ITPP2/443-1086/08/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 19 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania 22% stawki podatku w odniesieniu do usług doradczych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej świadczonych na rzecz kontrahenta brytyjskiego zarejestrowanego dla potrzeb podatku na terytorium kraju - jest prawidłowe

W dniu 19 grudnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania 22% stawki podatku w odniesieniu do usług doradczych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej świadczonych na rzecz kontrahenta brytyjskiego zarejestrowanego dla potrzeb podatku na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług) prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług doradczych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jednym z odbiorców Jego usług - jest firma brytyjska, która stałą siedzibę oraz miejsce prowadzenia działalności posiada na terenie Wielkiej Brytanii, jednak dla potrzeb podatku od towarów i usług zarejestrowana jest na terenie kraju i posiada krajowy numer identyfikacji podatkowej (NIP). W danych rejestracyjnych wymaganych w związku z ubieganiem się o nadanie tego numeru, kontrahent podał brytyjski adres prowadzenia działalności. Firma brytyjska nie posiada miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Obciążając firmę brytyjską kosztami usług Wnioskodawca zastosował 22% stawkę podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcę zasadnie zastosował 22% stawkę podatku od towarów i usług obciążając firmę brytyjską kosztami ww. usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi powinny być opodatkowane przez ich nabywcę (klienta brytyjskiego) na terenie Wielkiej Brytanii. Tym samym zastosowana została błędna stawka podatku dla tych usług. Opodatkowując usługi świadczone na rzecz klienta, który posiada stałą siedzibę oraz miejsce prowadzenia działalności na terenie Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca sugerował się tym, że klient ten - posiadając polski numer identyfikacji podatkowej - będzie mógł pomniejszyć podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur przez niego wystawionych. Jednak z brzmienia art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż miejscem opodatkowania tych czynności jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 27 ust. 1 ustawy, przesądzając, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z kolei przepis art. 27 ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Artykuł 27 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., określa katalog usług, do których mają zastosowanie powyższe reguły. W katalogu tym wymieniono m.in.: usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "stałego miejsca prowadzenia działalności", jednakże możliwe jest wyróżnienie kilku przesłanek, których zaistnienie może wskazywać o jego funkcjonowaniu w ramach działalności prowadzonej przez dany podmiot. Jak wynika z samej nazwy "stały" to: trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny - stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie to winno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Tym samym dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Zatem sam fakt dokonania rejestracji przez podmiot zagraniczny dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, nie jest równoznaczny z ustanowieniem stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju, a w konsekwencji nie może mieć wpływu na zmianę prawnopodatkowego miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (podatnik podatku od towarów i usług) świadczy usługi doradcze związane z prowadzeniem działalności gospodarczej na rzecz kontrahenta ze Wspólnoty Europejskiej (Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej), nieposiadającego siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, który jest jednak zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W danych rejestracyjnych wymaganych w związku z ubieganiem się o nadanie krajowego numeru identyfikacji podatkowej, kontrahent podał brytyjski adres prowadzenia działalności. Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość co do stawki podatku właściwej dla przedmiotowych usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów, w tym przede wszystkim treść art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) ustawy, rozstrzygającego m.in. o miejscu świadczenia właściwym dla usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, należy stwierdzić, że miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika ze Wspólnoty Europejskiej, jest miejsce (kraj), w którym posiada on siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, do którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania (tu: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej).

Tym samym przedmiotowe usługi pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. W związku z tym ustalenia podmiotu zobowiązanego do ich opodatkowania, a w konsekwencji momentu powstania obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania, jak również właściwej stawki, należy dokonać w oparciu o przepisy z zakresu podatku od wartości dodanej obowiązujące w Wielkiej Brytanii. Zatem tut. organ podatkowy nie dokonywał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawidłowości stwierdzenia dotyczącego opodatkowania przedmiotowych usług przez ich nabywcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.