ITPP2/443-1034b/10/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 23 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jest Pan rolnikiem, który nie jest i w przeszłości nie był podatnikiem VAT-czynny. W dniu 25 stycznia 2010 r. nabył Pan wraz z bratem niezabudowane działki oznaczone numerami 166/2 o obszarze 0,3001 ha i 166/3 o obszarze 0,4075 ha. Nabycie nastąpiło po złożeniu przez Agencję Nieruchomości Rolnych oświadczenia, że nie skorzysta z prawa pierwokupu, przysługującego jej do opisanych nieruchomości. Nabywane działki leżą na terenie, dla którego brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów działki te są określone jako działki rolne, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten określono jako teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego. Dla działek tych została założona nowa księga wieczysta.

Niezabudowaną działkę gruntu nr 166/2 sprzedano w dniu 21 kwietnia 2010 r., natomiast niezabudowaną działkę gruntu nr 166/3 w dniu 10 czerwca 2010 r. W wydanym w dniu 30 marca 2010 r. przez Starostwo wypisie z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, zaopatrzonymi w klauzulę, iż dokumenty te stanowią podstawę do wpisu do księgi wieczystej dla działki nr 166/3, działka ta oznaczona jest jako pastwisko trwałe - symbol "PS IV". Działki zostały sprzedane bez decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku sprzedaży przedmiotowych niezabudowanych działek, znajdujących się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony jako "teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego", a w istniejącej ewidencji gruntów teren ten jest wykazany jako grunty rolne, również ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż wymienione studium nie jest aktem prawa miejscowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z postanowień art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że charakter danego terenu wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku takiego planu. Biorąc pod uwagę fakt, że sprzedane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie zostały wydane w stosunku do nich decyzje o warunkach zabudowy, konieczne jest odwołanie się, celem ustalenia znaczenia pojęcia teren niezabudowany, do zapisów zawartych ewidencji gruntów i budynków. W Pana opinii, nie można bazować w tym zakresie na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które nie jest aktem prawa miejscowego, ale aktem planowania o charakterze wewnętrznym.

W istniejącym stanie prawnym i faktycznym - Pana zdaniem - sprzedał Pan niezabudowane działki gruntu inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a zatem przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług do tej sprzedaży winien mieć zastosowanie i sprzedaż tych działek jest zwolniona od podatku.

Na poparcie swojego stanowiska podał Pan treść następujących wyroków: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 grudnia 2008 r. (sygn. I SA/Ol 486/08) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 września 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2011 r. regulacji, m.in. w zakresie definicji pojęcia "towar" oraz wysokości stawek podatku, niniejsza interpretacja wydana jest w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Pojęcie "towar" jest definiowane w art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy następująco: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przytoczonych przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie tut. organu, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że jest Pan rolnikiem, który nie jest i w przeszłości nie był podatnikiem VAT-czynnym. W dniu 25 stycznia 2010 r. nabył Pan wraz z bratem niezabudowane działki oznaczone numerami 166/2 o obszarze 0,3001 ha i 166/3 o obszarze 0,4075 ha. Nabywane działki leżą na terenie, dla którego brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów działki te są określone jako działki rolne, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten określono jako teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego. Dla działek tych została założona nowa księga wieczysta.

Niezabudowaną działkę gruntu nr 166/2 sprzedano w dniu 21 kwietnia 2010 r., natomiast niezabudowaną działkę gruntu nr 166/3 w dniu 10 czerwca 2010 r. W wydanym w dniu 30 marca 2010 r. przez Starostwo wypisie z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, zaopatrzonymi w klauzulę, iż dokumenty te stanowią podstawę do wpisu do księgi wieczystej dla działki nr 166/3, działka ta oznaczona jest jako pastwisko trwałe - symbol "PS IV".

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że o ile w chwili sprzedaży grunty te mogły być przeznaczone pod zabudowę, na co wskazuje zapis "teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego", opisana sprzedaż nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych stwierdzić należy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym - nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego - należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które Pan powołał, może odzwierciedlić sytuację przedstawioną we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Końcowo informuje się, iż kwestie dotyczące dokonanej i planowanej sprzedaży pozostałych gruntów opisanych w przedmiotowym wniosku rozstrzygnięto w interpretacjach nr ITPP2/443-1034a/10/AF i ITPP2/443-1034c/10/AF.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.