nr 13 o obszarze 1,7700 ha, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowi grunt rolny. Nie planuje pani dokonywać żadnych transakcji zbycia ww. nieruchomości a innych nie posiada.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego, działała Pani w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając działki 222/16, 222/15 oraz 222/14 korzystała Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczały działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Analogicznie należy odnieść się do planowanej dalszej sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości 222/2.

Reasumując uznać należy - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż ww. wydzielonych działek nie podlegała i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Końcowo zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pani, jako współwłaściciel zbywanych nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla męża będącego ich współwłaścicielem, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a przypadku zdarzenia przyszłego - w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.