ITPP2/43-1291/11/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 5 grudnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży pojazdów samochodowych, których stan techniczny nie pozwala na zbycie z prawem do rejestracji - jest prawidłowe

W dniu 15 września 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania sprzedaży pojazdów samochodowych, których stan techniczny nie pozwala na zbycie z prawem do rejestracji.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Izba, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność polegającą na likwidacji towarów. Zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 46, poz. 237), poprzez likwidację ruchomości należy rozumieć czynności związane ze sprzedażą, nieodpłatnym przekazaniem lub zniszczeniem ruchomości.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Izba, jako organ likwidacyjny postępowania wykonawczego, realizuje prawomocne orzeczenia sądów, orzekających przepadek pojazdów na rzecz Skarbu Państwa. Pojazdy, których stan techniczny nie pozwala na zbycie z prawem do rejestracji, są sprzedawane wyspecjalizowanym podmiotom, w celu dokonania ich utylizacji. Zbycie pojazdu dokumentowane jest fakturą VAT, w której wykazywana jest cena bez kwoty podatku, stawka podatku, kwota podatku, kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem. W przypadku osobowych pojazdów samochodowych, faktura zawiera kwotę akcyzy uzależnioną od pojemności silnika. Przedmiotowe pojazdy są sklasyfikowane w Dziale 29 - pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy Sekcji C, Załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Izba postępuje właściwie, traktując sprzedaż samochodu przekazywanego do utylizacji, jako sprzedaż pojazdu oraz dokumentując taką czynność fakturą VAT zawierającą: cenę bez kwoty podatku, stawkę podatku, kwotę podatku, kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie złomu nie obejmuje pojazdów, zatem ich sprzedaży - poprzez przekazanie ich do utylizacji - nie można traktować jako dostawy złomu, z przeniesieniem obowiązku podatkowego z tytułu dokonanej transakcji na nabywcę.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia złomu, w piśmie z dnia 2 maja 2011 r., skierowanym do dyrektorów izb skarbowych i urzędów kontroli skarbowej, stanowiącym oficjalną wykładnię przepisów prawa, Minister Finansów wyjaśnił m.in., że " (...) Kierując się wykładnią historyczną i celowością należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Podkreślenia wymaga, że w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy regulacji, wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającej status Polskiej Normy, do złomu (...)".

Zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów obowiązującym od 1 lipca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Ww. załącznik zawiera enumeratywnie wyszczególnione rodzaje towarów i nie są wymienione w nim pojazdy samochodowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zatem mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Załącznik nr 11, do którego odsyła art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

Powyższe regulacje są realizacją opcji zawartej w art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik - odbiorca dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że Izba (zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług) prowadzi działalność polegającą na likwidacji towarów, tj. jako organ likwidacyjny postępowania wykonawczego realizuje prawomocne orzeczenia sądów orzekających przepadek pojazdów na rzecz Skarbu Państwa. Pojazdy, których stan techniczny nie pozwala na zbycie z prawem do rejestracji, są sprzedawane wyspecjalizowanym podmiotom, w celu dokonania ich utylizacji. Zbycie pojazdu dokumentowane jest fakturą VAT, w której wykazywana jest cena bez kwoty podatku, stawka podatku, kwota podatku od towarów i usług, kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem. W przypadku osobowych pojazdów samochodowych faktura zawiera kwotę akcyzy uzależnioną od pojemności silnika. Przedmiotowe pojazdy są sklasyfikowane w Dziale 29 - pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy) Sekcji C, Załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Na tym tle Izba powzięła wątpliwość dotyczącą prawidłowości wyżej opisanego postępowania.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że - jak słusznie uznała Izba - do sprzedaży pojazdów samochodowych, których stan techniczny nie pozwala na zbycie z prawem do rejestracji nie ma zastosowania wyżej omówiony mechanizm odwrotnego obciążenia, gdyż pojazdy te nie mieszczą się w wykazie zawartym w załączniku nr 11 do ustawy. Tym samym do sprzedaży tego typu towarów należy stosować ogólne zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się również z obowiązkiem stosowania standardowych obowiązków dokumentacyjnych, tzn. wystawiania faktur VAT o treści określonej w art. 106 ust. 1 ustawy, bez uwzględniania modyfikacji wprowadzonych ust. 1a tego artykułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.