ITPP2/443-1075/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia dźwigu samojezdnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia dźwigu samojezdnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

W dniu 17 marca 2011 r. przywiózł Pan ze Słowacji dźwig samojezdny napędzany silnikiem o pojemności 12.667 cm ³ (moc 280 kW), który należy do grupy pojazdów specjalistycznych. Powyższy pojazd został zarejestrowany pierwszy raz w Republice Słowackiej w dniu 22 grudnia 2008 r., a w momencie zakupu jego przebieg wynosił 2.600 km W dniu 28 marca złożył Pan w Urzędzie Skarbowym formularz VAT-24, który składa się w przypadku braku obowiązku uiszczenia podatku do towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Na podstawie tego dokumentu Urząd Skarbowy wydał informację o braku obowiązku uiszczenia tego podatku. Po trzech dniach poinformowano Pana telefonicznie, że zmieniły się przepisy i od dnia 1 stycznia wszystkie pojazdy, w tym specjalistyczne, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powołano się przy tym na ustawę z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (art. 3 ust. 2 pkt 5).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma zmian, które zobowiązywałaby do zapłacenia podatku od towarów i usług. W Pana opinii należy jedynie złożyć wniosek o wydanie zaświadczenia o potwierdzeniu braku obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu (VAT-24). W odpowiedzi Urząd Skarbowy powinien wydać decyzję odmowną w sprawie wystawienia zaświadczenia, gdyż pojazdy specjalne nie są środkami transportu i są zwolnione od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

Przez nowe środki transportu - stosownie do treści art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy - rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (...).

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 99 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Przepis ust. 3 ustawy stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z ust. 5 tego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Wzór informacji, o której mowa w ww. przepisie, określony został w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu (Dz. U. Nr 84, poz. 784) - VAT-23: Informacja o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu.

W kontekście ww. regulacji istotne jest ustalenie znaczenia pojęcia "środek transportu". Ustawa o podatku od towarów i usług precyzuje jedynie to, jakie pojazdy lądowe, jednostki pływające oraz statki powietrzne uważane są za nowe środki transportu. Definicję tego pojęcia, co prawda użytego w innym kontekście, zawiera art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, poz. 1), obowiązujący od dnia 1 lipca 2011 r. Stwierdza on, że "środek transportu", o którym w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenie służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystywania w celu transportu. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

Analiza powyższych zapisów wskazuje na to, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Definicja pojęcia pojazd znajduje się w art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), zgodnie z którym jest to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji (pkt 36 ww. artykułu).

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 17 marca 2011 r. przywiózł Pan ze Słowacji dźwig samojezdny napędzany silnikiem o pojemności 12.667 cm#179; (moc 280 kW), który należy do grupy pojazdów specjalistycznych. Powyższy pojazd został zarejestrowany pierwszy raz w Republice Słowackiej w dniu 22 grudnia 2008 r., a w momencie zakupu jego przebieg wynosił 2.600 km

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisany we wniosku dźwig samojezdny jest środkiem transportu, ponieważ jest pojazdem specjalistycznym, który służy do przemieszczania towarów. Uwzględniając powyższe uznać należy, iż wypełnia on definicję "nowego środka transportu", gdyż spełnia parametry, o których mowa w art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie do czynności jego nabycia ma zastosowanie art. 103 ust. 4 i 5 ww. ustawy, tzn. ma Pan obowiązek przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwestii co powinien zrobić Urząd Skarbowy, bowiem zagadnienie to nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.