ITPP2/443-1157/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 17 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 listopada 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2011 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 2 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła na podstawie umów sprzedaży z dnia 28 grudnia 1991 r. oraz z dnia 2 czerwca 1997 r. nieruchomości gruntowe niezabudowane. Powyższe zakupy nie były dokumentowane fakturami VAT. Ww. nieruchomości sąsiadują ze sobą, przy czym dwie są przedmiotem prawa własności, natomiast jedna jest przedmiotem prawa użytkowania wieczystego.

Ww. grunty zostały zabudowane przez Spółkę budynkiem magazynowo-produkcyjnym oraz wiatą magazynową, które tworzą funkcjonalną całość. Budynek magazynowo-produkcyjny składa się z trzech połączonych ze sobą części wybudowanych kolejno w 1991 r., 1995 r. i 1998 r., natomiast oddanie do użytku poszczególnych części budynku odbyło się odpowiednio w 1993 r. (w dniu 30 marca 1994 r. przyjęcie na stan, jako środek trwały), 1995 r. i 1999 r. Spółka nie jest w stanie określić, czy w stosunku do części hali magazynowo-produkcyjnej, oddanej do użytku w 1993 r. przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie posiada dokumentów księgowych z tamtego okresu. W związku z rozbudową ww. hali w latach 1995 i 1999 Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Podobne prawo przysługiwało również w związku z budową wiaty, która zgodnie z oświadczeniem Spółki, jest budynkiem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 prawo budowlane (trwale związana z gruntem, posiada żelbetowe fundamenty, na które przenoszone są obciążenia przez szkieletową konstrukcję stalową). Hala magazynowo-produkcyjna znajduje się na działkach nr 38/10, 39/5, 40/10 oraz 40/16, natomiast wiata na działce nr 40/10.

Spółka ulepszała ww. budynki w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Część hali magazynowo-produkcyjnej, oddana do użytku w 1999 r., w której znajduje się magazyn, była ulepszana pięciokrotnie:

Wiata była ulepszana dwukrotnie w latach 1998 i 1999. Pierwsze ulepszenie miało wartość 14% w stosunku do wartości początkowej obiektu, drugie ulepszenie miało wartość 51% w stosunku do wartości początkowej obiektu.

Część hali magazynowo-produkcyjnej o powierzchni ok. 4.000 m#178; dzierżawiona jest przez jeden podmiot (umowa dzierżawy zawarta jest na czas oznaczony, tj. od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.). Natomiast pozostała część hali o powierzchni ok. 600 m#178; dzierżawiona jest przez drugi podmiot (umowa dzierżawy zawarta jest na czas oznaczony, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, o których mowa we wniosku, wraz ze znajdującymi się na nich budynkiem magazynowo-produkcyjnym oraz wiatą, zwolnione będę od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie prawa własności opisanych we wniosku nieruchomości jest zwolnione od podatku od towarów i usług z uwagi na spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wiata oraz kolejno wybudowane części budynku magazynowo-produkcyjnego były oddawane do użytku w 1993 r., 1995 r. i 1999 r., co oznacza, że minęły już dwa lata od pierwszego zasiedlenia. Natomiast zbycie prawa użytkowania wieczystego - w opinii Spółki - jest zwolnione od podatku z uwagi na brzmienie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż tego prawa odbywa się wraz z dostawą budynków trwale z gruntem związanych, które to budynki są jednocześnie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Podstawą opodatkowania - w myśl art. 29 ust. 1 ustawy - jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego (...).

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, zgodnie z ust. 5 ww. artykułu, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli byt prawny budynków (budowli) w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 wskazanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanego przepisu wynika, iż aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowo wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Stosownie do treści ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W myśl ust. 1 pkt 7a powołanego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniach 28 grudnia 1991 r. oraz 2 czerwca 1997 r. Spółka nabyła nieruchomości gruntowe niezabudowane. Ww. nieruchomości sąsiadują ze sobą, przy czym dwie są przedmiotem prawa własności, natomiast jedna jest przedmiotem prawa użytkowania wieczystego. Zostały one zabudowane przez Spółkę budynkiem magazynowo-produkcyjnym oraz wiatą magazynową. Budynek magazynowo-produkcyjny składa się z trzech połączonych ze sobą części wybudowanych kolejno w 1991 r., 1995 r. i 1998 r. (oddanie do użytku poszczególnych części budynku odbyło się odpowiednio w 1993 r., 1995 r. i 1999 r. Spółka nie jest w stanie określić, czy w stosunku do części hali magazynowo-produkcyjnej, oddanej do użytku w 1993 r. przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z rozbudową ww. hali w latach 1995 i 1999 Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Podobne prawo przysługiwało również w związku z budową wiaty, która zgodnie z oświadczeniem Spółki jest budynkiem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 prawo budowlane. Hala magazynowo-produkcyjna znajduje się na działkach nr 38/10, 39/5, 40/10 oraz 40/16, natomiast wiata na działce nr 40/10. Spółka ulepszała ww. budynki - w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Część hali magazynowo-produkcyjnej, oddana do użytku w 1999 r., w której znajduje się magazyn, była ulepszana pięciokrotnie, przy czym ulepszenia te nie przekroczyły 30% wartości początkowej obiektu. Wiata była ulepszana dwukrotnie w latach 1998 i 1999. Pierwsze ulepszenie miało wartość 14% w stosunku do wartości początkowej obiektu, drugie ulepszenie miało wartość 51% w stosunku do wartości początkowej obiektu.

Część hali magazynowo-produkcyjnej o powierzchni ok. 4.000 m ² dzierżawiona jest przez jeden podmiot (umowa dzierżawy zawarta jest na czas oznaczony, tj. od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.). Natomiast pozostała część hali o powierzchni ok. 600 m ^2, dzierżawiona jest przez drugi podmiot (umowa dzierżawy zawarta jest na czas oznaczony, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa opisanego we wniosku budynku magazynowo-produkcyjnego będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile nastąpi co najmniej 2 lata od dnia jego pierwszego zasiedlenia (dzierżawy), a budynek nie będzie ulepszany lub będzie ulepszany, ale wydatki poniesione na jego ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, będą stanowić mniej niż 30% wartości początkowej. Jeżeli dostawa ww. budynku nastąpi wcześniej, sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, ponieważ w stosunku do tego budynku Spółce nie przysługiwało prawo od odliczenia podatku naliczonego, a od ostatniego istotnego ulepszenia (rozbudowy) upłynęło co najmniej 5 lat, w którym to czasie wykorzystywany był przez Spółkę do czynności opodatkowanych. Natomiast dostawa wiaty opisanej we wniosku nie będzie zwolniona od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, ani na podstawie ust. 1 pkt 10a tego artykułu, ponieważ z treści wniosku nie wynika, aby nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a w stosunku do tego obiektu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym dostawa ta będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

W związku z powyższym zwolniona od podatku będzie dostawa gruntów (działki nr 38/10 i 40/16) oraz przeniesie prawa użytkowania wieczystego gruntu (działka nr 39/5), na których znajduje się przedmiotowy budynek. Natomiast dostawa działki nr 40/10 będzie zwolniona w tej części w jakiej związana jest z budynkiem opisanym we wniosku, natomiast w części związanej z wiatą będzie opodatkowana stawką 23%.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje zawarte we wniosku, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.