ITPP2/443-1096/08/11-S/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. akt I FSK 1965/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 452/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 17 marca 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 marca 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz prawem do wyłącznego korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, usytuowanego w podziemnej kondygnacji budynku - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 7% w odniesieniu do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz prawem do wyłącznego korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, usytuowanego w podziemnej kondygnacji budynku.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, w ramach budownictwa developerskiego, prowadzi inwestycję budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym i infrastrukturą techniczną. Obiekt ten, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, zaklasyfikowany jest do grupy 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Będzie się w nim znajdować 88 lokali mieszkalnych i 29 miejsc postojowych, usytuowanych w podziemnej części kondygnacji budynku. Z uwagi na powyższe przedmiotem sprzedaży w 29 przypadkach będzie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, a w 59 przypadkach wyłącznie sprzedaż lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe będą stanowić część powierzchni wydzielonej przegrodami z siatki. Nie można ich uznać za wyodrębnione lokale, gdyż nie zostaną wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku. Prawo do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego znajdującego się w części podziemnej budynku będzie integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego. Pomieszczenie, w którym usytuowane będą miejsca postojowe, nie będzie wydzielone na odrębną własność, jako samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Stanowić ono będzie część wspólną dla wszystkich nabywców lokali mieszkalnych. Umowy przedwstępne i akty notarialne będą określały, że przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z przynależną mu piwnicą lokatorską, udziałem w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali, oraz w prawie własności gruntu, a także prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - w przypadku właścicieli, którzy to prawo nabędą. Właściciele, którzy nie nabędą prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, zrzekną się tego prawa, a ci, którzy nabędą to prawo, będą ponosić ciężary związane z kosztami eksploatacji miejsc postojowych. Wartość netto transakcji określana będzie oddzielnie dla lokalu mieszkalnego wraz z przynależną piwnicą lokatorską, oddzielnie dla udziału w prawie własności działki i oddzielnie dla prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do miejsca postojowego, znajdującego się w podziemiu budynku mieszkalnego, należy zastosować stawkę podatku w wysokości 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do miejsca postojowego winna być opodatkowana jednolitą stawką 7%, ponieważ będzie dokonywać jednej transakcji, polegającej na łącznej sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej budynku. Spółka wskazała, że prawo do miejsca postojowego nie może być przedmiotem odrębnej własności i nie może być sprzedawane samodzielnie. Dodatkowo, dla potwierdzenia słuszności przedstawionego stanowiska, powołała wyroki sądów administracyjnych: sygn. akt I FSK 2480/04, I FSK 103/2005, III SA/Wa 363/08, III SA/Wa 1915/08.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2009 r. nr ITPP2/443-1096/08/AW oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 452/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Uznając za nieprawidłowe stanowisko Ministra Finansów, Sąd podkreślił, że w przedmiotowej sprawie występuje jedna transakcja polegająca na łącznej sprzedaży - stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu, prawa do wyłącznego korzystania z określonej powierzchni (wydzielonego liniami poziomymi miejsca postojowego) znajdującej się w części podziemnej budynku i stanowiącej współwłasność wszystkich właścicieli mieszkań. Prawo do korzystania ze stanowisk postojowych nie będzie stanowić odrębnego przedmiotu własności i nie może być samodzielnym przedmiotem obrotu. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż w pełni podziela pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1798/07, że posiadanie miejsca do parkowania samochodu osobowego w pierwszej dekadzie XXI wieku jest związane integralnie z budownictwem mieszkaniowym, tak jak posiadanie piwnicy, czy dostęp do suszarni i powinno być kojarzone z obiektami budownictwa lub ich częściami. Wskazał, iż twierdzenie organu, że nabywcy mieszkań związanych z miejscami postojowymi uczestniczą w dodatkowej czynności, jaką jest sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego, nie znajduje dostatecznego uzasadnienia. W ocenie Sądu, nabywają oni lokale o wyższej wartości użytkowej, a argument, że do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych nie jest niezbędne korzystanie z miejsca garażowego, czy postojowego, nie wytrzymuje krytyki. Powołując się na orzecznictwo administracyjne Sąd podniósł, że wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek, jako jeden przedmiot sprzedaży. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego, znajdującego się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7%.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. akt I FSK 1965/09, została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny oddalając ww. skargę kasacyjną wskazał m.in., że w pełni akceptuje stanowisko odnośnie opodatkowania preferencyjną stawką podatku dostawy miejsc postojowych dokonywanej razem ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, położonych w tym samym budynku. Zatem przy czynności dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego, należy zastosować preferencyjną 7% stawką.

W dniu 17 marca 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 452/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W związku z przepisem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.