ITPP2/443-1229a/13/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z leasingiem samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia płynów do spryskiwaczy i olejów - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z leasingiem samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia płynów do spryskiwaczy i olejów.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". Spółka jest leasingobiorcą trzech samochodów ciężarowych (Fiat Ducato, 2 x Opel Vivaro) oraz samochodu osobowego Audi A4. Planuje przeznaczyć wszystkie wymienione pojazdy do wyłącznego przekazania w odpłatne użytkowanie na okres przekraczający 6 miesięcy. W umowie najmu pojazdów ma znaleźć się zapis, że wynajmujący zobowiązuje się oddać w użytkowanie pojazdy z uzupełnionymi płynami eksploatacyjnymi, w tym paliwem, a w przypadku nie możliwości uzupełnienia tychże płynów, wynajmujący zobowiązuje się do zapewnienia środków płatniczych do ich uzupełnienia przez najemcę, lecz w imieniu, na rzecz i koszt wynajmującego. W przypadku tym najemca jest upoważniony i zobowiązany do odebrania w imieniu wynajmującego faktury VAT z widniejącym na niej numerem rejestracyjnym pojazdu. Koszty związane z uzupełnianiem płynów i paliwa będą wkalkulowane w koszt usługi wynajmu, a czynsz miesięczny najmu podwyższony o koszt paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów, jak również koszt rat leasingowych płaconych przez wynajmującego. Wynajmujący wystawi najemcy fakturę VAT za ww. najem, w której zawarte będą koszty najmu pojazdu, paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów oraz rat leasingowych.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od rat leasingowych wyżej wymienionych pojazdów oraz od nabywanych płynów do spryskiwaczy i olejów w trakcie ich wyłącznego przeznaczenia na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, na tle wykładni przepisów prawa podatkowego, jak również stanowiska zajętego w doktrynie i judykaturze, przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku zarówno od nabytych płynów do spryskiwaczy i olejów, jak również od kosztów nabycia (rat leasingowych) pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. ww. przepis obowiązywał w następującym brzmieniu "Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4".

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lub leasingu samochodów zostały uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nabycia:

* kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei ust. 3 tego artykułu stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

W myśl ust. 8 ww. artykułu, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Powyższe kwestie do dnia 31 grudnia 2013 r. były uregulowane w art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl ust. 2 pkt 7 lit. b powyższego artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do treści art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia lub korzysta na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze z samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Powyższe ograniczenie nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest m.in. wynajem pojazdów art. 86a ust. 3 tej ustawy odpowiednio art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej>.

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody muszą być przeznaczone na ten cel.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (...)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Nie wystarczy w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszą temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie samochodów w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. "Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek". Spółka jest leasingobiorcą trzech samochodów ciężarowych (Fiat Ducato, 2 x Opel Vivaro) oraz samochodu osobowego Audi A4. Planuje przeznaczyć wszystkie wymienione pojazdy do wyłącznego przekazania w odpłatne użytkowanie na okres przekraczający 6 miesięcy. W umowie najmu pojazdów ma znaleźć się zapis, że wynajmujący zobowiązuje się oddać w użytkowanie pojazdy z uzupełnionymi płynami eksploatacyjnymi, w tym paliwem, a w przypadku nie możliwości uzupełnienia tychże płynów, wynajmujący zobowiązuje się do zapewnienia środków płatniczych do ich uzupełnienia przez najemcę, lecz w imieniu, na rzecz i koszt wynajmującego. W przypadku tym najemca jest upoważniony i zobowiązany do odebrania w imieniu wynajmującego faktury VAT z widniejącym na niej numerem rejestracyjnym pojazdu. Koszty związane z uzupełnianiem płynów i paliwa będą wkalkulowane w koszt usługi wynajmu, a czynsz miesięczny najmu podwyższony o koszt paliwa, płynów do spryskiwaczy, olejów, jak również koszt rat leasingowych płaconych przez wynajmującego. Wynajmujący wystawi najemcy fakturę VAT za ww. najem, w której zawarte będą ww. koszty.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wynika z treści wniosku - ww. samochody będą przeznaczone do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, to w okresie przeznaczenia ich na ten cel, Spółce - na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe, a także nabycie olejów i płynów do spryskiwaczy, o ile nie zaistnieją ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że w kwestii prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu ww. samochodów zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.