ITPP2/443-1227/11/EB - VAT w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) uzupełnionym w dniu 19 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 września 2011 r. został złożony wniosek uzupełnionym w dniu 19 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 sierpnia 2010 r. w drodze licytacji komorniczej dokonała Pani sprzedży następujących nieruchomości:

Wskazane nieruchomości zostały nabyte przez dłużnika (Spółkę) w 2006 r. od syndyka masy upadłości. Syndyk dokonał sprzedaży nieruchomości jako przedsiębiorstwa i nie odprowdził podatku od towarów i usług. Wnioskiem z dnia 23 listopada 2005 r. syndyk zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisw prawa podatkowego w zakresie opodatkowania sprzedaży tych nieruchomości. Naczelnik uznał, iż stanowisko syndyka jest prawidłowe oraz że dokonana przez niego sprzedaż nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i suług. Nieruchomości nabyte przez spółkę od syndyka nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Społka nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków usytuowanyh na gruncie i dokonała częściowej rozbiórki istniejacych budynków.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do następującej kwestii.

Czy sprzedaż wskazanych nieruchomości, dokonana przez komornika sądowego jest objęta podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych wyżej nieruchomości dokonana w drodze egzekucji zwolniona jest od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2010 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste

Przez dostawę towarów rozumie się także zbycie prawa użytkowania wieczystego (ust. 1 pkt 7 tegoż artykułu).

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 powołanej ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowana jest dostawa tylko tych, które są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 ust. 14 ww. ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

W myśl ust. 1 pkt 10a ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Stosownie do ust. 7a ww. artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i sług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści wniosku wynika, iż w 2010 r. została dokonana sprzedaż licytacyjna 3 nieruchomości gruntowych. Na pierwszej z działek znajdował się obiekt przemysłowy, który w dniu sprzedaży nie stanowił budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Na dwóch pozostałych działkach, których dłużnik (spółka) był użytkownikiem wieczystym, znajdował się budynk administracyjny i remiza (działka nr 39) oraz budynek portierni i administracyjny (działka o powierzchni 3,8779 ha). Wskazane nieruchomości zostały nabyte przez spółkę w 2006 r. od syndyka masy upadłości (transakcja zbycia całego przedsiębiorstwa), bez kwoty podatku od towarów i usług. Nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. budynków. Dokonała częściowej rozbiórki istniejacych budynków.

Mając powyższe na uwadze oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż sprzedaż budynków administracyjnego i portierni posadowionych na działce nr 39 oraz budynków administracyjnego i remizy, posadowionych na działce o powierzchni 3,8779 ha, z uwagi na fakt, iż - jak wynika z treści wniosku - nie doszło do ich pierwszego zasiedlenia, nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zbycie przedmiotowych budynków objęte było natomiast zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem w odniesieniu do nich nie przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie poniósł wydatków na ich ulepszenie. W konsekwencji również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, na których posadowione są przedmiotowe budynki, objęta była zwolnieniem od podatku. Bez znaczenia dla oceny powyższej kwestii pozostaje przyjęty przez rzeczoznawcę sposób wyceny przedmiotach budynków oraz fakt, że ze względu na zużycie techniczno-funkcjonalne nie przedstawiają one wartości rynkowej.

Natomiast zbycie obiektu magazynowego posadowionego na działce nr 11/1, skoro - jak wynika z treści wniosku - w chwili sprzedaży nie stanowił budynku w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, nie mogło korzystać ze zwolnieniem od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ani na podstawie ust. 1 pkt 10a tego artykułu. W konsekwencji przedmiotem dostawy był grunt niezabudowany mający charakter budowlany, wobec czego - wbrew Pani twierdzeniu - jego dostawa podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń