ITPP2/443-1136/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług polegających na opracowaniu dokumentacji z zakresu technicznej likwidacji szkód oraz usług likwidacji szkód i opracowania dokumentacji technicznej odsprzedawanych ubezpieczycielowi, nabytych uprzednio od podmiotów trzecich - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług polegających na opracowaniu dokumentacji z zakresu technicznej likwidacji szkód oraz usług likwidacji szkód i opracowania dokumentacji technicznej odsprzedawanych ubezpieczycielowi, nabytych uprzednio od podmiotów trzecich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (PKD 66.21.Z) oraz wykonuje inne czynności pomocnicze do ubezpieczeń związane z procesem likwidacji szkód. Spółka zawarła z zakładem ubezpieczeń umowę o świadczeniu usług rzeczoznawczych w procesie likwidacji szkód. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług m.in. w zakresie:

* ustalenia okoliczności zdarzenia losowego, w tym przyczyny powstania szkody,

* sporządzenia oceny technicznej uszkodzonego pojazdu,

* dokonania weryfikacji zakresu uszkodzeń w odniesieniu do okoliczności zdarzenia losowego,

* zgromadzenia dokumentacji w formie zdjęć wykonanych techniką cyfrową obejmującej: prawo jazdy i dowód osobisty uczestnika zdarzenia losowego, dowód rejestracyjny uszkodzonego pojazdu, świadectwo kwalifikacji kierowcy, dokument zgłoszenia szkody, oświadczenie sprawcy, zgromadzenia innych oświadczeń uczestników zdarzenia losowego na temat okoliczności jego zajścia,

* wykonania pomiarów głębokości rzeźby bieżnika opon uszkodzonego pojazdu,

* przekazania poszkodowanemu do wypełnienia i odebranie wypełnionego formularza zgłoszenia szkody wraz z załącznikami według wzorów załączonych do umowy z zakładem ubezpieczeń,

* wykonania kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu,

* wykonania innych niezbędnych działań do prawidłowego ustalenia przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych.

Umowa z zakładem ubezpieczeń przewiduje, że czynności określone jako przedmiot umowy, Spółka będzie wykonywać przy pomocy swoich pracowników i współpracowników. Załącznikiem do umowy jest pełnomocnictwo udzielone Spółce przez zakład ubezpieczeń do wykonywania w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela czynności w zakresie obsługi likwidacyjnej szkód komunikacyjnych. Pełnomocnictwo nie przewiduje prawa do udzielania dalszych pełnomocnictw. Korzystając z usług zewnętrznych rzeczoznawców, jako podwykonawców, Spółka zawarła umowy o dzieło (z osobami fizycznymi posiadającymi kwalifikacje do wykonywania czynności rzeczoznawcy samochodowego, prowadzącymi działalność gospodarczą w przedmiocie świadczenia usług rzeczoznawczych oraz z osobami nie prowadzącymi działalności gospodarczej). W ramach ww. umów Spółka zobowiązuje rzeczoznawców do wykonania oględzin uszkodzonego pojazdu i sporządzenia określonej dokumentacji w zakresie wstępnej technicznej likwidacji szkody w pojeździe, w zakresie pokrywającym się z zakresem określonym w umowie zawartej z zakładem ubezpieczeń. Czynności te będą wykonywane przez rzeczoznawców każdorazowo na podstawie indywidualnych, sukcesywnie przekazywanych wskazań Spółki. Umowy o dzieło z rzeczoznawcami zostały zawarte na okres 12 miesięcy i przewidują, iż wykonują oni obowiązki wynikające z umowy osobiście z użyciem sprzętu będącego ich własnością na wydzielonym przez strony obszarze Polski. Rzeczoznawcy będą otrzymywali wynagrodzenie każdorazowo po przekazaniu dokumentacji szkody i zweryfikowaniu przez Spółkę prawidłowości jej wykonania. Stawka dla rzeczoznawców jest zróżnicowana w zależności od zakresu wykonanej pracy i obejmuje wariant z oceną techniczną pojazdu (opis uszkodzeń wraz z kwalifikacją części oraz dokumentacją fotograficzną) lub wariant z oceną techniczną, przygotowaną jak kalkulacja "A." (kwalifikacja operacji, nazwy części), ale bez przeliczenia końcowego. W przypadku rozliczeń Spółki z zakładem ubezpieczeń nie ma zróżnicowania stawek w zależności od rodzaju wykonanej dokumentacji - umowa przewiduje jedną stawkę za jednostkową szkodę. Rozliczenie Spółki z ubezpieczycielem następuje niezależnie od rozliczeń z poszczególnymi rzeczoznawcami. Umowa pomiędzy Spółką a zakładem ubezpieczeń oraz umowy pomiędzy Spółką a poszczególnymi rzeczoznawcami, nie wprowadzają żadnego podziału na czynności wykonywane osobiście przez Spółkę oraz na czynności wykonywane przez rzeczoznawców na rzecz Spółki. Spółka może bowiem wykonywać dokumentację i oględziny pojazdów zarówno samodzielnie - działając jako pełnomocnik zakładu ubezpieczeń, jak i zlecać wykonanie tych samych usług podmiotom zewnętrznym. W przypadku zlecenia, rzeczoznawcy działają w imieniu i na rzecz Spółki, mając stosowne upoważnienie. Zgodnie z umową zawartą z zakładem ubezpieczeń, Spółka ponosi odpowiedzialność wobec ubezpieczyciela za szkody jakie zakład ubezpieczeń poniesie w związku z nieterminowym lub nienależytym wykonaniem czynności objętych umową. Zlecając wykonanie dokumentacji technicznej do szkody i przeprowadzenie oględzin pojazdu, Spółka nie jest jedynie podmiotem pośredniczącym między rzeczoznawcami a zakładem ubezpieczeń, tym bardziej że działają oni w Jej imieniu i na Jej rzecz. Zanim dokumentacja wykonana przez rzeczoznawców zostanie przekazana do ubezpieczyciela, jest ona poddawana weryfikacji przez Spółkę pod względem prawidłowości i rzetelności oraz spełniania procedury świadczenia usług określonej w umowie. Dopiero po dokonaniu tych czynności weryfikacyjnych, dokumentacja szkodowa jest przekazywana zakładowi ubezpieczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa w postaci wykonania dokumentacji technicznej związanej z likwidacją szkody w pojeździe podlega zwolnieniu przedmiotowemu określonemu w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, z uwagi na powiązanie z usługą ubezpieczeniową (stanowiąc jej niezbędny element w procesie wypłaty odszkodowania). W ocenie Spółki, wykonywane przez nią i podwykonawców usługi z zakresu likwidacji szkód stanowią niezbędny element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w powyższym artykule i stanowi urzeczywistnienie ochrony ubezpieczeniowej wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia. Wskazała, że skoro zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej, niektóre czynności ubezpieczeniowe mogą być zlecane podmiotom zewnętrznym nie będącym ubezpieczycielami, to nieuzasadnionym byłoby zróżnicowanie stawki podatku od towarów i usług i ograniczanie zwolnienia od podatku w zależności od podmiotu świadczącego daną usługę ubezpieczeniową, tym bardziej że zwolnienie określone w ww. przepisie ma charakter zwolnienia przedmiotowego, a nie podmiotowego. Odmienna wykładnia tego przepisu pozostawałby w sprzeczności z art. 135 pkt 1 lit. a) VI Dyrektywy VAT.

Po powołaniu treści art. 3 ust. 1, ust. 3 pkt 1, ust. 4 pkt 1 i 2, ust. 5, ust. 6, ust. 9 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, Spółka wskazała, że z punktu widzenia relacji z ubezpieczycielem będzie działała w jego imieniu i na jego rzecz, czego potwierdzeniem jest udzielone Jej pełnomocnictwo. Zauważyła, że umowa z ubezpieczycielem zezwala na realizowanie przedmiotu umowy przy pomocy zarówno pracowników, jak i podwykonawców (współpracowników), którzy będą działali w imieniu Spółki na podstawie upoważnienia. Rzeczoznawca będzie więc działał w imieniu Spółki, a nie zakładu ubezpieczeń, co wskazuje, iż Spółka uczestniczy w cywilnoprawnej umowie dotyczącej dokonywania czynności w zakresie technicznej likwidacji szkód i obsługi likwidacyjnej szkód, a jednocześnie jest podmiotem podzlecającym ich wykonanie osobom trzecim. Rzeczoznawcy, nie posiadając pełnomocnictwa substytucyjnego udzielonego przez Spółkę, nie będą działali w imieniu zakładu ubezpieczeń, ale na rachunek Spółki. Wobec powyższego, zdaniem Spółki, usługi likwidacji szkody wykonywane przez inne niż zakład ubezpieczeń podmioty mieszczą się w czynnościach ubezpieczeniowych wymienionych w art. 3 ust. 5 pkt 1-2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług lub art. 43 ust. 13 w związku z ust. 1 pkt 37. Spółka nadmieniła, że dalsze odsprzedawanie dokumentacji szkody odbywa się po analizie i weryfikacji przekazanej przez rzeczoznawcę dokumentacji w zakresie prawidłowości i zgodności z procedurą dokonywania oględzin i sporządzania dokumentacji szkody. Powołując treść art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdziła, że jeśli nabywa od rzeczoznawców (podwykonawców) usługi polegające na sporządzeniu dokumentacji technicznej likwidacji szkody, a następnie je odsprzedaje ubezpieczycielowi, to jest to konstrukcja "komisu usług", która stanowi implementację art. 28 Dyrektywy 112. Wskazała, że wprawdzie stawka obowiązująca przy odsprzedaży usług ubezpieczycielowi w ramach "komisu usług" nie jest taka sama, jak stawka za usługę wykonaną przez rzeczoznawcę, jednakże z przepisu tego nie wynika, aby miało to wpływ na określenie charakteru stosunku prawnego i konsekwencje podatkowe dla Spółki.

Końcowo Spółka stwierdziła, że ograniczenie zwolnienia od podatku w zakresie likwidacji szkód tylko do usług świadczonych przez zakłady ubezpieczeń pozostawałoby w sprzeczności z intencją ustawodawcy rozszerzania kręgu podmiotów, którym mogą być zlecane niektóre czynności ubezpieczeniowe w ramach outsourcingu, co przewiduje art. 3 ust. 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Treść ust. 2a ww. artykułu wskazuje, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Podkreślić należy, iż stosownie do art. 1 pkt 8 lit. a) nowelizacji z dnia 29 października 2010 r., uchyla się - z dniem 1 stycznia 2011 r. - art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dodaje pkt 17-41 oraz ust. 13-20. Tym samym załącznik nr 4 do ustawy, który zawierał wykaz usług zwolnionych od podatku poprzez ich odwołanie do odpowiedniego symbolu PKWiU, został zastąpiony przez ustawodawcę ujęciem opisowym, którego zakres określono wykorzystując przepisy prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Na podstawie ust. 13 ww. artykułu, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle ust. 14 powołanego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści ust. 15 tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Przepisy unijne również zawierają regulacje odnoszące się do usług ubezpieczeniowych.

W świetle art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa, jak również ustawa o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji usług ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych do nich, świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-8/01 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Taksatorrigen, istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym. W ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną m.in. z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat oraz wykonuje inne czynności pomocnicze do ubezpieczeń związane z procesem likwidacji szkód. Zawarła z zakładem ubezpieczeń umowę o świadczeniu usług rzeczoznawczych w procesie likwidacji szkód, na podstawie udzielonego Spółce pełnomocnictwa do wykonywania czynności w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela. Umowa przewiduje, że czynności w niej określone Spółka będzie wykonywać przy pomocy swoich pracowników i podwykonawców. Spółka zawarła umowy o dzieło z osobami fizycznymi posiadającymi kwalifikacje do wykonywania czynności rzeczoznawcy samochodowego, prowadzącymi działalność gospodarczą w przedmiocie świadczenia usług rzeczoznawczych oraz z osobami nie prowadzącymi działalności gospodarczej. W ramach tych umów Spółka zobowiązuje rzeczoznawców do wykonania oględzin uszkodzonego pojazdu i sporządzenia określonej dokumentacji w zakresie wstępnej technicznej likwidacji szkody w pojeździe, w zakresie pokrywającym się z zakresem określonym w umowie zawartej z zakładem ubezpieczeń. Rzeczoznawcy będą otrzymywali wynagrodzenie każdorazowo po przekazaniu dokumentacji szkody i zweryfikowaniu przez Spółkę prawidłowości jej wykonania. Stawka dla rzeczoznawców jest zróżnicowana w zależności od zakresu wykonanej pracy. Natomiast w przypadku rozliczeń Spółki z zakładem ubezpieczeń umowa przewiduje jedną stawkę za jednostkową szkodę. Rozliczenie Spółki z ubezpieczycielem następuje niezależnie od rozliczeń z poszczególnymi rzeczoznawcami. Umowa pomiędzy Spółką a zakładem ubezpieczeń oraz umowy pomiędzy Spółką a poszczególnymi rzeczoznawcami, nie wprowadzają żadnego podziału na czynności wykonywane osobiście przez Spółkę oraz na czynności wykonywane przez rzeczoznawców na rzecz Spółki. Rzeczoznawcy działają w imieniu i na rzecz Spółki, mając stosowne upoważnienie. Zgodnie z umową zawartą z zakładem ubezpieczeń, Spółka ponosi odpowiedzialność wobec ubezpieczyciela za szkody jakie zakład ubezpieczeń poniesie w związku z nieterminowym lub nienależytym wykonaniem czynności objętych umową. Zlecając wykonanie dokumentacji technicznej do szkody i przeprowadzenie oględzin pojazdu, Spółka nie jest podmiotem pośredniczącym między rzeczoznawcami a zakładem ubezpieczeń - działają oni w Jej imieniu i na Jej rzecz.

Przedmiotowa kwestia sprowadza się do oceny, czy świadczone przez Spółkę usługi stanowią usługi ubezpieczeniowe oraz czy można je uznać za element usługi ubezpieczeniowej, stanowiący odrębną całość, który jest właściwy oraz niezbędny dla usługi zwolnionej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż Spółka nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych w rozumieniu powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ubezpieczeniowa charakteryzuje się bowiem tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. W niniejszej sprawie Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisanego stanu faktycznego wynika, iż między Spółką, a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Ponadto z przedstawionych okoliczności wniosku wynika, iż przedmiotowe usługi nie stanowią usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż wykonując ww. usługi na rzecz i w imieniu zakładu ubezpieczeń, Spółka nie świadczy usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach działalności (tj. świadczenia usług opracowania dokumentacji technicznej oraz likwidacji szkód na rzecz i w imieniu zakładów ubezpieczeń) nie można także uznać za usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy, ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia określonych warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. W przedmiotowej sprawie, usługi świadczone przez Spółkę nie obejmują funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej, zwolnionej od podatku od towarów i usług, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Z treści wniosku wynika bowiem, iż wykonywane przez Spółkę czynności zmierzają do wyceny i likwidacji szkód majątkowych. Tak więc czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku od towarów i usług, a jedynie mają na celu ocenę wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań. Przedmiotowe usługi mają wpływ na decyzje podejmowane przez zakłady ubezpieczeniowe, które zlecają Spółce wykonanie opisanych czynności, nie obejmują one jednak funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe usługi wykonywane przez Spółkę na podstawie umów zawartych z zakładami ubezpieczeniowymi, nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 13 ustawy, bowiem nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że usługi, o których mowa we wniosku - zarówno w sytuacji, gdy Spółka sama je wykonuje, jak i w przypadku, gdy odsprzedaje usługi nabyte uprzednio od podwykonawców (rzeczoznawców) - nie stanowią usług ubezpieczenia i nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, przewidzianego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jak i ust. 13 tego artykułu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.