ITPP2/443-1117/14/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 20 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z żoną jest Pan na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w gminie C., powiat g., województwo..., stanowiącej między innymi niezabudowane działki gruntu o numerach: 77/1, 77/2, 77/3, 77/4, 77/5, 77/6, 82,102 i 107, o łącznej powierzchni "1.63.19 ha". Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta XXX. Działki zostały nabyte w dniu 27 marca 2008 r. Działki o nr: 77/1, 77/2, 77/3,77/4, 77/5, 77/6 powstały w wyniku podziału działki nr 77 w 2011 r. W odniesieniu do 2 działek (nr 82 i 107) zostały wydane w 2009 r. decyzje o warunkach zabudowy, dopuszczające zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Ani Pan, ani jego żona nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie prowadzili jej także w momencie nabycia opisanej nieruchomości. Obecnie, z uwagi na duże zainteresowanie działkami, rozważa Pan ich sprzedaż. Chciałby sprzedać opisane działki w ramach jednej transakcji. Ze sprzedaży miałaby być wyłączona działka nr 102 - przeznaczona na cele rodzinne i dla dzieci. Jednym z zainteresowanych jest deweloperska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której posiada Pan mniejszościowy pakiet udziałów oraz jest jednym z 3 członków zarządu. Działki opisane w stanie faktycznym były udostępnione do korzystania osobom trzecim i wykorzystywane na uprawy rolne. W ewidencji gruntów i budynków wskazane działki są oznaczone jako grunty orne oraz lasy. Dla niniejszej nieruchomości nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do wymienionych działek nie były podejmowane żadne aktywne działania handlowe, takie jak na przykład działania marketingowe (nie były umieszczane ogłoszenia w prasie, w Internecie, radiu ani podejmowane żadne inne działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia; nie została podpisana umowa z pośrednikiem nieruchomości itd.) ani inne działania handlowe (np. nie dokonywano uzbrojenia działek w media, nie ustanowiono dróg wewnętrznych, nie ubiegano się o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego itp.). Oprócz działek wymienionych wyżej nabył Pan nieruchomość przy ul. G. w M., na której znajduje się jego dom mieszkalny. Nabycie nie nastąpiło z zamiarem odsprzedaży tej nieruchomości. Innych działek niż wymienione we wniosku, nie nabywał Pan i nie sprzedawał, ani nie planuje sprzedawać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży opisanej w stanie faktycznym nieruchomości będzie działała jako podatnik VAT i będzie zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży według właściwej stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do planowanej sprzedaży opisanych nieruchomości. W konsekwencji, przyszła sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak stanowi art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy VAT, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy sprzedawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie to nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwrócił Pan także w tym zakresie uwagę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13, po czym zacytował jego obszerny fragment. Stwierdził, że analogiczną wykładnię pojęcia działalności gospodarczej można odnaleźć w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2014 r. o sygn. akt I F5K 621/13. Biorąc powyższe pod uwagę, stoi Pan na stanowisku, że dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości nie będzie działał jako podatnik VAT, a w konsekwencji sprzedaż ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Nie działa Pan w stosunku do sprzedawanych gruntów jak profesjonalny handlowiec. Nie angażuje ani środków odpowiadających środkom angażowanym przez profesjonalnych handlowców, ani nie będzie wykonywał czynności w sposób stały, ciągły i zorganizowany. Planowana sprzedaż będzie miała charakter czynności jednorazowej, mającej na celu zarząd (rozporządzenie) majątkiem prywatnym. Nie podejmował Pan, ani nie zamierza podejmować ciągu czynności mających na celu doprowadzenie do profesjonalnej sprzedaży nieruchomości, takich jak na przykład działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Nie zamierza także dokonywać podobnych transakcji w przyszłości. W konsekwencji nie można uznać, że planowana sprzedaż będzie dokonana w ramach handlowej działalności gospodarczej. Dokonanie podziału działek i uzyskanie tylko dwóch decyzji o warunkach zabudowy (podczas, gdy sprzedaż dotyczy 8 działek jednocześnie) także nie świadczy o zawodowym charakterze działalności, gdyż aktywność ta została podjęta w ramach wykonywania prawa własności i nie miała charakteru ciągłego oraz zorganizowanego. O braku ciągłości i organizacji świadczy także fakt, że nie ubiegał się Pan o wydanie kolejnych decyzji o warunkach zabudowy na żadnej z nieruchomości, a od momentu wydania wspomnianych dwóch decyzji (2009 r.) do momentu planowanej sprzedaży upłynie dłuższy okres czasu. Każdy racjonalnie działający przedsiębiorca podjąłby w tym okresie czynności zmierzające do jak najszybszej i najkorzystniejszej sprzedaży nieruchomości, m.in. poprzez uzyskanie kolejnych decyzji, bądź "uatrakcyjnienie" działek (podłączenie mediów itp.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że działki gruntu, o których mowa we wniosku były udostępnione do korzystania osobom trzecim nieodpłatnie.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.