ITPP2/443-1277/13/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wystąpienia skutków podatkowych otrzymania przez Spółkę jednorazowej premii, stanowiącej zachętę do zawarcia nowej umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wystąpienia skutków podatkowych otrzymania przez Spółkę jednorazowej premii, stanowiącej zachętę do zawarcia nowej umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 października 2013 r. Spółka, jako najemca, zawarła umowę najmu powierzchni biurowych w miejscowości S. (dalej: "umowa") ze spółką prawa polskiego (dalej: "Wynajmujący"). Okres najmu rozpoczął się dnia 1 grudnia 2013 r. i trwać będzie do 31 marca 2017 r. Zarówno Spółka, jak i Wynajmujący są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W umowie zawarto postanowienie, zgodnie z którym Wynajmujący zobowiązuje się zapłacić Spółce premię w wysokości 18.000 euro netto za zawarcie umowy oraz, że premia ta będzie płatna w terminie 14 dni od zawarcia umowy, na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę, jako najemcę. W dniu 30 sierpnia 2012 r. strony zawarły umowę najmu, obejmującą powierzchnie, których dotyczy nowa umowa. W związku ze zbliżającym się terminem wygaśnięcia poprzedniej umowy najmu, strony przystąpiły do negocjacji w zakresie najmu na dalszy, dłuższy okres. Jednym z elementów zachęcających do zawarcia nowej umowy, na okres do 2017 r., było udzielenie Spółce premii w wysokości 18.000 euro, którą to kwotę strony, z ostrożności, określiły jako kwotę netto. Także z ostrożności ustalono w umowie, że kwota ta płatna będzie na podstawie faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w podanym stanie faktycznym, świadczenie Wynajmującego względem Spółki polegające na wypłaceniu premii, stanowi wynagrodzenie za czynność Spółki podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą należy udokumentować fakturą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, kwota 18.000 euro netto otrzymana od Wynajmującego tytułem premii za zawarcie długoletniej umowy najmu, nie stanowi przedmiotu opodatkowania, a tym samym, nie należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka stwierdziła, że przepis art. 7 ustawy nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem z tytułu otrzymanej premii nie przeniosła jakiegokolwiek prawa do rozporządzania jakimikolwiek towarem jak właściciel na Wynajmującego. Po zacytowaniu treści art. 8 ust. 1 ustawy wskazała, że w jej opinii, w celu rozważenia, czy w przedmiotowym przypadku dochodzi do świadczenia usługi, należy odnieść się do cywilistycznego rozumienia pojęcia "świadczenie", przedstawionego w przepisie art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. W ocenie Spółki, zgoda na zawarcie długoletniej umowy najmu nie stanowi świadczenia usługi na rzecz Wynajmującego. W zawartej umowie to właśnie Wynajmujący jest podmiotem świadczącym, tj. dostarcza na zasadzie wyłączności lokale biurowe Spółce, wystawia z tego tytułu faktury oraz ma obowiązek naliczyć od nich podatek należny. Stwierdziła, że brak jest jakiegokolwiek związku pomiędzy otrzymaną przez nią premią, a jej zobowiązaniami przewidzianymi w umowie. Tym samym obowiązek zapłaty premii jest oderwany od obowiązków najemcy (Spółki). Po powołaniu treści art. 106 ust. 1 ustawy Spółka wskazała, że z uwagi na fakt, że w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje jakiekolwiek świadczenie usługi, nie jest konieczne wystawienie faktury dokumentującej przewidziany w umowie obowiązek zapłaty 18.000 euro tytułem premii za zawarcie umowy.

Ponadto zaznaczyła, że analogiczne do zaprezentowanego przez nią stanowiska zawiera interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2009 r. w sprawie o znaku ILPP1/443-1079/09-2/BP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2013 r., niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w 2013 r.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, stanowi usługę w rozumieniu tej ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w pojęciu tym mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać daną usługę za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, czy świadczenia usług, w efekcie których wypłacane są ich nabywcom tzw. premie pieniężne. Skutki podatkowe otrzymania przez nabywcę premii pieniężnej, uzależnione jest od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premia została wypłacona, tzn. czy nabywca otrzymał ją w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile - jak wynika z wniosku - przedmiotowa premia stanowiła jedynie jeden z elementów zachęcających Spółkę do zawarcia nowej umowy najmu, to jej otrzymanie nie wiąże się z wykonywaniem przez Spółkę na rzecz Wynajmującego czynności innej, niż nabycie usługi najmu pomieszczeń biurowych. W tak przedstawionym stanie faktycznym, poza transakcją najmu, pomiędzy nabywcą, a świadczącym usługę nie dochodzi do rzeczywistego i odrębnego od tej transakcji świadczenia nabywcy na rzecz usługodawcy. Nie ma zatem podstaw aby uznać, że jednorazowa "premia", którą Spółka otrzymała, stanowiła wynagrodzenie za jakąkolwiek usługę realizowaną przez nią na rzecz kontrahenta. Tym samym należy uznać, że skoro w tym konkretnym przypadku Spółka nie świadczy na rzecz kontrahenta usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie wystąpił u niej obowiązek wystawienia faktury z tytułu otrzymania ww. premii.

Końcowo wskazać należy, że przedmiotem interpretacji jest zagadnienie dotyczące skutków podatkowych otrzymania jednorazowej premii. Natomiast przedmiot rozstrzygnięcia nie obejmuje badania faktycznych intencji towarzyszących okoliczności otrzymania tej premii.

Należy bowiem zauważyć, że jedynie właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej jest uprawniony do badania stanu faktycznego danej sprawy w prowadzonym postępowaniu, w tym w zakresie oceny ewentualnej pozorności czynności mających na celu uzyskanie korzyści podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.