ITPP2/443-1229b/13/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniach 20 stycznia i 13 lutego 2014 r. (daty wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 20 stycznia i 13 lutego 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". Spółka jest leasingobiorcą trzech samochodów ciężarowych (Fiat Ducato, 2 x Opel Vivaro) oraz samochodu osobowego Audi A4. Przeznaczył wszystkie wymienione pojazdy do wyłącznego przekazania w odpłatne użytkowanie na okres przekraczający 6 miesięcy. W umowie najmu pojazdów ma znaleźć się zapis, że wynajmujący zobowiązuje się oddać w użytkowanie pojazdy z uzupełnionymi płynami eksploatacyjnymi, w tym paliwem, a w przypadku niemożliwości uzupełnienia tychże płynów, wynajmujący zobowiązuje się do zapewnienia środków płatniczych do ich uzupełnienia przez najemcę, lecz w imieniu, na rzecz i koszt wynajmującego. W przypadku tym najemca jest upoważniony i zobowiązany do odebrania w imieniu wynajmującego faktury VAT z widniejącym na niej numerem rejestracyjnym pojazdu. Koszty związane z uzupełnianiem płynów i paliwa będą wkalkulowane w koszt usługi wynajmu, a czynsz miesięczny najmu podwyższony o koszt paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów, jak również koszt rat leasingowych płaconych przez wynajmującego. Wynajmujący wystawi najemcy fakturę VAT za ww. najem, w której zawarte będą koszty najmu pojazdu, paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów oraz rat leasingowych. Działalność gospodarcza w zakresie wynajmu samochodów została rozpoczęta w listopadzie 2013 r.

Spółka zapewnia paliwo do ww. pojazdów w trakcie całego najmu, nie tylko w trakcie oddania ich do użytkowania najemcy. Będzie obciążała najemców kosztami nabycia paliwa w ten sposób, że koszty te będą doliczane do kwoty usługi najmu. O miejscu nabycia paliwa będzie decydowała Spółka, która będzie posiadała uprawnienia do otrzymywania rabatów przy nabyciu paliwa. Najemca będzie decydował o tym, kiedy, jak i w jakim okresie będzie zużyte paliwo. Spółka będzie pośredniczyć we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji dotyczących nabytego paliwa. Dopuszczalna masa całkowita samochodu Fiat Ducato wynosi - 3.300kg, a Opel Vivaro - 2.770. Samochody te spełniają warunek określony w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy, natomiast samochód osobowy Audi A4 nie spełnia żadnego z warunków. Spółka posiada zaświadczenia VAT1. W dowodach rejestracyjnych samochodów Opel Vivaro i Fiat Ducato znajduje się adnotacja VAT1, a w dowodzie dotyczącym Audi A4 nie znajduje się takowa adnotacja. Samochody Opel Vivaro i Fiat Ducato spełniają warunek określony w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy, natomiast samochód osobowy Audi A4 nie spełnia żadnego z warunków. Spółka posiada zaświadczenia VATl. W dowodach rejestracyjnych samochodów Opel Vivaro i Fiat Ducato znajduje się adnotacja VAT1, w dowodzie dotyczącym Audi A4 nie znajduje się takowa andotacja.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od nabywanego paliwa służącego do napędu samochodów w trakcie ich wyłącznego przeznaczenia do oddania w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, na tle wykładni przepisów prawa podatkowego, jak również stanowiska zajętego w doktrynie i judykaturze, przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku od nabytego paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. ww. przepis obowiązywał w następującym brzmieniu "Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4".

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa zostały uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nabycia:

* kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle ust. 4 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Stosownie do ust. 5 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl ust. 8 ww. artykułu, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis art. 88a ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Powyższe kwestie do dnia 31 grudnia 2013 r. były uregulowane w art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

W świetle art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do treści art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". Spółka jest leasingobiorcą trzech samochodów ciężarowych (Fiat Ducato, 2 x Opel Vivaro) oraz samochodu osobowego Audi A4. Przeznaczyła wszystkie wymienione pojazdy do wyłącznego przekazania w odpłatne użytkowanie na okres przekraczający 6 miesięcy. W umowie najmu pojazdów ma znaleźć się zapis, że wynajmujący zobowiązuje się oddać w użytkowanie pojazdy z uzupełnionymi płynami eksploatacyjnymi, w tym paliwem, a w przypadku nie możliwości uzupełnienia tychże płynów, wynajmujący zobowiązuje się do zapewnienia środków płatniczych do ich uzupełnienia przez najemcę, lecz w imieniu, na rzecz i koszt wynajmującego. W przypadku tym najemca jest upoważniony i zobowiązany do odebrania w imieniu wynajmującego faktury VAT z widniejącym na niej numerem rejestracyjnym pojazdu. Koszty związane z uzupełnianiem płynów i paliwa będą wkalkulowane w koszt usługi wynajmu, a czynsz miesięczny najmu podwyższony o koszt paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów, jak również koszt rat leasingowych płaconych przez wynajmującego. Wynajmujący wystawi najemcy fakturę VAT za ww. najem, w której zawarte będą ww. koszty. Działalność gospodarcza w zakresie wynajmu samochodów została rozpoczęta w listopadzie 2013 r. Spółka zapewnia paliwo do ww. pojazdów w trakcie całego najmu, nie tylko w trakcie ich oddania do użytkowania najemcy. Będzie obciążała najemców kosztami nabycia paliwa w ten sposób, że koszty te będą doliczane do kwoty usługi najmu. O miejscu nabycia paliwa będzie decydowała Spółka, która będzie posiadała uprawnienia do otrzymywania rabatów. Najemca będzie decydował o tym, kiedy, jak i w jakim okresie będzie zużyte paliwo. Spółka będzie pośredniczyć we wnoszeniu i rozpatrywaniu reklamacji dotyczących nabytego paliwa. Dopuszczalna masa całkowita samochodu Fiat Ducato wynosi - 3.300 kg, Opel Vivaro - 2.770 kg. Samochody te spełniają warunek określony w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy, natomiast Audi A4 nie spełnia żadnego z warunków. Dla samochodów Opel Vivaro i Fiat Ducato Spółka posiada zaświadczenia VAT1. W ich dowodach rejestracyjnych znajduje się adnotacja VAT1, w dowodzie dotyczącym Audi A4 nie ma takiej adnotacji. Samochody Opel Vivaro i Fiat Ducato spełniają warunek określony w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy, natomiast Audi A4 nie spełnia żadnego z warunków. Dla samochodów Opel Vivaro i Fiat Ducato Spółka posiada zaświadczenia VATl. W ich dowodach rejestracyjnych znajduje się adnotacja VAT1, w przypadku Audi A4 nie ma takiej adnotacji.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy faktury z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. samochodów, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, są wystawiane na Spółkę, o ile - jak wskazała we wniosku - decyduje ona o miejscu jego nabycia, posiada uprawnienia do otrzymywania rabatów oraz będzie pośredniczyć we wnoszeniu i rozpatrywaniu ewentualnych reklamacji, przysługuje/będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur, pod warunkiem, że nie zaistnieją/nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.