ITPP2/443-1104/13/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), uzupełnionym dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy w postępowaniu egzekucyjnym lokalu użytkowego wraz z przysługującym w części prawem wieczystego użytkowania gruntu oraz współwłasnością części budynku przeznaczonych do wspólnego zamieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy w postępowaniu egzekucyjnym lokalu użytkowego wraz z przysługującym w części prawem wieczystego użytkowania gruntu oraz współwłasnością części budynku przeznaczonych do wspólnego zamieszkania.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce, która jest osobą fizyczną. Przedmiotem egzekucji jest lokal użytkowy zlokalizowany w przyziemniu kamienicy, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Postępowaniem egzekucyjnym objęty jest również przynależny udział 4/100 części w użytkowaniu wieczystym działki gruntu oraz we współwłasności części budynku przeznaczonych do wspólnego korzystania, dla których prowadzona jest odrębna księga wieczysta. Dłużniczka w swoim oświadczeniu z dnia 7 października 2013 r. wskazała, że prowadząc salon fryzjerski w ww. lokalu nigdy nie była i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a w stosunku do tego lokalu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku przy jej nabyciu. Z oświadczenia wynika również, że dłużniczka ponosiła wydatki na ulepszenie lokalu przewyższające 30% jego wartości początkowej, ale nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W ocenie dłużniczki, sprzedaż licytacyjna przedmiotowego lokalu użytkowego nie jest obciążona obowiązkiem podatkowym podatku. Według zapisów w księdze wieczystej, dłużniczka jest właścicielką lokalu użytkowego od 1993 r. Z dokumentów stanowiących podstawę wpisów w księdze wieczystej wynika, że nieruchomość, która ma podlegać sprzedaży, została zakupiona na podstawie aktu notarialnego od gminy. Z treści aktu notarialnego nie wynika, że strony były obciążone kwotą podatku od towarów i usług. Z klauzuli zawartej przez notariusza wynika jedynie, że pobrał on, na podstawie art. 2 i 18 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, kwotę 793.300 zł podatku od towarów i usług. Z informacji udzielonej przez dłużniczkę nie wynika, że wykorzystywała lokal użytkowy do innych celów, np. najmu, dzierżawy lub, że był on przedmiotem innych czynności o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w trybie egzekucji sądowej czyniący komornika sądowego płatnikiem tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku dokonania sprzedaży licytacyjnej przedmiotowej nieruchomości z uwagi na zwolnienie dostawy tego lokalu z obciążenia tym podatkiem. Wskazał Pan, że skoro przedmiotem sprzedaży ma być lokal użytkowy, który jest własnością dłużniczki od 30 grudnia 1993 r., co do którego nie przysługiwało jej przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto nie odliczała podatku od nakładów poniesionych na ten lokal i nie była i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, to nie zostały spełnione negatywne warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług oraz spełnione zostały warunki pozytywnego zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy. Ponadto stwierdził Pan, że z uwagi na fakt, że dłużniczka nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, przepis art. 43 ust. 10 ustawy nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., wprowadzonym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ww. ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Na podstawie ust. 11 cyt. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązuje art. 29a, wprowadzony do ustawy art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.).

Zgodnie z ust. 8 tego artykułu, przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywał przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zgodnie z którym zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. poz. 1722). W rozporządzeniu tym brak jest regulacji dotyczących zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Z uzasadnienia do rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. wynika, że na brak dotychczasowej regulacji dotyczącej zwolnienia od podatku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego miał wpływ fakt, że grunty spełniają definicję towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy a oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, jak i zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, jest zrównane z dostawą towarów oraz to, że z brzmienia obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 5 ustawy (obecnie art. 29a ust. 8 ustawy) wynika, że zwolnienie dla dostawy budynków lub budowli (lub ich części) determinuje zwolnienie dla zbycia prawa użytkowania wieczystego tego gruntu.

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan wobec osoby fizycznej postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem jest lokal użytkowy wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu i we współwłasności części budynku przeznaczonych do wspólnego korzystania. Lokal użytkowy dłużniczka nabyła 30 grudnia 1993 r. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Dłużniczka ponosiła wydatki na ulepszenie lokalu, które przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu, jednakże nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu. Dłużniczka wskazała, że w ww. lokal wykorzystywany był w działalności gospodarczej - salon fryzjerski. Prowadząc działalność gospodarczą nie była i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Lokal nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych czynności o podobnym charakterze.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że planowane zbycie lokalu użytkowego wraz z przynależnym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku, nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Planowana dostawa będzie jednak zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z uwagi na to, że w stosunku do tego lokalu dłużniczce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponosiła co prawda wydatki na ulepszenie, które przekroczyły 30% jego wartości początkowej, ale nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Biorąc pod uwagę powyższe, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, związanego z tym lokalem - przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy - będzie również zwolnione od podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że nie będzie Pan zobowiązany do obliczenia i pobrania kwoty podatku od towarów i usług, a w związku z tym, z tytułu planowanej dostawy nie będzie płatnikiem podatku w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.