ITPP2/443-1103/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 24 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywcy gruntu zabudowanego za podatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywcy gruntu zabudowanego za podatnika.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan właścicielem nieruchomości, którą stanowią: działka nr 704/173 obszar 2.704 m ^2, nr 705/173 obszar 5.645 m ^2, nr 706/173 obszar 2946 m ^2, nr 707/173 obszar 2445 m ^2, nr 708/173 obszar 623 m ^2, nr 709/173 obszar 623 m ^2, nr 710/173 obszar 624 m ^2, nr 716/173 obszar 3199 m ².

Powyższą nieruchomość nabył Pan w dniu 29 grudnia 2008 r. na podstawie umowy darowizny od swojej matki. Poprzednio ww. nieruchomość była własnością rodziców matki, a jeszcze wcześniej poprzedniego pokolenia. Tak więc przedmiotowa nieruchomość jest w posiadaniu rodziny już od czterech pokoleń i została nabyta do Pana majątku osobistego, prywatnego. Nieruchomość została ponad 60 lat temu, bez zgody ówczesnego właściciela, zabudowana budynkami mieszkalnymi, które zostały zasiedlone przez ich budowniczych a następnie przez ich rodziny lub były przez nich sprzedawane a następnie zamieszkiwane przez nowych lokatorów. Poprzedni ustrój nie uznawał prawa prywatnej własności, właściciele stracili więc możliwość swobodnego dysponowania swoją nieruchomością. Lokatorzy byli tam meldowani na pobyt stały. Taki stan trwa do dnia dzisiejszego. Obecnie przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest 42 budynkami mieszkalnymi, trwale związanymi z gruntem, z reguły w złym stanie technicznym, w których zamieszkuje ok. 73 rodzin. Wskazał Pan, iż zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego, własność gruntu rozciąga się na własność budynków na nim posadowionych, które stanowią jego części składowe. W takiej rzeczywistości przedmiotowa nieruchomość została przez Pana przejęta. Jest to część osiedla mieszkaniowego funkcjonującego od ponad 60 lat. Kolejni właściciele, aby nie utracić swojej własności, poprzez możliwość zasiedzenia gruntów, na których zostały posadowione budynki mieszkalne, podpisywali z ich użytkownikami stosowne umowy dzierżawy, co skutkowało przerywaniem biegu zasiedzenia. W ramach tych umów pobierano czynsz dzierżawny. Po zawarciu umowy darowizny, jako następca prawny, wstąpił Pan w powyższe umowy.

Dochody z dzierżawy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiące odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, rozlicza Pan jako osoba nie prowadząca działalności gospodarczej na druku PIT 36. W konsekwencji dzierżawa składników majątku prywatnego nie wiązała się z koniecznością rejestracji pozarolniczej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowe przychody zwolnione są od podatku od towarów i usług, gdyż dotyczą wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie występował jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i nigdy jej potem nie prowadził, nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze darowizny) oraz nie poniósł wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości, których wartość byłaby wyższa niż 30% jej wartości.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 4 lutego 1988 r. (przestał obowiązywać 31 grudnia 2003 r.), przedmiotowa nieruchomość była przeznaczona pod zabudowę wielorodzinną z usługami. Obecnie, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy, uchwalonym uchwałą Rady Miasta z dnia 25 marca 2009 r., ww. nieruchomość przeznaczona jest dalej pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną i usługi.

Obecnie zamierza Pan sprzedać okazjonalnie, jednorazowo, w całości, nabytą uprzednio na podstawie umowy darowizny nieruchomość, jako swój majątek prywatny. Nigdy w przeszłości nie dokonywał Pan sprzedaży żadnych nieruchomości, nie posiada też żadnych innych nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość składa się z ośmiu działek gruntu, zabudowana jest obecnie 42 budynkami mieszkalnymi trwale związanymi z gruntem, w których mieszka ok. 73 rodzin (stan zmienny z powodu migracji osób tam zamieszkałych). Powyższe budynki mieszkalne zostały wybudowane ponad 60 lat temu i zostały zasiedlone przez ich budowniczych a następnie przez ich rodziny lub były przez nich zbywane a następnie zamieszkiwane przez nowych lokatorów. W ciągu minionych 60 lat zmieniały się osoby mieszkające ww. budynkach i były one albo następcami prawnymi poprzednich użytkowników, albo stanowiły osoby nowe wprowadzające się na miejsce swoich poprzedników. Taki stan trwa do dnia dzisiejszego.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej a planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem przedmiotowa nieruchomość nabyta została do prywatnego majątku osobistego, na podstawie umowy darowizny od matki, która nie była podatnikiem VAT oraz nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wskazał Pan, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 9 marca 2010 r. - I FSK 2134/08, wyrok NSA w Warszawie z dnia 29 listopada 2009 r. - I FSK 1167/08) wielokrotnie było podnoszone, iż czynnikiem kluczowym dla oceny statusu danego podmiotu w ramach transakcji zbycia określonego majątku jest zamiar, jaki towarzyszył jego nabyciu (w tym przypadku przekazanie nieruchomości rodzinnej kolejnemu pokoleniu do majątku osobistego na podstawie umowy darowizny). Jeżeli bowiem nabycie wynikało z zamiaru, który urzeczywistnił się w momencie zbycia, można stwierdzić, że dany podmiot działał w sposób zorganizowany, wykonując działalność handlową - nabywania rzeczy w celu ich sprzedaży z zyskiem. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Tak więc na gruncie powyższego, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również, jak podkreślono już wyżej, ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, czy zostały one nabyte w celu odsprzedaży, czy też na potrzeby własne. Aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takiej czynności wielokrotnie, a wykorzystane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W oparciu o przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazał Pan, iż takie stanowisko zostało powtórzone w wyroku NSA sygn. I FPS 3/07 oraz w wyroku z dnia 24 listopada 2009 r. I FSK 1167/08 a także podobnie wypowiedział się WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 czerwca 2009 r. I SA/Wr 97/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wskazać należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika, tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług dzierżawy wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywane jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji dzierżawa lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej możliwość zwolnienia od podatku uzależniona jest od spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 7a.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W świetle ust. 10 ww. artykułu, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Przepis ten wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw gruntów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pan jednorazowo zbyć w całości nabytą w 2008 r. na podstawie umowy darowizny nieruchomość, zabudowaną 42 budynkami mieszkalnymi trwale związanymi z gruntem, w których mieszka ok. 73 rodzin. Budynki wybudowano 60 lat temu. Kolejni właściciele, aby nie utracić swojej własności, poprzez możliwość zasiedzenia gruntów, na których zostały posadowione budynki mieszkalne, podpisywali z ich użytkownikami umowy dzierżawy, co skutkowało przerywaniem biegu zasiedzenia. W ramach tych umów pobierano czynsz dzierżawny. Po zawarciu umowy darowizny, jako następca prawny, wstąpił Pan w powyższe umowy. Nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie występował jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i po tym okresie również jej nie prowadził. Nie przysługiwało Panu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze darowizny) oraz nie poniósł wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości, których wysokość byłaby wyższa niż 30% jej wartości.

A zatem, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz opis przedstawiony we wniosku, z którego wynika, iż świadczy Pan usługi dzierżawy lokali mieszkalnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, należy stwierdzić, iż czynności te stanowią odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. A zatem w zakresie świadczonych usług dzierżawy lokali mieszkalnych jest Pan podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sama sprzedaż będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu korzystającą jednakże ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Wskazać bowiem należy, iż dostawa budowli znajdujących się na przedmiotowych działkach, nie będzie odbywać w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż doszło do wydania lokali znajdujących się w przedmiotowych budynkach do użytkowania w wykonaniu czynności opodatkowanych. Lokale zostały bowiem oddane w dzierżawę a Pan nie poniósł ulepszeń przekraczających 30% wartości początkowych budowli. Zostanie spełniony również drugi warunek umożliwiający zwolnienie przedmiotowych budynków na podstawie ww. przepisu, gdyż pomiędzy zasiedleniem budynków a ich dostawą minie okres dłuższy niż 2 lata.

Zwolnienie powyższe będzie miało zastosowanie, o ile strony nie skorzystają z opcji opodatkowania, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, o których mowa wyżej będzie zwolniona od podatku, zbycie gruntu, na którym budynki te są posadowione, w myśl art. 29 ust. 5 ustawy będzie również korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jakkolwiek z tytułu transakcji sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż Pana zdaniem, nie jest podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej a planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.