ITPP1/4512-847/15/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający wimieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy, w okresie od wpływu do właściwego sądu wniosku o ogłoszenie upadłości do wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 26 października 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy, w okresie od wpływu do właściwego sądu wniosku o ogłoszenie upadłości do wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca, na podstawie art. 86 ustawy o VAT korzysta z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca odlicza kwoty podatku VAT z otrzymanych od kontrahentów faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i świadczone usługi, wykorzystywanych do wykonania czynności opodatkowanych w momencie otrzymania faktury lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych, jednak nie wcześniej niż w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług.

W dniu 22 maja 2015 r. wobec Wnioskodawcy zaistniał stan niewypłacalności, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (dalej PUiN). W dniu 29 maja 2015 r. do Sądu Rejonowego, został skierowany wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika (Wnioskodawcy) obejmującej likwidację majątku. Postępowanie upadłościowe toczy się pod sygn. akt. Do dnia 26 sierpnia 2015 r. nie zostało wydane postanowienie o ogłoszeniu upadłości, nie zostało również wydane postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości.

W lipcu 2015 r. upłynęło 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, z tytułu faktur wystawionych przez dostawców towarów i usług - wierzycieli Wnioskodawcy, a nie zapłaconych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca za okres 07/2015 dokonał korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego wynikającego z niezapłaconych faktur zgodnie z art. 89b ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca, z uwagi na złożenie w dniu 31 maja 2015 r. wniosku o ogłoszenie upadłości i toczące się postępowanie upadłościowe ma obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z niezapłaconych faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, po 150 dniach od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze na podstawie art. 89b ustawy o VAT, czy też ma zastosowanie art. 89b ust. 1b ustawy o VAT i jako dłużnik, który w lipcu 2015 r. znajdował i znajduje się nadal w trakcie postępowania upadłościowego i likwidacji nie ma takiego obowiązku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik odlicza kwoty podatku VAT z otrzymanych od kontrahentów faktur VAT dokumentujących dostawę towarów i świadczone usługi, wykorzystywanych do wykonania czynności opodatkowanych w momencie otrzymania faktury lub w dwóch następnych okresach rozliczeniowych, jednak nie wcześniej niż w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług.

Według art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikających z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu ww. terminu płatności.

Na podstawie art. 89b ust. 1b ustawy, ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji co należy rozumieć poprzez "postępowanie upadłościowe". Zatem w tym zakresie należy odnieść się do ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (dalej PUiN).

W przepisach PUiN również brak jest definicji legalnej postępowania upadłościowego. Należy jednak zwrócić szczególną uwagę na treść poszczególnych przepisów PUiN oraz nazewnictwo zastosowane przez ustawodawcę, z których jasno wynika, że postępowanie upadłościowe rozpoczyna się z momentem skutecznego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika. To właśnie moment skutecznego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, wyznacza datę początkową, od której dłużnik znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 89b ust. 1b ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał, że część pierwsza PUiN jest zatytułowana "Przepisy ogólne o postępowaniu upadłościowym i jego skutkach", w części tej znajduje się art. 3 PUIN, który stanowi się, że postępowanie uregulowane PUiN może być wszczęte tylko na wniosek złożony przez podmioty określone w PUiN. Stąd wypływa wniosek, że postępowanie uregulowane PUiN, czyli zgodnie z tytułem tej części PUiN "postępowanie upadłościowe" - jest wszczynane na wniosek uprawnionego podmiotu.

Z kolei przepisy znajdujące się w tytule II części I stanowią m.in., że wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli. Zatem już samo złożenie wniosku inicjuje wszczęcie postępowania upadłościowego.

Wnioskodawca wskazał również na przepis art. 149 ust. 1 i 2 PUiN, który stanowi, że po ogłoszeniu upadłości postępowanie upadłościowe toczy się w sądzie upadłościowym, który ogłosił upadłość. Jeżeli postępowanie zostało wszczęte w kilku sądach właściwych, sprawa należy do właściwości sądu, który pierwszy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Powyższe regulacje wskazują również, że ogłoszenie upadłości nie rozpoczyna postępowania upadłościowego, że toczy się ono już wcześniej (od momentu wszczęcia go prawidłowym wnioskiem uprawnionego podmiotu).

W ocenie Wnioskodawcy art. 89b ust. 1b ustawy o VAT ma zastosowanie, jeżeli w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności faktur, został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika i nie został on skutecznie zwrócony.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że dłużnik będący osobą fizyczną ma na podstawie art. 21 ust. 1 PUiN obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie 14 dni od momentu zaistnienia przesłanki z art. 11 PUiN.

Zatem Wnioskodawca był obowiązany złożyć taki wniosek. Jednocześnie dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą jedynym sposobem przeprowadzenia likwidacji jest upadłość likwidacyjna. Zatem należy uznać, że od momentu wykonania obowiązku z art. 21 PUiN dłużnik znajduje się w trakcie likwidacji gdyż podjął jedyną możliwość doprowadzenia do likwidacji działalności jego przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca złożył wniosek o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej w Sądzie Rejonowym w X. Wniosek do dnia datowania uzupełnienia nie został rozpatrzony.

W ocenie Wnioskodawcy, nie miał on obowiązku na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, po upływie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W przypadku Wnioskodawcy zastosowanie ma art. 89b ust. 1b ustawy o VAT, wyłączający obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca zauważył, że korekta została złożona "z daleko idącej ostrożności, w celu uniknięcia ujemnych skutków prawno-skarbowych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy - wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei jak stanowi art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 1 lipca 2015 r. na podstawie ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 605), w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) wprowadzono zmiany.

I tak, zgodnie z art. 1 pkt 6 tej ustawy, w art. 89a uchylono ust. 7.

Natomiast stosownie do zapisu art. 1 pkt 7 ww. ustawy, w art. 89b po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Ponadto należy podkreślić, że na podstawie art. 5 ww. ustawy, do wierzytelności powstałych przed dniem 1 lipca 2015 r., których nieściągalność zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy wymienionej w art. 1 została uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r., mogą mieć zastosowanie przepisy art. 89a i art. 89b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

W tym miejscu wskazać należy, iż upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań. Dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje.

Natomiast postępowanie upadłościowe może przybrać dwie formy:

A. pierwszą połączoną z likwidacją majątku;

B. drugą związaną z zawarciem układu.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r. poz. 233 z późn. zm.), postępowanie uregulowane ustawą może być wszczęte tylko na wniosek złożony przez podmioty określone w ustawie.

W myśl natomiast art. 10 ww. ustawy, upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.

W art. 12 i 13 powołanej wyżej ustawy w Części pierwszej, Tytule I "Przepisy ogólne", w Dziale III "Podstawy ogłoszenia upadłości" ustawodawca określił sytuacje w jakich sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości.

Stosownie do treści art. 18 ww. ustawy, sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd upadłościowy w składzie trzech sędziów zawodowych. Sądem upadłościowym jest sąd rejonowy - sąd gospodarczy.

Natomiast w Tytule II "Postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości", Dział II "Wniosek o ogłoszenie upadłości" wskazano kto może wystąpić z wnioskiem o ogłoszenie upadłości i jakie dane wniosek powinien zawierać.

Artykuł 20 ust. 1 cyt. ustawy, wskazuje, że wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli.

W art. 26-35, które również mieszczą się w Tytuł II "Postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości", Dział III "Przepisy o postępowaniu", określony został sposób postępowania o ogłoszenie upadłości w związku ze złożonym wnioskiem.

Artykuł 51 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym:

Natomiast art. 51 ust. 2 ww. ustawy wskazuje, że postanowienie o ogłoszeniu upadłości jest skuteczne i wykonalne z dniem jego wydania, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

W myśl art. 52 cyt. ustawy, data wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości jest datą upadłości. W przypadku wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości po ponownym rozpoznaniu sprawy w następstwie uchylenia postanowienia przez sąd drugiej instancji za datę upadłości uważa się datę wydania pierwszego postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

Artykuł 53 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że postanowienie o ogłoszeniu upadłości podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz opublikowanie w dzienniku o zasięgu lokalnym.

Natomiast art. 53 ust. 2 tej ustawy, postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości doręcza się syndykowi, nadzorcy sądowemu albo zarządcy, upadłemu albo jego spadkobiercy oraz wierzycielowi, który żądał ogłoszenia upadłości. Postanowienie w przedmiocie upadłości przedsiębiorstwa państwowego albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa doręcza się także odpowiednio organowi założycielskiemu albo ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 185 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, upadłym jest ten, wobec kogo wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości.

Natomiast w myśl art. 185 ust. 2 ww. ustawy, ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych upadłego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą. W dniu 29 maja 2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej w Sądzie Rejonowym, który do dnia datowania wniosku o interpretację i nie został rozpatrzony, natomiast w lipcu 2015 r. upłynęło 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, z tytułu faktur wystawionych przez dostawców towarów i usług - wierzycieli Wnioskodawcy, a nie zapłaconych przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz opis sprawy wskazać należy, że przymiot upadłego podmiot uzyskuje dopiero w dacie wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości (art. 185 u.p.u.n.). Datą upadłości jest data wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości (art. 52 u.p.u.n.). Dopiero decyzja sądu podjęta po przeprowadzeniu postępowania i wydanie postanowienia o ogłoszeniu upadłości, powoduje że określony podmiot można uznać za podmiot, wobec którego toczy się postępowanie upadłościowe.

Z powyższego wynika, że złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości nie stanowi okoliczności przyznającej dłużnikowi, tj. Wnioskodawcy przymiotu podmiotu znajdującego się w stanie upadłości.

W tym miejscu wskazać należy, że w przepisie art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, stanowiącym warunek skorzystania przez wierzyciela z ulgi za złe długi, mowa jest właśnie o dłużniku, względem którego wydano już postanowienie o ogłoszeniu upadłości. Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości nie stanowi natomiast przeszkody do skorzystania przez wierzyciela z ulgi za złe długi. Podmiot, który złożył taki wniosek nie jest bowiem podmiotem, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT. W takiej sytuacji dokonanie przez dłużnika korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT, w okresie od złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości do momentu wydania przez sąd postanowienia o ogłoszeniu względem niego upadłości, koreluje z prawem wierzyciela do korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego. Tym samym zasady neutralności i proporcjonalności podatku od towarów i usług nie zostają naruszone.

Wobec powyższego - wbrew stanowisku przedstawionemu we wniosku - Wnioskodawca był obowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z nieopłaconymi zobowiązaniami, dla których 150 dzień od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze przypadał w lipcu 2015 r. w okresie, w którym nie wydano jeszcze postanowienia o ogłoszeniu upadłości firmy (złożono jedynie wniosek do sądu).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.