ITPP2/443-1051/10/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym w dniach 9 i 27 grudnia 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środka trwałego częściowo refinansowanego ze środków unijnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 9 i 27 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środka trwałego częściowo refinansowanego ze środków unijnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2009 r. Spółka złożyła zamówienie u kontrahenta włoskiego na wyprodukowanie maszyny do produkcji sit harfowych (sita do przesiewania kruszywa). W dniu 30 kwietnia 2009 r. kontrahent wystawił fakturę zaliczkową na kwotę 87.000 EUR. Spółka dokonała przelewu w dniach 13 i 18 maja 2009 r. Od powyższej faktury nie odliczyła podatku naliczonego. W dniu 21 lipca 2010 r. kontrahent wystawił następną fakturę zaliczkową na kwotę 174.000 EUR. Spółka dokonała przelewu w dniu 26 lipca 2010 r. Podatku naliczonego nie odliczyła. W dniu 2 sierpnia 2010 r. kontrahent przekazał Spółce maszynę oraz wystawił fakturę końcową na całą wartość, tj. 294.500 EUR, potrącając wpłacone zaliczki. Wartość końcową, wynikającą z rozliczenia, przelano w dniu 18 sierpnia 2010 r. Zwiększając wartość środka trwałego, Spółka doliczyła koszt transportu na kwotę 3.000 EUR (wg faktury z dnia 31 sierpnia 2010 r.) oraz wartość dodatkowego urządzenia (rozwijak) na kwotę 10.740 EUR (wg faktury z dnia 2 sierpnia 2010 r.).

W dniu 2 sierpnia 2010 r. do faktury końcowej Spółka wystawiła fakturę wewnętrzną i od kwoty 294.500 EUR naliczyła podatek od towarów i usług, który odliczyła w deklaracji w miesiącu sierpniu.

Zakup przedmiotowej maszyny związany jest w całości ze sprzedażą opodatkowaną. Powyższa inwestycja została częściowo sfinansowana ze środków unijnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy postąpił prawidłowo. W opinii Spółka ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktury wewnętrznej z dnia 2 sierpnia 2010 r., pomimo częściowego sfinansowania zakupu środka trwałego z funduszy unijnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 20 ust. 5 ww. ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (ust. 6 ww. artykułu).

Analiza powyższego przepisu wskazuje, że powstanie obowiązku podatkowego uzależnia on od wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie precyzując, czy faktura ma dokumentować dostawę towaru.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (ust. 7 ww. artykułu).

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2009 r. Spółka złożyła zamówienie u kontrahenta włoskiego na wyprodukowanie maszyny do produkcji sit harfowych (sita do przesiewania kruszywa). W dniu 30 kwietnia 2009 r. kontrahent wystawił fakturę zaliczkową (Spółka dokonała przelewu w dniach 13 i 18 maja 2009 r.). W dniu 21 lipca 2010 r. kontrahent wystawił następną fakturę zaliczkową (Spółka dokonała przelewu w dniu 26 lipca 2010 r.). W dniu 2 sierpnia 2010 r. kontrahent przekazał Spółce maszynę oraz wystawił fakturę końcową na całą wartość, potrącając wpłacone zaliczki. Wartość końcową, wynikającą z rozliczenia, przelano w dniu 18 sierpnia 2010 r. W dniu 2 sierpnia 2010 r. do faktury końcowej Spółka wystawiła fakturę wewnętrzną i naliczyła podatek od towarów i usług, który odliczyła w deklaracji "w miesiącu sierpniu".

Zakup przedmiotowej maszyny związany jest w całości ze sprzedażą opodatkowaną. Powyższa inwestycja została częściowo sfinansowana ze środków unijnych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że w związku z wystawieniem faktur przez podatnika podatku od wartości dodanej, powstał obowiązek podatkowy w momencie ich wystawienia. Dlatego Spółka powinna była wystawić faktury wewnętrzne do ww. faktur zaliczkowych. Wobec powyższego brak było prawa do odliczenia podatku naliczonego od całej transakcji udokumentowanej fakturą wewnętrzną z dnia 2 sierpnia 2010 r. Jednocześnie należy wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z przedmiotową transakcją nie jest uzależnione od źródeł finansowania tego zakupu.

Należy podkreślić, że organ podatkowy nie dokonuje oceny załączonych do wniosku dokumentów, a interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonuje wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w treści wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.