ITPP2/443-106b/10/AW - Określenie stawki podatku VAT w przypadku zbycia przez spółkę na rzecz gminy budynków w związku z przeznaczeniem gruntów pod drogę publiczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do dostawy budynków wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym są posadowione - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lutego 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do dostawy budynków wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym są posadowione

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego własność Gminy i została zmuszona do przekazania jej dwóch działek, które mają wejść do pasa drogowego (budowa ulic). W przyszłości przez te działki przebiegać będzie ulica oraz linie rozgraniczające. Na jednej z działek znajduje się budynek handlowo-biurowy i dwa magazyny. Spółka nabyła przedmiotowe nieruchomości w 2002 r. od innej firmy, która przy ich sprzedaży zastosowała zwolnienie od podatku. Budynki były i są nadal wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej - służyły i służą do magazynowania towarów handlowych (magazyny), sprzedaży towarów klientom oraz potrzebom biurowo-socjalnym Spółki. Nigdy nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. W okresie ich użytkowania Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie środków trwałych przewyższających 30% wartości początkowej budynków. Gmina, na mocy wcześniejszych negocjacji, zaproponowała Spółce sprzedaż dwóch sąsiednich działek oraz wypłatę pieniężną z tytułu różnicy w wycenie poszczególnych nieruchomości. Zamiana nieruchomości nastąpi na wniosek Gminy na podstawie art. 6 i 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając na rzecz Gminy fakturę w związku ze zbyciem ww. nieruchomości, należy zastosować stawkę 22%, czy też zwolnienie od podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu z dnia 31 marca 2010 r., zbycie działki zabudowanej powinno być zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. wyżej ustawy, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z zapisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z ust. 11 tego artykułu, oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Powyższe przepisy wskazują, że ustawodawca - na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy - daje podatnikom możliwość zrezygnowania z przysługującego zwolnienia od podatku dostaw, spełniających warunki określone w ust. 1 pkt 10 tego artykułu i opodatkowania tych transakcji na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy).

Zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na mocy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji;

Artykuł 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa oraz własność jednostki samorządu terytorialnego mogą być przedmiotem zamiany na nieruchomości stanowiące własność osób fizycznych lub osób prawnych. W przypadku nierównej wartości zamienianych nieruchomości stosuje się dopłatę, której wysokość jest równa różnicy wartości zamienianych nieruchomości.

W ust. 2 powołanego artykułu wskazano, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zamiany własności nieruchomości na prawo użytkowania wieczystego lub prawa użytkowania wieczystego na własność nieruchomości, a także wzajemnej zamiany praw użytkowania wieczystego.

Artykuł 112 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami określa, że przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Na podstawie art. 128 ust. 1 ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna - art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W myśl ust. 2 tegoż artykułu, nieruchomość zamienną przyznaje się z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, lub z zasobu nieruchomości odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki.

Różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną (ust. 4 omawianego artykułu).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem VAT, jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego własność Gminy. Spółka przekaże Gminie dwie działki wydzielone pod budowę ulic. Na jednej z działek znajduje się budynek handlowo-biurowy i dwa magazyny, nabyte w 2002 r. od innej firmy, która przy ich sprzedaży zastosowała zwolnienie od podatku. Budynki są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej i nigdy nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie przewyższających 30% wartości początkowej budynków. Na podstawie wcześniejszych negocjacji, Gmina zaproponowała Spółce sprzedaż dwóch sąsiednich działek oraz wypłatę pieniężną z tytułu różnicy w wycenie poszczególnych nieruchomości.

Wyjaśnienia wymaga, iż odpłatność przy dostawie towarów (świadczeniu usług) jako świadczenie wzajemne może przybrać postać rzeczową - wówczas zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - gdy zapłata jest w części pieniężna, a w części rzeczowa. W związku z powyższym dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanie przez Spółkę prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynków na nim posadowionych w zamian za inną nieruchomość (nieruchomości) oraz dopłatę pieniężną w wysokości odpowiadającej różnicy wartości zamienianych nieruchomości, stanowić będzie odpłatną dostawę towarów.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka nabyła przedmiotowe budynki w 2002 r. (nabycie było zwolnione od podatku) należy stwierdzić, iż ich planowane zbycie nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia, a okres pomiędzy ich pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą będzie dłuższy niż 2 lata. Zatem sprzedaż budynków zostanie objęta zwolnieniem, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są one posadowione, podlegać będzie również zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Wobec powyższego stanowisko Spółki, iż zbycie działki zabudowanej podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że przy spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 cyt. ustawy, Spółka będzie mogła zrezygnować z powyższego zwolnienia, opodatkowując przedmiotową transakcję stawką 22%.

Ponadto informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej stawki podatku mającej zastosowanie do transakcji zbycia prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej, dokonano w interpretacji indywidualnej o numerze ITPP2/443-106a/10/AW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.