ITPP2/443-1168/11/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 18 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 14 listopada 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności ustanowienia odrębnej własności lokali oraz stawki podatku obowiązującej dla zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, związanego z tymi lokalami - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czynności ustanowienia odrębnej własności lokali oraz stawki podatku obowiązującej dla zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, związanego z tymi lokalami.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 1966-1984 Spółdzielnia wybudowała pawilony handlowe. W związku z ich budową Spółdzielnia nie obniżyła podatku należnego o podatek naliczony. Budowa lokali finansowana była kredytem bankowym, który zaciągnęła Spółdzielnia. Jeden z najemców lokali użytkowych do czerwca 1991 r. dokonał spłaty części kredytu przypadającego na wynajmowane przez niego lokale, na rachunek bankowy Spółdzielni.

Po dokonaniu spłaty najemca domagał się od Spółdzielni ustanowienia własnościowych praw do lokali użytkowych. Spółdzielnia nie uznawała roszczeń najemcy i do chwili obecnej nie ustanowiła spółdzielczego prawa własności do tych lokali. W roku 2009 najemca wystąpił do sądu z powództwem o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o zabezpieczeniu roszczeń najemcy poprzez wpisanie do księgi wieczystej ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu o ustanowienie odrębnej własności lokali użytkowych. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że Wnioskodawczyni (najemca lokali) złożyła wniosek o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych, wraz z wnioskiem o zabezpieczenie roszczenia poprzez wpisanie w księgach wieczystych prowadzonych dla nieruchomości objętych wnioskiem, ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółdzielnią zostały zawarte umowy najmu lokali użytkowych. Pismem z dnia 25 czerwca 2001 r. Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o przeniesienie własności lokali użytkowych objętych wnioskiem, co jednak pomimo wieloletniej korespondencji pomiędzy stronami, jak również porozumienia zawartego w dniu 8 grudnia 2003 r., nie nastąpiło. Ostatecznie Spółdzielnia odmówiła przeniesienia własności lokali użytkowych, przyjmując, że Wnioskodawczyni nie wykazała poniesienia całkowitych kosztów budowy tych lokali, co jest jednym z warunków wynikających z art. 39 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

W dnia 21 czerwca 2011 r. strony sporu zawarły porozumienie, które będzie podstawą do zawarcia ugody sądowej. Zgodnie z treścią porozumienia, Spółdzielnia uznaje roszczenia najemcy do ustanowienia i przeniesienia odrębnej własności lokali użytkowych, pod warunkiem zapłaty przez najemcę za prawo wieczystego użytkowania gruntu związanego z tymi lokalami. Wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu została wyceniona przez rzeczoznawcę. Ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych będzie nieodpłatne, gdyż Spółdzielnia uznaje, iż najemca pokrył w całości koszty budowy wynajmowanych lokali. Nieruchomości gruntowe związane z powyższymi lokalami znajdują się w wieczystym użytkowaniu Spółdzielni, która z tego tytułu dokonuje opłat do Urzędu Miasta. Ww. najemca lokali użytkowych jest jednocześnie członkiem Spółdzielni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych wybudowanych w latach 1966-1984, których koszty budowy w całości poniósł najemca tych lokali, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

Do przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są powyższe lokale, Spółdzielnia powinna naliczyć podatek od towarów i usług w stawce podstawowej, przyjmując za podstawę opodatkowania kwotę należną Spółdzielni, zgodnie z wyceną biegłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(...)

Według art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle ust. 5 ww. artykułu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że w latach 1966-1984 Spółdzielnia wybudowała pawilony handlowe. W związku z ich budową Spółdzielnia nie obniżyła podatku należnego o podatek naliczony. Budowa lokali finansowana była kredytem bankowym, który zaciągnęła Spółdzielnia. Jeden z najemców lokali użytkowych do czerwca 1991 r. dokonał spłaty części kredytu przypadającego na wynajmowane przez niego lokale na rachunek bankowy Spółdzielni. Po dokonaniu spłaty najemca domagał się ustanowienia własnościowych praw do lokali użytkowych. Spółdzielnia nie uznawała roszczeń najemcy i do chwili obecnej nie ustanowiła spółdzielczych własnościowych praw do tych lokali. W 2009 r. najemca wystąpił do sądu z powództwem o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych. W dnia 21 czerwca 2011 r. strony sporu zawarły porozumienie, które będzie podstawą do zawarcia ugody sądowej. Zgodnie z jego treścią, Spółdzielnia uznaje roszczenia najemcy do ustanowienia i przeniesienia odrębnej własności lokali użytkowych, pod warunkiem zapłaty przez najemcę za prawo wieczystego użytkowania gruntu związanego z tymi lokalami. Wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu została wyceniona przez rzeczoznawcę. Ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych będzie nieodpłatne, gdyż Spółdzielnia uznaje, iż najemca pokrył w całości koszty budowy wynajmowanych lokali. Nieruchomości gruntowe związane z powyższymi lokalami znajdują się w wieczystym użytkowaniu Spółdzielni. Ww. najemca lokali użytkowych jest jednocześnie członkiem Spółdzielni.

Na tym tle Spółdzielnia powzięła wątpliwość dotyczącą opodatkowania ustanowienia odrębnej własności lokali oraz stawki podatku obowiązującej do zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym te lokale się znajdują.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych regulacji potwierdzić należy pogląd Spółdzielni, że w tej konkretnej sytuacji, ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności lokali użytkowych, o których mowa we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest podstawy opodatkowania.

W konsekwencji - jak słusznie zauważyła Spółdzielnia - do przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są powyższe lokale powinna naliczyć podatek od towarów i usług w stawce podstawowej (aktualnie stawka ta wynosi 23%), przyjmując za podstawę opodatkowania kwotę należną Spółdzielni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.