ITPP2/443-1255/13/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 stycznia 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za podatnika w związku z dostawą nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za podatnika w związku z dostawą dostawy nieruchomości gruntowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan właścicielem gruntów ornych w miejscowości S., gmina S. Są to działki gruntu o numerach ewidencyjnych A/2, A/3, A/5, dla których sąd prowadzi księgę wieczystą. Wskazane nieruchomości otrzymał w drodze darowizny z dnia 10 września 2012 r. od matki. Przedmiotem darowizny były działki A i B, które stanowiły grunty rolne zabudowane (gospodarstwo rolne). W 2012 r. na mocy decyzji wójta zatwierdzono projekt podziału działki nr 251, na mocy którego zostały wyodrębnione działki nr A/1, A/2, A/3, A/4, i A/5, przy czym działkę A/4 nabył z mocy prawa Skarb Państwa. W 2012 r. sprzedał Pan działkę nr B, a na początku 2013 r. działkę nr A/1. Sprzedaż działek była związana z faktem, że nie zamierzał Pan prowadzić dalej gospodarstwa rolnego. Dokonany uprzednio podział działki miał ułatwić sprzedaż gospodarstwa, gdyż łatwiej było znaleźć nabywcę na poszczególne działki niż na całość nieruchomości.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż budowlane. Natomiast w art. 2 pkt 33 ww. ustawy zdefiniowano pojęcie terenów budowlanych. Dla gruntu, o którym mowa we wniosku, istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z dopuszczalną funkcją usługową (teren oznaczony symbolem 7 MJ, U). Przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana działka A/2. Nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Nie podejmował Pan żadnych kroków zmierzających do przygotowania przedmiotowego gruntu do sprzedaży. W szczególności, nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie występował o zmianę przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, grunt będzie oferowany do sprzedaży poprzez ogłoszenie w prasie lokalnej. W przyszłości planuje Pan sprzedaż działki nr A/3, Nie jest w stanie podać konkretnej daty sprzedaży, ale przewiduje, że będzie to miało miejsce w 2015 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, za podatników uważa się między innymi osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast ust. 2 powołanego przepisu definiuje pojęcie działalności gospodarczej. Planuje Pan w przyszłości dokonać kolejnej transakcji sprzedaży nieruchomości, ale z uwagi na zmianę przepisów obawia się, ze zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług i będzie zobligowany do zapłaty podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonania kolejnej transakcji polegającej na sprzedaży działki, która została nabyta w celach prywatnych, sprzedającego uznać należy za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wskazał Pan, że gospodarstwo nabył w celach prywatnych. Darowanie gruntu przez matkę mogło nastąpić jedynie na Pana rzecz, pozwoliło to na pozostawienie go w kręgu rodziny. Stwierdził, że z uwagi na brak zamiaru prowadzenia działalności rolniczej, zasadnym jest sprzedaż gruntu po podziale działki nr A, ponieważ łatwiej znaleźć jest nabywcę na kilka mniejszych działek niż na całość gospodarstwa rolnego.

Powyższe, w Pana ocenie, zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych, między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Po 352/12, gdzie wskazano, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych. Wskazał Pan, ze darowizna miała miejsce w 2002 r., a działania podjęte w celu jej sprzedaży nastąpiły w 2012 r. We wskazanym wyżej wyroku sąd stwierdził, że liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Powołał się Pan również na wyrok WSA w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 187/12, w którym sąd stwierdził, że pewne wytyczne do oceny tego, czy dana działalność ma charakter działalności gospodarczej. Do ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności jak: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Końcowo wskazał Pan, że nie wykonywał żadnych działań, które nadałyby sprzedaży charakter gospodarczy. Wykonywał zwykłe czynności związane z realizacją prawa własności nieruchomości. Kończąc stwierdził Pan ponownie, że w tym stanie rzeczy nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów przywołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pan sprzedać działkę gruntu wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego, którą otrzymał w darowiźnie od matki wraz z innym działkami gruntu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa działka jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z dopuszczalną funkcją usługową. Grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Oprócz wcześniejszego podziału i zamiaru zamieszczenia oferty sprzedaży w prasie lokalnej nie będzie dokonywał Pan żadnych innych czynności związanych ze sprzedażą gruntu. W przeszłości sprzedał Pan dwie działki gruntu, a w przyszłości zamierza sprzedać jeszcze jedną. Przewiduje Pan, że nastąpi to w 2015 r.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że okoliczności przedmiotowej sprawy nie wskazują, by planowana przez Pana sprzedaż niezabudowanej działki podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie wystąpi Pan w niej w charakterze podatnika, ponieważ czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Skoro przedmiotowy grunt otrzymał Pan w formie darowizny i nie wykorzystywał w działalności gospodarczej (nie wynajmował, nie wydzierżawiał), to od momentu jego nabycia stanowił on majątek prywatny. Jego sprzedaż jest wynikiem realizacji przysługującego Panu prawa własności. Ponadto nie podejmował Pan żadnych czynności - oprócz wcześniejszego podziału i zamiaru zamieszczenia oferty sprzedaży w prasie - charakterystycznych dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się obrotem nieruchomościami. Wszystkie te okoliczności wskazują, że do planowanej dostawy unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Końcowo zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.