ITPP2/443-1251/11/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-1251/11/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla dostaw wewnątrzwspólnotowych w sytuacji posiadania kopii dokumentu przewozowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla dostaw wewnątrzwspólnotowych w sytuacji posiadania kopii dokumentu przewozowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się zakupem i sprzedażą zbóż na rynku polskim i unijnym, jest czynnym podatnikiem VAT UE. Transakcje realizowane są na podstawie podpisanych kontraktów na fizyczną dostawę towarów w określonej ilości, jakości, parametrach, cenie oraz miejscu i terminie dostawy. Będąc pośrednikiem w transakcjach handlowych, dokonuje sprzedaży zbóż z terytorium Polski na rynki krajów Unii, w tym głównie niemiecki. Dokonując sprzedaży wystawia fakturę, którą wysyła odbiorcy. Towar zabiera przewoźnik z wyznaczonego miejsca, potwierdzając załadunek na swój środek transportu. Dostarcza zboże odbiorcy unijnemu. Dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta przesyła wraz z fakturą za wykonaną usługę. Są to potwierdzenie załadunku towaru, potwierdzenie przyjęcia towaru przez klienta (wewnętrzne dokumenty stosowane przez poszczególne firmy) oraz CMR.

Spółka dokonuje dostaw na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podje ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Są to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, kopię faktury, w której zawarta jest specyfikacja poszczególnych towarów wraz z wagami towaru, oraz potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę (również z wyspecyfikowanym towarem, numerem rejestacyjnym samochodu dostawcy, datą przyjęcia). W dokumentacji Spółka posiada również historię zamówień, dokumenty dotyczące kosztów przewozu, potwierdzenia zapłat za towar, czy korespondencję.

Niestety dokument CMR często dostarczany jest jako kserokopia, kopia z odbitym podpisem klienta lub też potwierdzona jedynie pieczątką odbiorcy. Egzekwowanie oryginalnych CMR jest niezwykle kłopotliwe i czasochłonne. Wiąże się to dla firmy z generowaniem dodatkowych kosztów związanych z procesem ściągania oryginałów CMR, z oryginalnymi podpisami czy też uzupełniania pieczątek. Przewoźnicy często robią problem z dostarczeniem oryginalnych dokumentów, co może trwać nawet miesiącami. Powoduje to konieczność dokonywania korekt deklaracji VAT-7 oraz informacji VAT UE. Dlatego też Spółka chciałby ustalić, czy oryginał CMR jest niezbędny dla zastosowania stawki 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadanie kserokopii dokumentu CMR (nie oryginału), czy też kopii dokumentu CMR z pieczątką lecz bez podpisu, czy też z samą kopią podpisu odbiorcy unijnego, przy posiadaniu kopii faktury oraz kwitu wagowego - dowodu przyjęcia ze specyfikacją towaru wystawioną przez odbiorcę, przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy uprawnia do zastosowania stawki 0% w stosunku do dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno kserokopia dokumentu CMR, jak również dokument ze skopiowanym podpisem, czy też samą pieczątką nabywcy unijnego, gdy posiada kopię prawidłowo wystawionej faktury oraz potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia jednoznacznie potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terenie innego państwa członkowskiego niż podatnik. Posiadanie kopii dokumentu CMR, bądź dokumentu, na którym brakuje podpisu, czy też pieczątki odbiorcy przed terminem złożenia deklaracji, nie pozbawia prawa do zastosowania stawki 0% względem dostaw wewnątrzwspólnotowych, przy spełnieniu pozostałych warunków, tzn. posiadania kopii faktury oraz potwierdzenia przyjęcia towaru przez odbiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne oraz zwolnienia od podatku. Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2.

podatnik przed upływem terminu do złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.

kopia faktury,

3.

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy, mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka dokonuje sprzedaży zbóż z terytorium Polski na rynki krajów Unii, wystawiając fakturę, którą wysyła odbiorcy. Towar zabiera przewoźnik z wyznaczonego miejsca, potwierdzając załadunek na swój środek transportu. Dostarcza zboże odbiorcy unijnemu. Dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta przesyła wraz z fakturą za wykonaną usługę. Są to potwierdzenie załadunku towaru, potwierdzenie przyjęcia towaru przez klienta (wewnętrzne dokumenty stosowane przez poszczególne firmy) oraz CMR. Spółka dokonuje dostaw na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podje ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Są to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, kopię faktury w której zawarta jest specyfikacja poszczególnych towarów wraz z wagami towaru, oraz potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę (również z wyspecyfikowanym towarem, numerem rejestacyjnym samochodu dostawcy, datą przyjęcia). W dokumentacji Spółka posiada również historię zamówień, dokumenty dotyczące kosztów przewozu, potwierdzenia zapłat za towar czy korespondencję. Dokument CMR często dostarczany jest jako kserokopia, kopia z odbitym podpisem klienta lub też potwierdzona jedynie pieczątką odbiorcy.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność. W ocenie tut. organu, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii listu przewozowego, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości, np. co do jego autentyczności, przewiduje możliwość złożenia innych dokumentów, wskazujących, iż nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 42 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, że jeżeli ww. dokumenty, którymi dysponuje Spółka w związku ze zrealizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową, potwierdzają - jak stwierdzono we wniosku - dostarczenie towaru do nabywcy unijnego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Spółdzielnię dokumenty - w tym kopie dokumentu CMR - rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być ocenione jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl