ITPP2/443-1244/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług budowlanych (wykończeniowych) - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług budowlanych (wykończeniowych).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 6 lipca 2011 r. została zawarta umowa o dzieło pomiędzy Panem (wykonawcą), a polską spółką akcyjną (zamawiającym) na ułożenie płytek ceramicznych w łazienkach na podłogach i ścianach w modułach - kontenerach. Kontenery te przewożone są do Norwegii, gdzie podlegają scaleniu i zamontowaniu. Po wykonaniu tych czynności tworzą wielorodzinny blok-kwartał, stanowiący nieruchomość. Miejscem wykonywania przez Pana robót jest teren zakładu, w którym wykonywane są moduły drewniane, z materiałów powierzonych przez zamawiającego. Po wykonaniu pewnych ilości modułów, łącznie z wyposażeniem, zostają przetransportowane do Norwegii. Za wykonane usługi, zgodnie z umową, przysługuje wynagrodzenie obliczone na podstawie cen jednostkowych i obmiarów, do których - również zgodnie z umową - doliczony jest należny podatek. Za wykonanie prac w pierwszych trzech modułach wystawił Pan pierwszą częściową fakturę, doliczając podatek w wysokości 23%. Spółka zwróciła Panu fakturę i zażądała wystawienia faktury bez podatku. Podała przepis (art. 28e), na podstawie którego obowiązuje stawka "np", tłumacząc, iż usługa dotyczyła "nieruchomości eksportowej". Wobec powyższego wystawił Pan fakturę bez podatku.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Z jaką stawką podatku winien wystawić Pan fakturę dokumentującą wykonane usługi, biorąc pod uwagę fakt, iż jest Pan podatnikiem VAT, a miejscem wykonania usługi była Polska.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa powinna być opodatkowana podatkiem w wysokości 23%, ponieważ prace były wykonane na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Na potrzeby stosowania regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z art. 28a ust. 1 ustawy, ilekroć jest mowa o podatniku-rozumie się przez to:

Od ogólnej zasady miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków.

Zgodnie z art. 28e ustawy, w przypadku usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Jak wynika z powyższych przepisów, katalog usług związanych z nieruchomościami jest otwarty. W przypadku, gdy usługa może mieć jakikolwiek związek z nieruchomością, należy dokonać analizy tego powiązania w świetle ww. regulacji. W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego na czyją rzecz są wykonywane oraz gdzie mają siedzibę usługodawca i usługobiorca. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

W polskim systemie prawnym definicję nieruchomości określa ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), normując ją w art. 46 § 1, zgodnie z którym nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej, stanowiące odrębny przedmiot własności, jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ze złożonego wniosku wynika, że wykonał Pan na rzecz polskiej spółki usługę polegającą na ułożeniu płytek ceramicznych w łazienkach i kuchniach w modułach (drewnianych kontenerach). Moduły przewożone są do Norwegii i tam podlegają scaleniu i zamontowaniu (powstają wówczas wielorodzinne bloki stanowiące nieruchomości). Prace wykonał Pan z materiałów powierzonych przez zleceniodawcę, w miejscu produkcji modułów, tj. w Polsce.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż skoro wykonywane przez Pana prace, o których mowa we wniosku, dotyczą modułów, z których wznoszone będą budynki mieszkalne przez nabywcę tych prac, to usługi te nie dotyczą nieruchomości (budynku mieszkalnego). W ocenie tut. organu, na etapie wykonywanych przez Pana usług w modułach, trudno mówić o istnieniu ścisłego związku tych prac z konkretną, dającą się zidentyfikować nieruchomością. Zatem przedmiotowe czynności nie mogą stanowić usług związanych z nieruchomościami, do których miałby zastosowanie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

Miejsce świadczenia i opodatkowania przedmiotowej usługi należało zatem ustalić w oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ustawy, wobec czego miejscem tym było terytorium Polski. Jednocześnie przepisy ustawy ani wykonawcze do niej, nie przewidują obniżonej stawki podatku dla usług świadczonych w takich okolicznościach, jak w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.