ITPP2/443-1011/10/11-S/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 307/11 (data wpływu prawomocnego wyroku 5 sierpnia 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 26 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności, zamierza wybudować budynek mieszklano-usługowy, sklasyfikowany w PKOB w dziale 11. W obiekcie tym usytuowane będą lokalne mieszkalne, spełniające definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na parterze zlokalizowane będą lokale użytkowe, a w podziemiach budynku gospodarcze komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe, stanowiące otwartą przestrzeń, wydzielone linią i oznaczone numerem. Pomieszczenie w podziemiach budynku, w którym zlokalizowane będą miejsca postojowe, stanowić będzie część wspólną dla wszystkich nabywców lokali mieszkalnych. Potencjalny nabywca będzie nabywać lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską (wystąpi jedna transakcja sprzedaży). Cena określona zostanie jako wartość lokalu mieszkalnego obejmująca wszystkie elementy transakcji. Miejsca postojowe będą sprzedawane jako prawo każdego właściciela lokalu mieszkalnego do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego, znajdującego się w części wspólnej budynku.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy sprzedaż miejsca postojowego, jako udziału w częściach wspólnych (bez wyodrębnionej osobnej księgi wieczystej), wraz z mieszkaniem i komórką lokatorską, jako jedna transakcja, powinna być opodatkowana 7% stawką podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkania z pomieszczeniem gospodarczym (piwnicą) oraz miejscem postojowym w części wspólnej budynku (do wyłącznego korzystania) powinna być opodatkowana 7% stawką podatku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2010 r. nr ITPP2/443-1011/10/AW oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 307/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Uznając za nieprawidłowe stanowisko Ministra Finansów, Sąd stwierdził, że w pełni podziela stanowisko Spółki, co do zastosowania preferencyjnej stawki 7% do całości transakcji, tj. sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz miejscem postojowym.

W uzasadnieniu wyroku wskazał m.in., że " (...) pomieszczenie garażowe stanowi w stosunku do lokali mieszkalnych usytuowanych w budynku ich część składową, co do której właścicielom lokali przypadać będą jedynie odpowiednie udziały uprawniające do korzystania z poszczególnych miejsc postojowych z wyłączeniem innych osób. Pamiętając, że część składowa niejako "dzieli los" rzeczy (tu lokalu mieszkalnego) uznać należy, że stawka w podatku VAT jaką stosuje się do dostawy lokalu znajduje zastosowanie odpowiednio do jej części składowej." Dodał, że wyrażony pogląd w pełni odzwierciedla aktualne stanowisko judykatury w tym zakresie (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/05 oraz z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1798/07). Za istotne uznał też stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażone w orzeczeniu z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05, w którym stwierdzono, że państwo członkowskie w żadnym wypadku nie może poddawać jednej dostawy towarów różnym stawkom podatku. Powołał również wyrok NSA z dnia 5 lipca 2006 r. sygn. akt I FSK 945/05.

Podsumowując Sąd stwierdził, że w świetle art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego na samochód osobowy, ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej, należy zastosować 7% preferencyjną stawkę podatkową.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 307/11, uchylający zaskarżoną interpretację.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu, wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja towarów zawarta została w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%. I tak, stosownie do zapisu ust. 12 powołanego artykułu, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a cyt. wyżej artykułu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b wskazanej ustawy, nie zalicza się:

Przepis ust. 12c powołanego artykułu stanowi, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne, czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 tego aktu prawnego, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższych przepisów wynika, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, gdyż miejsca postojowe nie są samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku.

Zatem jeżeli następuje sprzedaż własności lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w częściach wspólnych nieruchomości, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji.

Zgodnie z treścią złożonego wniosku, Spółka zamierza wybudować budynek mieszkalno-usługowy, sklasyfikowany w PKOB w dziale 11, w którym usytuowane będą lokalne mieszkalne oraz lokale użytkowe, a w podziemiach budynku - gospodarcze komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe, stanowiące otwartą przestrzeń, wydzielone linią i oznaczone numerem. Pomieszczenie w podziemiach budynku, w którym zlokalizowane będą miejsca postojowe, stanowić będzie część wspólną dla wszystkich nabywców lokali mieszkalnych. Potencjalny nabywca będzie nabywać lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską (wystąpi jedna transakcja sprzedaży). Cena zostanie określona jako wartość lokalu mieszkalnego obejmująca wszystkie elementy transakcji. Miejsca postojowe będą sprzedawane, jako prawo każdego właściciela lokalu mieszkalnego do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego, znajdującego się w części wspólnej budynku.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz powiązanego z własnością tego lokalu prawa do wyłącznego korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, które nie będzie stanowiło samodzielnego lokalu użytkowego lub jego części i nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, podlegać będzie jednej stawce podatku, właściwej dla lokalu mieszkalnego. Wobec tego, o ile - jak wynika z treści wniosku - przedmiotowe lokale mieszkalne spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ich sprzedaż wraz z komórką lokatorską oraz prawem do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej budynku, korzystać będzie z preferencyjnej, 7% stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z ust. 1 pkt 12b tego artykułu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.