ITPP2/443-1089/10/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2010 r. (data wpływu 26 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do czynności wniesienia aportem kanalizacji solankowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do czynności wniesienia aportem kanalizacji solankowej.

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska jest właścicielem kanalizacji solankowej wybudowanej w 2003 r. Wykonawcy robót udokumentowali wykonane prace fakturą VAT ze stawką 22%. Faktury zostały wystawione w dniach 31 stycznia oraz 12 sierpnia 2003 r. Gmina nie obniżyła kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z tą inwestycją, gdyż takie prawo Jej nie przysługiwało. Ponadto nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie kanalizacji solankowej. Kanalizację na podstawie umowy dzierżawy eksploatuje obecnie spółka płacąc czynsz. Gmina posiada w tej spółce 100% udziałów. Dzierżawa ma miejsce od stycznia 2004 r., na podstawie aneksu do umowy dzierżawy składników przedsiębiorstwa komunalnego z dnia 21 września 1993 r. (protokoły odbioru zostały sporządzone dnia 17 lipca 2003 r. - I etap, oraz 12 sierpnia 2003 r. - II etap, i w tych samych dniach nastąpiło faktyczne przekazanie spółce sieci do eksploatacji). Za wprowadzenie solanki do kanalizacji ww. spółka pobiera opłaty od przedsiębiorców, którzy odprowadzają ją do kanalizacji. Opłaty są ustalane w taryfach zatwierdzonych przez Radę Miejską. Eksploatację kanalizacji solankowej spółka wykonuje w swoim imieniu i na własny rachunek. Możliwość wykonania tej działalności wynika z jej statutu. Obecnie Gmina, zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej, zamierza przekazać kanalizację solankową ww. spółce w drodze aportu, powiększając jej kapitał zakładowy i objąć nowoutworzone udziały. Od wydzierżawienia do przekazania aportem kanalizacji minie okres co najmniej dwóch lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja przekazania w drodze aportu do spółki z o.o. kanalizacji solankowej będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja przekazania w drodze aportu kanalizacji solankowej będzie zwolniona z podatku od towarów i usług. Gmina stwierdziła, że wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, którego treść powołała. Podniosła, że w związku z tym, iż inwestycja została ukończona w 2003 r. należy odwołać się do nieobowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Po powołaniu treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy stwierdziła, że nie miała prawa do odliczenia podatku z powodu, że nie wykonywała czynności opodatkowanych z wykorzystaniem kanalizacji solankowej. Czynności te wykonywała spółka, która działała we własnym imieniu i na własny rachunek. W takiej sytuacji, biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, Gmina uważa, że przekazanie aportu, jako towaru używanego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Dostawa towarów mieści się w pojęciu sprzedaży, zdefiniowanym w pkt 22 powołanego artykułu, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wskazać należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy w spółce.

Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu pkt 6 powołanego artykułu, a czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z art. 43 ust. 10 wskazanej wyżej ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl ust. 11 powołanego artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jest właścicielem kanalizacji solankowej wybudowanej w 2003 r. Z tytułu poniesionych wydatków związanych z tą inwestycją, nie odliczała podatku naliczonego. Ponadto nie ponosiła wydatków na jej ulepszenie. Od stycznia 2004 r. przedmiotowa kanalizacja jest wydzierżawiana sp z o.o., w której Gmina ma 100% udziałów. Obecnie, zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej, Gmina zamierza przekazać kanalizację solankową ww. spółce w drodze aportu, powiększając jej kapitał zakładowy, w zamian za objęcie nowoutworzonych udziałów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie budowli (kanalizacji sanitarnej) w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Uwzględniając powyższe oraz fakt, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowanym wniesieniem wkładu (aportem), upłynie okres dłuższy niż 2 lata, należy uznać, iż zbycie to będzie podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a nie - jak wskazała Gmina - że czynność ta na mocy ust. 1 pkt 2 powyższego artykułu jest zwolniona (nie podlega opodatkowaniu podatkiem). Wobec powyższego stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa Gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z budową, gdyż kwestia ta nie miała wpływu na niniejsze rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.