ITPP2/443-1167/14/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 26 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży kart upominkowych - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży kart upominkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i świadczy usługi w zakresie edukacji (85.59.B - Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane), polegające na organizacji m.in. warsztatów i szkoleń kulinarnych. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty sprzedażowej Wnioskodawca wprowadził sprzedaż kart upominkowych (tzw. voucherów), tj. dokumentów opatrzonych unikalnym kodem, o określonym nominale i terminie ważności, uprawniających klientów do bezgotówkowego skorzystania z oferowanych usług. Otrzymanie karty upominkowej następuje w zamian za przekazanie środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy w kwocie stanowiącej jej równowartość. W chwili wydania vouchera strony nie wiedzą, czy i na jakie szkolenie klient się zapisze i czy w związku z tym dokona płatności posiadanym voucherem. Zgodnie z regulaminem, vouchery są jednorazowe, a termin ich realizacji wynosi 4 miesiące od momentu zakupu. W przypadku, gdy termin ważności vouchera mija, klient nie otrzymuje za niego zwrotu gotówki. Jeżeli wartość nominalna voucherów przekracza wartość nabytych usług, różnica nie jest zwracana, ani w żaden inny sposób refundowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułusprzedaży vouchera - czy jest to moment odpłatnego wydania karty, czy data wykonania usługi przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży vouchera powstaje nie w chwili odpłatnego przekazania karty klientowi, lecz w momencie wykonania usługi na rzecz klienta.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ww. ustawy stwierdzono, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Towarami natomiast - zgodnie z definicją obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011 r. zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do wyżej wymienionych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność odpłatnego przekazania vouchera nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie stanowi dostawy towaru, jak również świadczenia usługi. Pomimo, że voucher jest przedmiotem sprzedaży nie mieści się także w definicji towaru. Voucher stanowi bowiem rodzaj środka płatniczego lub znaku legitymizacyjnego, za który zwyczajowo nabywa się towary lub usługi. Nie jest świadczeniem samym w sobie, lecz dokumentem stwierdzającym obowiązek spełnienia świadczenia na rzecz jego posiadacza (uprawnia do otrzymania świadczenia w oznaczonym terminie).

Jeżeli klient skorzysta z przyznanego mu uprawnienia, a zatem dojdzie do wykorzystania karty w "przysługującym jej" okresie realizacji, zaistniałe świadczenie będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, a więc zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 8 ww. ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Wpłata środków pieniężnych z tytułu nabycia vouchera nie stanowi zaliczki w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabywca nie płaci za z góry ustaloną usługę. Przyszła transakcja nie jest skonkretyzowana, jej wartość może być równa lub niższa od wartości karty, a przy tym nie jest nawet pewne czy dojdzie do jej realizacji (możliwość przedawnienia vouchera).

W związku z powyższym, opodatkowaniu VAT nie podlega otrzymana kwota związana z nabyciem karty, jak również sytuacja, gdy voucher nie zostaje zrealizowany w wymaganym terminie. Prawidłowość powyższych argumentów jest konsekwentnie potwierdzana przez organy interpretacyjne. I tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2011 r. (sygn. IBPP2/443-717/11/WN) uznał, iż "czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, iż dotyczy to również sytuacji, gdy karta podarunkowa nie zostaje zrealizowana w wymaganym terminie i traci swoją moc z uwagi na upływ terminu na który została wydana".

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2011 r. (IPPP2/443-913/10-4/JW) wskazał, iż "bon towarowy, nazwany w przedmiotowej sprawie przez Spółkę voucherem, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem jest jedynie dokumentem uprawniającym do nabycia towarów lub usług (...). Sprzedaży bonów (voucherów), ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Zatem czynności sprzedaży ww. voucherów nie można utożsamiać z dostawą towarów czy też świadczeniem usług, wobec czego nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Analogiczny pogląd można znaleźć m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 września 2011 r. (sygn. ITPP1/443-803/11/BK) oraz z dnia 23 kwietnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-106/12/TS).

Reasumując, czynność sprzedaży ww. voucherów nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Dopiero realizacja vouchera, czyli świadczenie usługi na rzecz klienta, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy - powstanie z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.